విలాపవాక్యములు 5

1 ౧ యెహోవా, మాకు కలిగిన యాతన గుర్తు చేసుకో. మా మీదికి వచ్చిన అవమానం ఎలా ఉందో చూడు.

Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!

2 ౨ మా స్వాస్థ్యం పరదేశుల వశం అయ్యింది. మా ఇళ్ళు అన్యుల స్వాధీనం అయ్యాయి.

Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.

3 ౩ మేము అనాథలం అయ్యాం. తండ్రులు ఇంక లేరు. మా తల్లులు వితంతువుల్లా ఉన్నారు.

Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.

4 ౪ మా నీళ్లు మేము డబ్బుతో కొనుక్కుని తాగాం. మా కట్టెలు మాకే అమ్మారు.

Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.

5 ౫ వాళ్ళు మమ్మల్ని తరిమారు. మేము అలసిపోయాం. మాకు విశ్రాంతి లేదు.

Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.

6 ౬ అన్నం కోసం ఐగుప్తీయులకూ అష్షూరీయులకూ చెయ్యి చాపాం.

Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.

7 ౭ మా పితరులు పాపం చేసి చనిపోయారు. మేము వాళ్ళ పాపానికి శిక్ష అనుభవిస్తున్నాం.

Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.

8 ౮ దాసులు మమ్మల్ని ఏలుతున్నారు. వాళ్ళ వశం నుంచి మమ్మల్ని విడిపించే వాళ్ళు ఎవరూ లేరు.

Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.

9 ౯ ఎడారి ప్రజల కత్తి భయంతో ప్రాణానికి తెగించి మా ఆహారం తెచ్చుకుంటున్నాం.

Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.

10 ౧౦ కరువు తాపం వల్ల మా చర్మం పొయ్యిలా కాలిపోతోంది.

Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.

11 ౧౧ శత్రువులు సీయోనులో స్త్రీలను, యూదా పట్టణాల్లో కన్యకలను మానభంగం చేశారు.

La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.

12 ౧౨ అధిపతులను వాళ్ళు ఉరి తీశారు. పెద్దలను ఘనపరచలేదు.

La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.

13 ౧౩ బలమైన యువకులను గానుగల దగ్గరికి తీసుకొచ్చారు. యువకులు కొయ్య దుంగలు మొయ్యలేక తూలిపడ్డారు.

La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.

14 ౧౪ పెద్దలను గుమ్మాల దగ్గర కూర్చోకుండా తొలగించారు. యువకులను సంగీతం నుంచి దూరం చేశారు.

La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.

15 ౧౫ మా గుండెల్లో ఆనందం అడుగంటింది. మా నాట్యం దుఃఖంగా మారిపోయింది.

Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.

16 ౧౬ మా తల మీద నుంచి కిరీటం పడిపోయింది! మేము పాపం చేశాం! మాకు బాధ!

Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!

17 ౧౭ మా గుండెలకు జబ్బు చేసింది. మా కళ్ళు మసకబారాయి.

Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:

18 ౧౮ సీయోను పర్వతం నిర్జీవంగా ఉంది. దాని మీద నక్కలు తిరుగులాడుతున్నాయి.

Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.

19 ౧౯ యెహోవా, నువ్వు నిత్యం పరిపాలిస్తావు. నీ సింహాసనం తరతరాలు ఉంటుంది.

Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,

20 ౨౦ నువ్వు మమ్మల్ని శాశ్వతంగా ఎందుకు మర్చిపోతావు? మమ్మల్ని శాశ్వతంగా విడిచిపెట్టేస్తావా?

Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?

21 ౨౧ యెహోవా, నువ్వు మమ్మల్ని నీ వైపుకు మళ్ళీ తిప్పు. మేము తిరుగుతాం.

Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.

22 ౨౨ నువ్వు మమ్మల్ని పూర్తిగా విడిచి పెట్టకపోతే, మా మీద నీకు విపరీతమైన కోపం లేకపోతే మా పూర్వస్థితి మళ్ళీ మాకు కలిగించు.

Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.