యోబు~ గ్రంథము 16
Y respondió Job, y dijo:
Muchas veces he oído cosas como estas; consoladores molestos sois todos vosotros.
¿Tendrán fin las palabras ventosas? O ¿qué es lo que te anima a responder?
4 ౪ నా దుస్థితి మీకు పట్టి ఉంటే నేను కూడా మీలాగా మాట్లాడేవాణ్ణి. మీ మీద లేనిపోని మాటలు కల్పిస్తూ నా తల ఆడిస్తూ మీవైపు చూసేవాణ్ణి.
También yo hablaría como vosotros. Deseo que vuestra alma estuviera en lugar de la mía, que yo os tendría compañía en las palabras, y sobre vosotros movería mi cabeza.
Pero yo os alentaría con mis palabras, y la consolación de mis labios detendría el dolor.
Mas si hablo, mi dolor no cesa; y si dejo de hablar, no se aparta de mí.
Pero ahora me ha fatigado; has tú asolado toda mi compañía.
8 ౮ నా శరీరమంతా బక్కచిక్కిపోయింది. క్షీణించిపోయి, మడతలు పడిన నా చర్మం నాకు వ్యతిరేకంగా సాక్ష్యమిస్తున్నది.
Tú me has arrugado; el testigo es mi magrez, que se levanta contra mí para testificar en mi rostro.
Su furor me arrebató, y me ha sido contrario; crujió sus dientes contra mí; contra mí aguzó sus ojos mi enemigo.
10 ౧౦ మనుషులు నన్ను ఎత్తి పొడవడానికి సిద్ధంగా ఉన్నారు. వాళ్ళ తిట్లు నాకు చెంపపెట్టులాంటివి. వాళ్ళంతా ఏకమై నాకు వ్యతిరేకంగా సమకూడుతున్నారు.
Abrieron contra mí su boca; hirieron mis mejillas con afrenta; contra mí se juntaron todos.
Me ha entregado Dios al mentiroso, y en las manos de los impíos me hizo temblar.
12 ౧౨ నేను మౌనంగా ఉండిపోయాను. ఆయన నన్ను ముక్కలు ముక్కలు చేశాడు. నా మెడ పట్టుకుని విదిలించి నన్ను చిందరవందర చేశాడు. నన్ను గురిగా చేసుకుని వేధిస్తున్నాడు.
Próspero estaba, y me desmenuzó; y me arrebató por la cerviz, y me despedazó, y me puso por blanco suyo.
13 ౧౩ ఆయన వేసే బాణాలు నా దేహమంతా గుచ్చుకుంటున్నాయి. ఆయన నా మూత్రపిండాలను పొడిచివేశాడు. జాలి, దయ లేకుండా నన్ను వేధిస్తున్నాడు. నాలోని పైత్యరసాన్ని నేలపై కక్కించాడు.
Me cercaron sus flecheros, partió mis riñones, y no perdonó; mi hiel derramó por tierra.
14 ౧౪ దెబ్బ మీద దెబ్బ వేసి నన్ను విరగగొడుతున్నాడు. యుద్ధ వీరుని వలే పరుగెత్తుకుంటూ వచ్చి నా మీద పడ్డాడు.
Me quebrantó de quebranto sobre quebranto; corrió contra mí como un gigante.
Yo cosí saco sobre mi piel, y cargué mi cabeza de polvo.
Mi rostro está enlodado con lloro, y mis párpados entenebrecidos;
a pesar de no haber iniquidad en mis manos, y de haber sido limpia mi oración.
¡Oh tierra! No cubras mi sangre, y no haya lugar donde se esconda mi clamor.
Por cierto aún ahora en los cielos está mi testigo, y mi testigo en las alturas.
Mis disputadores son mis amigos; mas a Dios destilarán mis ojos.
21 ౨౧ ఒక వ్యక్తి తన స్నేహితుని కోసం బ్రతిమిలాడినట్టు నా కోసం దేవుణ్ణి వేడుకునే ఒక మనిషి నాకు కావాలి.
¡Deseo que pudiese disputar el hombre con Dios, como puede con su prójimo!
Mas los años contados vendrán, y yo andaré el camino por donde no volveré.
