சங்கீதம் 94
Dieu des vindictes, Eternel, Dieu des vindictes, apparais!
Lève-toi, juge de la terre, inflige un juste châtiment aux orgueilleux.
Jusques à quand les impies, ô Eternel, jusques à quand les impies triompheront-ils?
Ils se répandent en discours, parlent avec jactance; ils font les fanfarons, tous ces ouvriers d’iniquité.
Ton peuple, Eternel, ils l’écrasent, et ils oppriment ton héritage.
Ils font périr la veuve et l’étranger, ils assassinent les orphelins,
et ils disent: "l’Eternel ne le voit pas, le Dieu de Jacob n’y fait nulle attention!"
Ah! réfléchissez donc, ô gens stupides! Et vous, insensés, quand serez-vous sains d’esprit?
Celui qui a planté l’oreille n’entendrait pas? celui qui a formé l’œil ne verrait point?
Celui qui châtie les peuples ne demanderait aucun compte, lui qui enseigne la science aux hommes?
L’Eternel connaît les pensées des mortels, il sait qu’elles sont vanité.
12 ௧௨ யெகோவாவே, துன்மார்க்கனுக்குக் குழிவெட்டப்படும்வரைக்கும், நீர் தீங்கு நாட்களில் அமர்ந்திருக்கச்செய்து,
Heureux l’homme que tu redresses, Eternel, et que tu instruis dans ta loi!
Tu le mets en sûreté contre des jours de malheur, tandis qu’un abîme se creuse sous les pas du méchant.
Car le Seigneur ne délaisse pas son peuple, et son héritage, il ne l’abandonne pas.
Mais son jugement se ramène à l’équité: à lui se rattachent tous les cœurs droits.
16 ௧௬ துன்மார்க்கர்களுக்கு விரோதமாக எனது சார்பாக எழும்புகிறவன் யார்? அக்கிரமக்காரர்களுக்கு விரோதமாக எனது சார்பாக நிற்பவன் யார்?
Qui m’assistera pour faire front aux malfaiteurs? Qui m’aidera à tenir tête aux artisans d’iniquité?
17 ௧௭ யெகோவா எனக்குத் துணையாக இல்லாவிட்டால், என்னுடைய ஆத்துமா சீக்கிரமாக மவுனத்தில் தங்கியிருக்கும்.
Si l’Eternel n’était mon appui, peu s’en faut que mon âme ne séjournât dans le pays du silence.
18 ௧௮ என்னுடைய கால் சறுக்குகிறது என்று நான் சொல்லும்போது, யெகோவாவே, உமது கிருபை என்னைத் தாங்குகிறது.
Lorsque je dis: "Mon pied va chanceler", ta grâce, Eternel, vient me soutenir.
Lorsque les soucis se multiplient dans mon sein, ce sont tes consolations qui remettent mon âme en joie.
Se peut-il que tu tolères près de toi un trône criminel, qui forge l’iniquité et l’érige en loi?
21 ௨௧ அவர்கள் நீதிமானுடைய ஆத்துமாவுக்கு விரோதமாகக் கூட்டங்கூடி, குற்றமில்லாத இரத்தத்தைக் குற்றப்படுத்துகிறார்கள்.
Qu’on s’ameute donc contre la vie du juste, qu’on prononce la condamnation du sang innocent:
l’Eternel est une forteresse pour moi, mon Dieu, un rocher tutélaire.
23 ௨௩ அவர்களுடைய அக்கிரமத்தை அவர்கள்மேல் திருப்பி, அவர்களுடைய பொல்லாப்பினால் அவர்களை அழிப்பார்; நம்முடைய தேவனாகிய யெகோவாவே அவர்களை அழிப்பார்.
Quant à ceux-là, il fait retomber sur eux leur iniquité, il les anéantit pour leur méchanceté; l’Eternel, notre Dieu, les anéantit!
