యోబు~ గ్రంథము 30
1 ౧ ఇప్పుడైతే నాకన్న తక్కువ వయస్సు గలవారు నన్ను ఎగతాళి చేస్తారు. వీరి తండ్రులు నా మందలు కాసే కుక్కలతో ఉండడానికి తగని వారని నేను తలంచాను.
És most kaczagnak rajtam, kik korra fiatalabbak nálam, kiknek atyáit megvetettem, hogy nyájam ebei mellé sem helyeztem volna el.
Kezeik ereje is minek nekem? Rájok nézve elveszett erejük telje,
3 ౩ వారు పేదరికం చేత, కరువుచేత, శుష్కించిపోయిన వారు. పాడై నిర్మానుష్యంగా ఉన్న ఎడారిలోని చీకటి తావుల్లో ఎండిన నేలలో వెదుకులాడుతారు.
szűkölködés és éhezés által kiaszva. A kik bekószálják a sivatagot, a puszta és a pusztaság éjjelét;
a kik leszakítanak sós füvet a bokor mellett s rekettye gyökere az ő kenyerük.
5 ౫ వారు మనుషుల మధ్య నుండి తరిమివేయబడిన వారు. దొంగను తరుముతూ కేకలు వేసినట్టు మనుషులు వారిని తరుముతూ కేకలు వేస్తారు.
Az emberek köréből kiűzetnek, riadnak rájuk mint a tolvajra.
Rettenetes szakadékokban kell lakniok, földi lyukakban és sziklákon.
Bokrok között ordítanak, csalánok alatt verődnek össze.
8 ౮ వారు మోటు వారికి, పేరు లేని పనికి మాలిన వారికి పుట్టినవారు. దేశంలోనుండి కొరడాలతో వారిని తరిమి వేశారు.
Alávalónak fiai, meg név nélkül valónak a fiai, kiverettek az országból.
De most gúnydaluk vagyok, lettem nekik szóbeszédül.
Megutáltak, eltávoztak tőlem, s arczomat nem kímélték a köpéstől.
Mert inamat megoldotta és elsanyarodott, neki eresztették előttem a gyeplőt.
Jobbról kél a fajzat, lábaimat ellökték, és feltöltötték ellenem veszedelmes ösvényeiket.
Lerontották utamat, elősegítik balsorsomat, ők, kiknek nincsen segítőjük.
Mint széles résen át jönnek, rom matt hömpölyögnek tova.
15 ౧౫ భీతి నాపై దాడి చేసింది. గాలికి కొట్టుకుపోయినట్టు నా గౌరవం ఎగిరిపోయింది. మేఘం లాగా నా అభివృద్ధి కదిలి వెళ్లి పోయింది.
Rémség fordult rám, üldözi, mint a szél, nemes voltomat, s eltűnt, mint a felhő, segítségem.
És most elomlik bennem a lelkem, elfogtak engem a nyomorúság napjai.
Az éjszaka levájta rólam csontjaimat, és idegeim nem pihennek.
18 ౧౮ దేవుని మహా బలం నా వస్త్రాన్ని ఒడిసి పట్టింది. మెడ చుట్టూ ఉండే నా చొక్కాలాగా అది బిగుసుకు పోతున్నది.
Nagy erő által elváltozott öltözékem, mint köntösöm nyílása szorít engem.
Lecsapott a sárba, hogy hasonlóvá lettem porhoz, hamuhoz.
20 ౨౦ ఓ దేవా నీకు మొర పెడుతున్నాను. అయితే నువ్వు జవాబియ్యడం లేదు. నేను నిలబడితే నువ్వు అలా చూస్తూ ఉన్నావు.
Fohászkodom hozzád, de nem hallgatsz meg, megálltam és te rám meredtél;
kegyetlenre változol irántam, kezed hatalmával gyűlölsz engemet.
Felkapsz a szélre, hajtatsz engem és elcsüggesztesz engem üdvösségtől.
Mert tudom, halál felé viszel, s minden élőnek találkozó házába.
Csak rom ellen ne nyújtson ki kezet, ha ugyan dőltében van győzelme!
Avagy nem sírtam-e a nehéz sorsún, nem bánkódott-e lelkem a szűkölködőn?
26 ౨౬ నాకు మేలు కలుగుతుందని నేను ఆశించాను. కానీ నాకు కీడు సంభవించింది. వెలుగు కోసం నేను కనిపెట్టగా చీకటి దక్కింది.
Mert jót reméltem és rossz jött, fényre várakoztam és homály jött.
Beleim forrnak s nem csillapodnak, elém törtek a nyomor napjai.
Elkomorodva járok, napfény nélkül, felállok a gyűlésben – könyörgök.
Testvére lettem a sakáloknak és társa a struczmadaraknak.
Bőröm lefeketéllett rólam, és csontom ég a hévtől.
Így lett gyásszá a hárfám és lantom síróknak hangjává.
