ரோமர் 13
1 ௧ எந்த மனிதனும் உயர் அதிகாரம் உள்ளவர்களுக்குக் கீழ்ப்படியவேண்டும்; ஏனென்றால், தேவனாலேயல்லாமல் ஒரு அதிகாரமும் இல்லை; உண்டாயிருக்கிற அதிகாரங்கள் தேவனாலே நியமிக்கப்பட்டிருக்கிறது.
ยุษฺมากมฺ เอไกกชน: ศาสนปทสฺย นิคฺโหฺน ภวตุ ยโต ยานิ ศาสนปทานิ สนฺติ ตานิ สรฺวฺวาณีศฺวเรณ สฺถาปิตานิ; อีศฺวรํ วินา ปทสฺถาปนํ น ภวติฯ
2 ௨ எனவே, அதிகாரத்திற்கு எதிர்த்து நிற்கிறவன் தேவனுடைய நியமத்திற்கு எதிர்த்து நிற்கிறான்; அப்படி எதிர்த்து நிற்கிறவர்கள் தங்களுக்குத் தாங்களே தண்டனையை வரவழைத்துக்கொள்கிறார்கள்.
อิติ เหโต: ศาสนปทสฺย ยตฺ ปฺราติกูลฺยํ ตทฺ อีศฺวรียนิรูปณสฺย ปฺราติกูลฺยเมว; อปรํ เย ปฺราติกูลฺยมฺ อาจรนฺติ เต เสฺวษำ สมุจิตํ ทณฺฑํ สฺวยเมว ฆฏยนฺเตฯ
3 ௩ மேலும் அதிகாரிகள் நல்ல செயல்களுக்கு அல்ல, தீய செயல்களுக்கே பயங்கரமாக இருக்கிறார்கள்; எனவே, நீ அதிகாரத்திற்குப் பயப்படாமல் இருக்கவேண்டுமானால், நன்மைசெய், அதினால் உனக்குப் புகழ்ச்சி உண்டாகும்.
ศาสฺตา สทาจาริณำ ภยปฺรโท นหิ ทุราจาริณาเมว ภยปฺรโท ภวติ; ตฺวํ กึ ตสฺมานฺ นิรฺภโย ภวิตุมฺ อิจฺฉสิ? ตรฺหิ สตฺกรฺมฺมาจร, ตสฺมาทฺ ยโศ ลปฺสฺยเส,
4 ௪ உனக்கு நன்மை உண்டாவதற்காக, அவன் தேவனுடைய ஊழியக்காரனாக இருக்கிறான். நீ தீமைசெய்தால் பயந்திரு; பட்டயத்தை அவன் வீணாகப் பிடித்திருக்கவில்லை; தீமைசெய்கிறவன்மேல் கோபத்தின் தண்டனையை வரப்பண்ணுவதற்காக, அவன் நீதியைச் செலுத்துகிற தேவனுடைய ஊழியக்காரனாக இருக்கிறானே.
ยตสฺตว สทาจรณาย ส อีศฺวรสฺย ภฺฤโตฺย'สฺติฯ กินฺตุ ยทิ กุกรฺมฺมาจรสิ ตรฺหิ ตฺวํ ศงฺกสฺว ยต: ส นิรรฺถกํ ขงฺคํ น ธารยติ; กุกรฺมฺมาจาริณํ สมุจิตํ ทณฺฑยิตุมฺ ส อีศฺวรสฺย ทณฺฑทภฺฤตฺย เอวฯ
อเตอว เกวลทณฺฑภยานฺนหิ กินฺตุ สทสทฺโพธาทปิ ตสฺย วเศฺยน ภวิตวฺยํฯ
6 ௬ இதற்காகவே நீங்கள் வரியையும் கொடுக்கிறீர்கள். அவர்கள் இந்த வேலையைப் பார்த்துவருகிற தேவனுடைய ஊழியக்காரர்களாக இருக்கிறார்களே.
เอตสฺมาทฺ ยุษฺมากํ ราชกรทานมปฺยุจิตํ ยสฺมาทฺ เย กรํ คฺฤหฺลนฺติ ต อีศฺวรสฺย กิงฺกรา ภูตฺวา สตตมฺ เอตสฺมินฺ กรฺมฺมณิ นิวิษฺฏาสฺติษฺฐนฺติฯ
7 ௭ எனவே எல்லோருக்கும் செலுத்தவேண்டிய கடமைகளைச் செலுத்துங்கள்; யாருக்கு வரியைச் செலுத்தவேண்டுமோ அவனுக்கு வரியையும், யாருக்கு சொத்துவரியைச் செலுத்தவேண்டுமோ அவனுக்கு சொத்துவரியையும் செலுத்துங்கள்; யாருக்குப் பயப்படவேண்டுமோ அவனுக்குப் பயப்படுங்கள்; யாருக்கு மதிப்புக் கொடுக்கவேண்டுமோ அவனுக்கு மதிப்புக் கொடுங்கள்.
อสฺมาตฺ กรคฺราหิเณ กรํ ทตฺต, ตถา ศุลฺกคฺราหิเณ ศุลฺกํ ทตฺต, อปรํ ยสฺมาทฺ เภตวฺยํ ตสฺมาทฺ พิภีต, ยศฺจ สมาทรณียสฺตํ สมาทฺริยธฺวมฺ; อิตฺถํ ยสฺย ยตฺ ปฺราปฺยํ ตตฺ ตไสฺม ทตฺตฯ
8 ௮ ஒருவரிலொருவர் அன்பு செலுத்துகிற கடனைத்தவிர, வேறு எதிலும் யாருக்கும் கடன்படாமல் இருங்கள்; அயலகத்தாரிடம் அன்புசெலுத்துகிறவன் நியாயப்பிரமாணத்தை நிறைவேற்றுகிறான்.
ยุษฺมากํ ปรสฺปรํ เปฺรม วินา 'นฺยตฺ กิมปิ เทยมฺ ฤณํ น ภวตุ, ยโต ย: ปรสฺมินฺ เปฺรม กโรติ เตน วฺยวสฺถา สิธฺยติฯ
9 ௯ எப்படியென்றால், விபசாரம் செய்யாதிருப்பாயாக, கொலை செய்யாதிருப்பாயாக, களவு செய்யாதிருப்பாயாக, பொய்ச்சாட்சி சொல்லாதிருப்பாயாக, இச்சிக்காமல் இருப்பாயாக என்கிற இந்தக் கட்டளைகளும், வேறு எந்தக் கட்டளையும், உன்னிடத்தில் நீ அன்பாக செலுத்துவதுபோல மற்றவனிடமும் அன்புசெலுத்துவாயாக என்கிற ஒரே வாக்கியத்தில் அடங்கியிருக்கிறது.
วสฺตุต: ปรทารานฺ มา คจฺฉ, นรหตฺยำ มา การฺษี: , ไจรฺยฺยํ มา การฺษี: , มิถฺยาสากฺษฺยํ มา เทหิ, โลภํ มา การฺษี: , เอตา: สรฺวฺวา อาชฺญา เอตาโภฺย ภินฺนา ยา กาจิทฺ อาชฺญาสฺติ สาปิ สฺวสมีปวาสินิ สฺววตฺ เปฺรม กุรฺวฺวิตฺยเนน วจเนน เวทิตาฯ
ยต: เปฺรม สมีปวาสิโน'ศุภํ น ชนยติ ตสฺมาตฺ เปฺรมฺนา สรฺวฺวา วฺยวสฺถา ปาลฺยเตฯ
11 ௧௧ தூக்கத்தைவிட்டு எழுந்திருக்க வேண்டிய நேரமானது என்று, நாம் நேரத்தை அறிந்தவர்களாக, இப்படி நடக்கவேண்டும்; நாம் விசுவாசிகளானபோது இரட்சிப்பு அருகில் இருந்ததைவிட இப்பொழுது அது நமக்கு மிக அருகில் இருக்கிறது.
ปฺรตฺยยีภวนกาเล'สฺมากํ ปริตฺราณสฺย สามีปฺยาทฺ อิทานีํ ตสฺย สามีปฺยมฺ อวฺยวหิตํ; อต: สมยํ วิวิจฺยาสฺมาภิ: สามฺปฺรตมฺ อวศฺยเมว นิทฺราโต ชาครฺตฺตวฺยํฯ
12 ௧௨ இரவு கடந்துபோனது, பகல் அருகில் வந்துவிட்டது; எனவே, இருளின் செயல்களை நாம் தள்ளிவிட்டு, ஒளியின் ஆயுதங்களை அணிந்துகொள்வோம்.
พหุตรา ยามินี คตา ปฺรภาตํ สนฺนิธึ ปฺราปฺตํ ตสฺมาตฺ ตามสียา: กฺริยา: ปริตฺยชฺยาสฺมาภิ รฺวาสรียา สชฺชา ปริธาตวฺยาฯ
13 ௧௩ களியாட்டும், வெறியும், வேசித்தனமும் காமவிகாரமும், வாக்குவாதமும், பொறாமையும் உள்ளவர்களாக நடக்காமல், பகலிலே நடக்கிறவர்கள்போல ஒழுங்காக நடப்போம்.
อโต เหโต รฺวยํ ทิวา วิหิตํ สทาจรณมฺ อาจริษฺยาม: ฯ รงฺครโส มตฺตตฺวํ ลมฺปฏตฺวํ กามุกตฺวํ วิวาท อีรฺษฺยา ไจตานิ ปริตฺยกฺษฺยาม: ฯ
14 ௧௪ தீய இச்சைகளுக்கு இடமாக சரீரத்தைக் கொடுக்காமல், கர்த்தராகிய இயேசுகிறிஸ்துவை அணிந்துகொள்ளுங்கள்.
ยูยํ ปฺรภุยีศุขฺรีษฺฏรูปํ ปริจฺฉทํ ปริธทฺธฺวํ สุขาภิลาษปูรณาย ศารีริกาจรณํ มาจรตฯ
