యోబు~ గ్రంథము 29
Y tornó Job a tomar su parábola, y dijo:
¡Quién me tornase como en los meses pasados, como en los días cuando Dios me guardaba!
Cuando hacía resplandecer su candela sobre mi cabeza, a la luz de la cual yo caminaba en la oscuridad.
Como fui en los días de mi mocedad, cuando Dios era familiar en mi tienda;
Cuando aun el Omnipotente estaba conmigo, y mis mozos al derredor de mí;
Cuando yo lavaba mis caminos con manteca, y la piedra me derramaba ríos de aceite;
Cuando salía a la puerta a juicio, y en la plaza hacía aparejar mi silla:
Los mozos me veían, y se escondían, y los viejos se levantaban, y estaban en pie.
Los príncipes detenían sus palabras, y ponían la mano sobre su boca.
La voz de los principales se ocultaba, y su lengua se pegaba a su paladar.
11 ౧౧ నా సంగతి విన్న ప్రతివాడూ నన్ను అదృష్టవంతుడిగా ఎంచాడు. నేను కంటబడిన ప్రతివాడూ నన్ను గూర్చి సాక్ష్యమిచ్చాడు.
Cuando los oídos que me oían, me llamaban bienaventurado, y los ojos que me veían, me daban testimonio;
Porque libraba al pobre que gritaba, y al huérfano que carecía de ayudador.
13 ౧౩ నశించిపోవడానికి సిద్ధంగా ఉన్నవారి దీవెన నా మీదికి వచ్చింది. వితంతువుల హృదయాన్ని సంతోషపెట్టాను.
La bendición del que se iba a perder venía sobre mí, y al corazón de la viuda hacía cantar de alegría.
14 ౧౪ నేను నీతిని వస్త్రంగా ధరించుకున్నాను గనక అది నన్ను ధరించింది. నా న్యాయవర్తన నాకు వస్త్రం, పాగా అయింది.
Vestíame de justicia, y ella me vestía como un manto, y mí toca era juicio.
Yo era ojos al ciego, y pies al cojo.
A los menesterosos era padre, y de la causa que no entendía, me informaba con diligencia.
Y quebraba los colmillos del inicuo; y de sus dientes hacía soltar la presa.
18 ౧౮ అప్పుడు నేను ఇలా అనుకున్నాను. నా గూటి దగ్గరనే నేను కన్ను మూస్తాను. ఇసుక రేణువుల్లాగా నేను దీర్ఘాయువు గలవాడినౌతాను.
Y decía: En mi nido moriré, y como arena multiplicaré días.
Mi raíz está abierta junto a las aguas, y en mis ramas permanecerá rocío.
Mi honra se renueva conmigo, y mi arco se renueva en mi mano.
Oíanme y esperaban, y callaban a mi consejo.
Tras mi palabra no replicaban: mas mi razón destilaba sobre ellos.
23 ౨౩ వర్షం కోసం కనిపెట్టినట్టు వారు నా కోసం కనిపెట్టుకున్నారు. కడవరి వాన కోసమన్నట్టు వారు వెడల్పుగా నోరు తెరుచుకున్నారు.
Y esperábanme como a la lluvia, y abrían su boca como a la lluvia tardía.
Si me reía a ellos, no lo creían; ni derribaban la luz de mi rostro.
25 ౨౫ నేను వారికి పెద్దనై కూర్చుని వారికి మార్గాలను ఏర్పరచాను. తన సైన్యం దగ్గర రాజులాగా ఉన్నాను. దుఃఖించే వారిని ఓదార్చే వాడి వలే ఉన్నాను.
Aprobaba el camino de ellos, y sentábame en cabecera; y moraba como el rey en el ejército, como el que consuela llorosos.
