యోబు~ గ్రంథము 29

1 ౧ యోబు మళ్లీ మాట్లాడడం మొదలు పెట్టి ఇలా అన్నాడు.

Addidit quoque Iob, assumens parabolam suam, et dixit:

2 ౨ గతంలో ఉన్నట్టే నేను ఉంటే ఎంత బాగుంటుంది! దేవుడు నన్ను కాపాడిన రోజుల్లో ఉన్నట్టు ఉంటే ఎంత మేలు!

Quis mihi tribuat, ut sim iuxta menses pristinos secundum dies, quibus Deus custodiebat me?

3 ౩ అప్పుడు ఆయన దీపం నా తలపై ప్రకాశించింది. ఆయన కాంతి వల్ల నేను చీకటిలో తిరగగలిగాను.

Quando splendebat lucerna eius super caput meum, et ad lumen eius ambulabam in tenebris?

4 ౪ నా పండు ముసలి దినాల్లోనూ దేవుని స్నేహం నా గుడారంపై ఉండే రోజుల్లోనూ నేను ఉంటే ఎంత బాగుండేది!

Sicut fui in diebus adolescentiae meae, quando secreto Deus erat in tabernaculo meo?

5 ౫ సర్వశక్తుడు ఇంకా నాకు తోడై ఉన్నప్పుడు నా పిల్లలు నా చుట్టూ ఉండే వారు.

Quando erat Omnipotens mecum: et in circuitu meo pueri mei?

6 ౬ నా దారి అంతా వెన్న లాగా ఉండేది. బండ నుండి నా కోసం నూనె ప్రవాహంగా పారింది.

Quando lavabam pedes meos butyro, et petra fundebat mihi rivos olei?

7 ౭ పట్టణ ద్వారానికి నేను వెళ్లినప్పుడు రాజవీధిలో నా పీఠంపై కూర్చున్నప్పుడు,

Quando procedebam ad portam civitatis, et in platea parabant cathedram mihi?

8 ౮ యువకులు నన్ను చూసి దూరం జరిగారు. ముసలివారు లేచి నిలబడ్డారు.

Videbant me iuvenes, et abscondebantur: et senes assurgentes stabant.

9 ౯ అధికారులు మాటలు మాని నోటి మీద చెయ్యి ఉంచుకున్నారు.

Principes cessabant loqui, et digitum superponebant ori suo.

10 ౧౦ ప్రధానులు మాటలాడక ఊరుకున్నారు. వారి నాలుక వారి అంగిలికి అంటుకుపోయింది.

Vocem suam cohibebant duces, et lingua eorum gutturi suo adhaerebat.

11 ౧౧ నా సంగతి విన్న ప్రతివాడూ నన్ను అదృష్టవంతుడిగా ఎంచాడు. నేను కంటబడిన ప్రతివాడూ నన్ను గూర్చి సాక్ష్యమిచ్చాడు.

Auris audiens beatificabat me, et oculus videns testimonium reddebat mihi.

12 ౧౨ ఎందుకంటే మొర్ర పెట్టిన దీనులను, తండ్రి లేని వారిని, సహాయం లేని వారిని నేను విడిపించాను.

Eo quod liberassem pauperem vociferantem, et pupillum, cui non esset adiutor.

13 ౧౩ నశించిపోవడానికి సిద్ధంగా ఉన్నవారి దీవెన నా మీదికి వచ్చింది. వితంతువుల హృదయాన్ని సంతోషపెట్టాను.

Benedictio perituri super me veniebat, et cor viduae consolatus sum.

14 ౧౪ నేను నీతిని వస్త్రంగా ధరించుకున్నాను గనక అది నన్ను ధరించింది. నా న్యాయవర్తన నాకు వస్త్రం, పాగా అయింది.

Iustitia indutus sum: et vestivi me, sicut vestimento et diademate, iudicio meo.

15 ౧౫ గుడ్డి వారికి నేను కన్నులయ్యాను. కుంటివారికి పాదాలు అయ్యాను.

Oculus fui caeco, et pes claudo.

16 ౧౬ దరిద్రులకు తండ్రిగా ఉన్నాను. నేను ఎరగనివారి వ్యాజ్యం సైతం నేను శ్రద్ధగా విచారించాను.

Pater eram pauperum: et causam quam nesciebam, diligentissime investigabam.

17 ౧౭ దుర్మార్గుల దవడ పళ్ళు ఊడగొట్టాను. వారి పళ్లలో నుండి దోపుడు సొమ్మును లాగివేశాను.

Conterebam molas iniqui, et de dentibus illius auferebam praedam.

18 ౧౮ అప్పుడు నేను ఇలా అనుకున్నాను. నా గూటి దగ్గరనే నేను కన్ను మూస్తాను. ఇసుక రేణువుల్లాగా నేను దీర్ఘాయువు గలవాడినౌతాను.

Dicebamque: In nidulo meo moriar, et sicut palma multiplicabo dies.

19 ౧౯ నా వేళ్ల చుట్టూ నీళ్లు వ్యాపిస్తాయి. నా కొమ్మల మీద మంచు నిలుస్తుంది.

Radix mea aperta est secus aquas, et ros morabitur in messione mea.

20 ౨౦ నాకు ఎడతెగని ఘనత కలుగుతుంది. నా చేతిలో నా విల్లు ఎప్పటికీ బలంగా ఉంటుంది.

Gloria mea semper innovabitur, et arcus meus in manu mea instaurabitur.

21 ౨౧ మనుషులు శ్రద్ధగా వింటూ నా కోసం కాచుకుని ఉన్నారు. నా ఆలోచన వినాలని మౌనంగా ఉన్నారు.

Qui me audiebant, expectabant sententiam, et intenti tacebant ad consilium meum.

22 ౨౨ నేను మాటలాడిన తరువాత వారు మారు మాట పలకలేదు. ధారలుగా నా మాటలు వారి మీద పడ్డాయి.

Verbis meis addere nihil audebant, et super illos stillabat eloquium meum.

23 ౨౩ వర్షం కోసం కనిపెట్టినట్టు వారు నా కోసం కనిపెట్టుకున్నారు. కడవరి వాన కోసమన్నట్టు వారు వెడల్పుగా నోరు తెరుచుకున్నారు.

Expectabant me sicut pluviam, et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum.

24 ౨౪ వారు ఉహించని సమయంలో వారిని చూసి చిరునవ్వు నవ్వాను. నా ముఖ కాంతిని వారు తోసిపుచ్చలేదు.

Siquando ridebam ad eos, non credebant, et lux vultus mei non cadebat in terram.

25 ౨౫ నేను వారికి పెద్దనై కూర్చుని వారికి మార్గాలను ఏర్పరచాను. తన సైన్యం దగ్గర రాజులాగా ఉన్నాను. దుఃఖించే వారిని ఓదార్చే వాడి వలే ఉన్నాను.

Si voluissem ire ad eos, sedebam primus: cumque sederem quasi rex, circumstante exercitu, eram tamen moerentium consolator.