విలాపవాక్యములు 5

1 ౧ యెహోవా, మాకు కలిగిన యాతన గుర్తు చేసుకో. మా మీదికి వచ్చిన అవమానం ఎలా ఉందో చూడు.

Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:

2 ౨ మా స్వాస్థ్యం పరదేశుల వశం అయ్యింది. మా ఇళ్ళు అన్యుల స్వాధీనం అయ్యాయి.

Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.

3 ౩ మేము అనాథలం అయ్యాం. తండ్రులు ఇంక లేరు. మా తల్లులు వితంతువుల్లా ఉన్నారు.

Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;

4 ౪ మా నీళ్లు మేము డబ్బుతో కొనుక్కుని తాగాం. మా కట్టెలు మాకే అమ్మారు.

Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.

5 ౫ వాళ్ళు మమ్మల్ని తరిమారు. మేము అలసిపోయాం. మాకు విశ్రాంతి లేదు.

Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!

6 ౬ అన్నం కోసం ఐగుప్తీయులకూ అష్షూరీయులకూ చెయ్యి చాపాం.

Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!

7 ౭ మా పితరులు పాపం చేసి చనిపోయారు. మేము వాళ్ళ పాపానికి శిక్ష అనుభవిస్తున్నాం.

Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:

8 ౮ దాసులు మమ్మల్ని ఏలుతున్నారు. వాళ్ళ వశం నుంచి మమ్మల్ని విడిపించే వాళ్ళు ఎవరూ లేరు.

Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.

9 ౯ ఎడారి ప్రజల కత్తి భయంతో ప్రాణానికి తెగించి మా ఆహారం తెచ్చుకుంటున్నాం.

Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;

10 ౧౦ కరువు తాపం వల్ల మా చర్మం పొయ్యిలా కాలిపోతోంది.

Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.

11 ౧౧ శత్రువులు సీయోనులో స్త్రీలను, యూదా పట్టణాల్లో కన్యకలను మానభంగం చేశారు.

De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;

12 ౧౨ అధిపతులను వాళ్ళు ఉరి తీశారు. పెద్దలను ఘనపరచలేదు.

Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.

13 ౧౩ బలమైన యువకులను గానుగల దగ్గరికి తీసుకొచ్చారు. యువకులు కొయ్య దుంగలు మొయ్యలేక తూలిపడ్డారు.

De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;

14 ౧౪ పెద్దలను గుమ్మాల దగ్గర కూర్చోకుండా తొలగించారు. యువకులను సంగీతం నుంచి దూరం చేశారు.

Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.

15 ౧౫ మా గుండెల్లో ఆనందం అడుగంటింది. మా నాట్యం దుఃఖంగా మారిపోయింది.

Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,

16 ౧౬ మా తల మీద నుంచి కిరీటం పడిపోయింది! మేము పాపం చేశాం! మాకు బాధ!

Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!

17 ౧౭ మా గుండెలకు జబ్బు చేసింది. మా కళ్ళు మసకబారాయి.

Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:

18 ౧౮ సీయోను పర్వతం నిర్జీవంగా ఉంది. దాని మీద నక్కలు తిరుగులాడుతున్నాయి.

Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.

19 ౧౯ యెహోవా, నువ్వు నిత్యం పరిపాలిస్తావు. నీ సింహాసనం తరతరాలు ఉంటుంది.

Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!

20 ౨౦ నువ్వు మమ్మల్ని శాశ్వతంగా ఎందుకు మర్చిపోతావు? మమ్మల్ని శాశ్వతంగా విడిచిపెట్టేస్తావా?

Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?

21 ౨౧ యెహోవా, నువ్వు మమ్మల్ని నీ వైపుకు మళ్ళీ తిప్పు. మేము తిరుగుతాం.

Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!

22 ౨౨ నువ్వు మమ్మల్ని పూర్తిగా విడిచి పెట్టకపోతే, మా మీద నీకు విపరీతమైన కోపం లేకపోతే మా పూర్వస్థితి మళ్ళీ మాకు కలిగించు.

Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!