యోబు~ గ్రంథము 30
1 ౧ ఇప్పుడైతే నాకన్న తక్కువ వయస్సు గలవారు నన్ను ఎగతాళి చేస్తారు. వీరి తండ్రులు నా మందలు కాసే కుక్కలతో ఉండడానికి తగని వారని నేను తలంచాను.
Mas ahora los más mozos de días que yo, se ríen de mí; cuyos padres yo desdeñara ponerlos con los perros de mi ganado.
Porque ¿para qué yo habría menester la fuerza de sus manos, en los cuales pereció el tiempo?
3 ౩ వారు పేదరికం చేత, కరువుచేత, శుష్కించిపోయిన వారు. పాడై నిర్మానుష్యంగా ఉన్న ఎడారిలోని చీకటి తావుల్లో ఎండిన నేలలో వెదుకులాడుతారు.
Por causa de la pobreza y del hambre andaban solos; huían a la soledad, al lugar tenebroso, asolado y desierto.
Que cogían malvas entre los arbustos, y raíces de enebro para calentarse.
5 ౫ వారు మనుషుల మధ్య నుండి తరిమివేయబడిన వారు. దొంగను తరుముతూ కేకలు వేసినట్టు మనుషులు వారిని తరుముతూ కేకలు వేస్తారు.
Eran echados de entre los hombres, y todos les daban gritos como al ladrón.
Habitaban en las barrancas de los arroyos, en las cavernas de la tierra, y en las piedras.
Bramaban entre las matas, y se congregaban debajo de las espinas.
8 ౮ వారు మోటు వారికి, పేరు లేని పనికి మాలిన వారికి పుట్టినవారు. దేశంలోనుండి కొరడాలతో వారిని తరిమి వేశారు.
Hijos de viles, y hombres sin nombre, más bajos que la misma tierra.
Y ahora yo soy su canción, y soy hecho a ellos refrán.
Me abominan, se alejan de mí, y aun de mi rostro no detuvieron su saliva.
Porque Dios desató mi cuerda, y me afligió, por eso se desenfrenaron delante de mi rostro.
A la mano derecha se levantaron los jóvenes; empujaron mis pies, y pisaron sobre mí las sendas de su contrición.
Mi senda derribaron, se aprovecharon de mi quebrantamiento, contra los cuales no hubo ayudador.
Vinieron como por portillo ancho, se revolvieron por mi calamidad.
15 ౧౫ భీతి నాపై దాడి చేసింది. గాలికి కొట్టుకుపోయినట్టు నా గౌరవం ఎగిరిపోయింది. మేఘం లాగా నా అభివృద్ధి కదిలి వెళ్లి పోయింది.
Se han revuelto turbaciones sobre mí; combatieron como viento mi voluntad, y mi salud como nube que pasa.
Y ahora mi alma está derramada en mí; días de aflicción se apoderan de mí.
De noche taladra sobre mí mis huesos, y mis pulsos no reposan.
18 ౧౮ దేవుని మహా బలం నా వస్త్రాన్ని ఒడిసి పట్టింది. మెడ చుట్టూ ఉండే నా చొక్కాలాగా అది బిగుసుకు పోతున్నది.
Con la grandeza de la fuerza del dolor mi vestidura es mudada; me ciñe como el cuello de mi ropa.
Me derribó en el lodo, y soy semejante al polvo, y a la ceniza.
20 ౨౦ ఓ దేవా నీకు మొర పెడుతున్నాను. అయితే నువ్వు జవాబియ్యడం లేదు. నేను నిలబడితే నువ్వు అలా చూస్తూ ఉన్నావు.
Clamo a ti, y no me oyes; me presento, y no me atiendes.
Te has vuelto cruel para mí; con la fortaleza de tu mano me eres adversario.
Me levantaste, y me hiciste cabalgar sobre el viento, y derretiste en mí el ser.
Porque yo conozco que me conduces a la muerte; y a la casa determinada a todo viviente.
Mas él no extenderá la mano contra el sepulcro; ¿clamarán por ventura los sepultados cuando él los quebrantare?
¿Por ventura no lloré yo al afligido? Y mi alma ¿no se entristeció sobre el menesteroso?
26 ౨౬ నాకు మేలు కలుగుతుందని నేను ఆశించాను. కానీ నాకు కీడు సంభవించింది. వెలుగు కోసం నేను కనిపెట్టగా చీకటి దక్కింది.
Cuando esperaba el bien, entonces me vino el mal; y cuando esperaba la luz, vino la oscuridad.
Mis entrañas hierven, y no reposan; días de aflicción me han sobrecogido.
Denegrido anduve, y no por el sol; me he levantado en la congregación, y clamé.
He venido a ser hermano de los dragones, y compañero de los búhos.
Mi piel está denegrida sobre mí, y mis huesos se secaron con ardentía.
Y se ha tornado mi arpa en luto, y mi órgano en voz de lamentadores.
