சங்கீதம் 95
O come, let us sing unto the Lord: let us shout joyfully to the rock of our salvation.
Let us come before his presence with thanksgiving, and shout joyfully unto him with psalms.
For a great God is the Lord, and a great King above all Gods;
In whose hand are the deep places of the earth; and whose are the heights of mountains;
Whose is the sea, and who hath made it; and whose hands have formed the dry land.
Oh come, let us prostrate ourselves and bow down: let us kneel before the Lord our Maker.
For he is our God; and we are the people of his pasture, and the flock of his hand: yea, this day, if ye will hearken to his voice,
8 ௮ இன்று அவருடைய சத்தத்தைக் கேட்பீர்களென்றால், வனாந்திரத்தில் கோபம் மூட்டினபோதும் சோதனை நாளிலும் நடந்ததுபோல, உங்களுடைய இருதயத்தைக் கடினப்படுத்தாமலிருங்கள்.
Harden not your heart, as at Meribah, as on the day of the temptation in the wilderness:
9 ௯ அங்கே உங்களுடைய முற்பிதாக்கள் என்னைச் சோதித்து, என்னைப் பரீட்சை பார்த்து, என்னுடைய செயல்களையும் கண்டார்கள்.
When your fathers tempted me, proved me, although they had seen my doing.
10 ௧0 நாற்பது வருடங்களாக நான் அந்தச் சந்ததியின்மேல் கோபமாக இருந்து, அவர்கள் வழுவிப்போகிற இருதயமுள்ள மக்களென்றும், என்னுடைய வழிகளை அறியாதவர்களென்றும் சொல்லி,
Forty years long did I feel loathing on that generation, and I said, It is a people of an erring heart; and they truly acknowledged not my ways:
So that I swore in my wrath, that they should not enter into my rest.
