சங்கீதம் 92
En psalm, en sång för sabbatsdagen. Det är gott att tacka HERREN och att lovsjunga ditt namn, du den Högste,
att om morgonen förkunna din nåd, och när natten har kommit din trofasthet,
med tiosträngat instrument och psaltare, med spel på harpa.
4 ௪ யெகோவாவே, உமது செயல்களால் என்னை மகிழ்ச்சியாக்கினீர், உமது கரத்தின் செயல்களுக்காக ஆனந்த சத்தமிடுவேன்.
Ty du gläder mig, HERRE, med dina gärningar; jag vill jubla över dina händers verk.
Huru stora äro icke dina verk, o HERRE! Ja, övermåttan djupa äro dina tankar.
En oförnuftig man besinnar det ej, och en dåre förstår icke sådant.
7 ௭ துன்மார்க்கர்கள் புல்லைப்போலே தழைத்து, அக்கிரமக்காரர்கள் அனைவரும் செழிக்கும்போது, அது அவர்கள் என்றென்றைக்கும் அழிந்துபோவதற்கே ஏதுவாகும்.
Om ock de ogudaktiga grönska såsom gräs och ogärningsmännen blomstra allasammans, så sker det till fördärv för evig tid.
Men du, HERRE, är hög evinnerligen.
9 ௯ யெகோவாவே, உமது எதிரிகள் அழிவார்கள்; உமது எதிரிகள் அழிந்தேபோவார்கள்; எல்லா அக்கிரமக்காரர்களும் சிதறப்பட்டுபோவார்கள்.
Ty se, dina fiender, HERRE, se, dina fiender förgås, alla ogärningsmännen bliva förströdda.
10 ௧0 என்னுடைய கொம்பைக் காண்டாமிருகத்தின் கொம்பைப்போல உயர்த்துவீர்; புது எண்ணெயால் அபிஷேகம் செய்யப்படுகிறேன்.
Men mitt horn gör du högt såsom vildoxens; jag varder övergjuten med frisk olja.
11 ௧௧ என்னுடைய எதிரிகளுக்கு நேரிடுவதை என்னுடைய கண் காணும்; எனக்கு விரோதமாக எழும்புகிற துன்மார்க்கர்களுக்கு நேரிடுவதை என்னுடைய காது கேட்கும்.
Och med lust får mitt öga skåda på mina förföljare och mina öron höra om de onda som resa sig upp mot mig.
Den rättfärdige grönskar såsom ett palmträd, såsom en ceder på Libanon växer han till.
Ja, sådana äro planterade i HERRENS hus; de grönska i vår Guds gårdar.
14 ௧௪ யெகோவா உத்தமரென்றும், என்னுடைய கன்மலையாகிய அவரிடத்தில் அநீதியில்லையென்றும், விளங்கச்செய்யும்படி,
Ännu när de bliva gamla, skjuta de skott, de frodas och grönska;
så för att de skola förkunna att HERREN är rättfärdig, min klippa, han i vilken orätt icke finnes.
