యోబు~ గ్రంథము 17
Mijn geest gebroken, mijn dagen geblust, Mij rest slechts het graf!
Ben ik niet het mikpunt van spot, Verkwijnt niet mijn oog door de bittere verwijten?
Stel Uzelf bij U tot borg voor mijl; Wie anders zou voor mij handslag geven?
Want hùn hart hebt Gij voor inzicht gesloten, En daarom steken zij de hand niet uit;
Men beklaagt het lot van zijn vrienden Terwijl de ogen versmachten van de eigen kinderen;
Men heeft mij tot spreekwoord gemaakt bij de mensen, Ik ben een, wien men in het aangezicht spuwt!
Mijn oog is dof van verdriet, Mijn leden zijn tot een schaduw vervluchtigd!
De braven ontstellen ervan, De onschuldige is jaloers op den boze:
9 ౯ అయితే నీతిమంతులు తమ మార్గాన్ని విడిచిపెట్టకుండా ముందుకు కొనసాగుతారు. నిరపరాధులు అంతకంతకూ వృద్ది చెందుతారు.
Moet de rechtvaardige toch zijn weg maar bewandelen, Wie rein van handen is, zijn kracht nog verdubbelen?
En daarom, hoe gij u allen wendt of keert, Een wijze vind ik onder u niet;
Mijn levensdagen zijn voorbij, Mijn plannen, mijn hartewensen vernield!
Men maakt een dag van de nacht, Van duisternis het morgenlicht!
13 ౧౩ నాకు ఆశ ఏదైనా ఉన్నట్టయితే అది మృత్యులోకం నాకు ఇల్లు కావాలని. చీకటిలో నా పడక సిద్ధం చేసుకోవాలని. (Sheol h7585)
Kan ik nog hopen? Het dodenrijk is mijn huis, In de duisternis heb ik mijn leger gespreid; (Sheol h7585)
14 ౧౪ గొయ్యిని చూసి ‘నువ్వే నాకు తండ్రివి’ అనీ, పురుగును చూసి ‘నువ్వే నాకు తల్లివి, చెల్లివి’ అనీ వాటితో చెప్పాలని ఉంది.
Tot het graf geroepen: Gij zijt mijn vader, Tot de wormen: Gij zijt mijn moeder en zusters!
Waar is mijn hoop, Mijn geluk, wie kan het ontdekken:
