యోబు~ గ్రంథము 31
Jeg sluttede en Pagt med mit Øje om ikke at se paa en Jomfru;
hvad var ellers min Lod fra Gud hist oppe, den Arv, den Almægtige gav fra det høje?
Har ikke den lovløse Vanheld i Vente, Udaadsmændene Modgang?
Ser han ej mine Veje og tæller alle mine Skridt?
Har jeg holdt til med Løgn, og hasted min Fod til Svig —
paa Rettens Vægtskaal veje han mig, saa Gud kan kende min Uskyld —
7 ౭ నేను న్యాయ మార్గం విడిచి నడచినట్టయితే, నా మనస్సు నా కళ్ళను అనుసరించి నడిచినట్టయితే మాలిన్యం ఏదైనా నా చేతులకు తగిలినట్టయితే,
er mit Skridt bøjet af fra Vejen, og har mit Hjerte fulgt mine Øjne, hang noget ved mine Hænder,
da gid jeg maa saa og en anden fortære, og hvad jeg planted, oprykkes med Rode!
9 ౯ నేను హృదయంలో పరస్త్రీని మోహించినట్టయితే, నా పొరుగువాడి వాకిట్లో అతని భార్య కోసం నేను పొంచి ఉన్నట్టయితే,
Blev jeg en Daare paa Grund af en Kvinde, og har jeg luret ved Næstens Dør,
saa dreje min Hustru Kværn for en anden, og andre bøje sig over hende!
Thi sligt var Skændselsdaad, Brøde, der drages for Retten,
ja, Ild, der æder til Afgrunden og sætter hele min Høst i Brand!
Har jeg ringeagtet min Træls og min Trælkvindes Ret, naar de trættede med mig,
14 ౧౪ దేవుడు లేచి నాపై తప్పు మోపినప్పుడు నేనేమి చేస్తాను? ఆయన విచారణకై వచ్చినప్పుడు నేను ఆయనకు ఏమి ప్రత్యుత్తరం ఇస్తాను?
hvad skulde jeg da gøre, naar Gud stod op, hvad skulde jeg svare, naar han saa efter?
15 ౧౫ గర్భంలో నన్ను పుట్టించినవాడు వారిని కూడా పుట్టించ లేదా? గర్భంలో నన్నూ వారినీ కూడా రూపొందించినవాడు ఒక్కడే గదా.
Har ikke min Skaber skabt ham i Moders Skød, har en og samme ej dannet os begge i Moders Liv?
Har jeg afslaaet ringes Ønske, ladet Enkens Øjne vansmægte,
var jeg ene om at spise mit Brød, har den faderløse ej spist deraf —
18 ౧౮ (నేను అలా చేయలేదు, నా యవ్వనప్రాయం మొదలు తండ్రి లేనివాడు నన్నొక తండ్రిగా భావించి నా దగ్గర పెరిగాడు. నా తల్లి కడుపున పుట్టింది మొదలు నేను అతని తల్లికి, ఆ వితంతువుకు దారి చూపించాను).
nej, fra Barnsben fostred jeg ham som en Fader, jeg ledede hende fra min Moders Skød.
Har jeg set en Stakkel blottet for Klæder, en fattig savne et Tæppe —
visselig nej, hans Hofter velsigned mig, naar han varmed sig i Uld af mine Lam.
Har jeg løftet min Baand mod en faderløs, fordi jeg var vis paa Medhold i Retten,
saa falde min Skulder fra Nakken, saa rykkes min Arm af Led!
Thi Guds Rædsel var kommet over mig, og naar han rejste sig, magted jeg intet!
Har jeg slaaet min Lid til Guld, kaldt det rene Guld min Fortrøstning,
var det min Glæde, at Rigdommen voksed, og at min Haand fik sanket saa meget,
saa jeg, hvorledes Sollyset straaled, eller den herligt skridende Maane,
og lod mit Hjerte sig daare i Løn, saa jeg hylded dem med Kys paa min Haand —
28 ౨౮ అది కూడా న్యాయాధిపతుల చేత శిక్ష పొందదగిన నేరమౌతుంది. ఎందుకంటే నేను పైనున్న దేవుణ్ణి కాదన్న వాడినౌతాను.
ogsaa det var Brøde, der drages for Retten, thi da fornægted jeg Gud hist oppe.
29 ౨౯ నన్ను ద్వేషించిన వాడికి కలిగిన నాశనాన్ని బట్టి నేను సంతోషించినట్టయితే, అతనికి కీడు కలగడం చూసి నన్ను నేను అభినందించుకున్నట్టయితే,
Var min Avindsmands Fald min Glæd jubled jeg, naar han ramtes af Vanheld —
nej, jeg tillod ikke min Gane at synde, saa jeg bandende kræved hans Sjæl.
31 ౩౧ “యోబు పెట్టిన భోజనం తిని, తృప్తి పొందని వాణ్ణి ఎవరు చూపించగలరు?” అని నా ఇంట్లో నివసించేవారు అనకపోతే,
Har min Husfælle ej maattet sige: »Hvem mættedes ej af Kød fra hans Bord« —
32 ౩౨ (పరదేశి ఎప్పుడూ ఆరుబయట ఉండే పరిస్థితి రాలేదు. బాటసారుల కోసం నా ఇంటి తలుపులు ఎప్పుడూ తెరిచే ఉన్నాయి).
nej, den fremmede laa ej ude om Natten, jeg aabned min Dør for Vandringsmænd.
Har jeg skjult mine Synder, som Mennesker gør, saa jeg dulgte min Brøde i Brystet
34 ౩౪ జన సమూహానికి భయపడి, కుటుంబాల తిరస్కారానికి జడిసి నేను మౌనంగా ఉండి ద్వారం దాటి బయటికి వెళ్లకుండా దాక్కోలేదు.
af Frygt for den store Hob, af Angst for Stamfrænders Ringeagt, saa jeg blev inden Døre i Stilhed! —
35 ౩౫ నా మాట వినడానికి నాకొకడు ఉంటే ఎంత బాగుంటుంది! ఇదిగో నా సంతకం. సర్వశక్తుడు నాకు జవాబిస్తాడు గాక. ఇదిగో నా ప్రతివాది రాసిన అభియోగం ఎవరైనా నాకు చూపిస్తే ఎంత బాగుంటుంది!
Ak, var der dog en, der hørte paa mig! Her er mit Bomærke — lad den Almægtige svare! Havde jeg blot min Modparts Indlæg!
Sandelig, tog jeg det paa min Skulder, kransed mit Hoved dermed som en Krone,
svared ham for hvert eneste Skridt og mødte ham som en Fyrste.
Har min Mark maattet skrige over mig og alle Furerne græde,
39 ౩౯ వెల చెల్లించకుండా నేను దాని పంటను అనుభవించినట్టయితే, దాని యజమానులకు ప్రాణహాని కలగజేసినట్టయితే,
har jeg tæret dens Kraft uden Vederlag, udslukt dens Ejeres Liv,
saa gro der Tjørn for Hvede og Ukrudt i Stedet for Byg! Her ender Jobs Ord.
