சங்கீதம் 92
En Salme. En Sang for Sabbatsdagen.
Det er godt at takke HERREN, lovsynge dit Navn, du Højeste,
ved Gry forkynde din Naade, om Natten din Trofasthed
4 ௪ யெகோவாவே, உமது செயல்களால் என்னை மகிழ்ச்சியாக்கினீர், உமது கரத்தின் செயல்களுக்காக ஆனந்த சத்தமிடுவேன்.
til tistrenget Lyre, til Harpe, til Strengeleg paa Citer!
Thi ved dit Værk har du glædet mig, HERRE, jeg jubler over dine Hænders Gerning.
Hvor store er dine Gerninger, HERRE, dine Tanker saare dybe!
7 ௭ துன்மார்க்கர்கள் புல்லைப்போலே தழைத்து, அக்கிரமக்காரர்கள் அனைவரும் செழிக்கும்போது, அது அவர்கள் என்றென்றைக்கும் அழிந்துபோவதற்கே ஏதுவாகும்.
Taaben fatter det ikke, Daaren skønner ej sligt.
Spirer de gudløse end som Græsset, blomstrer end alle Udaadsmænd, er det kun for at lægges øde for stedse,
9 ௯ யெகோவாவே, உமது எதிரிகள் அழிவார்கள்; உமது எதிரிகள் அழிந்தேபோவார்கள்; எல்லா அக்கிரமக்காரர்களும் சிதறப்பட்டுபோவார்கள்.
men du er ophøjet for evigt, HERRE.
10 ௧0 என்னுடைய கொம்பைக் காண்டாமிருகத்தின் கொம்பைப்போல உயர்த்துவீர்; புது எண்ணெயால் அபிஷேகம் செய்யப்படுகிறேன்.
Thi se, dine Fjender, HERRE, se, dine Fjender gaar under, alle Udaadsmænd spredes!
11 ௧௧ என்னுடைய எதிரிகளுக்கு நேரிடுவதை என்னுடைய கண் காணும்; எனக்கு விரோதமாக எழும்புகிற துன்மார்க்கர்களுக்கு நேரிடுவதை என்னுடைய காது கேட்கும்.
Du har løftet mit Horn som Vildoksens, kvæget mig med den friskeste Olie;
det fryder mit Øje at se mine Fjender, mit Øre at høre mine Avindsmænd.
De retfærdige grønnes som Palmen, vokser som Libanons Ceder;
14 ௧௪ யெகோவா உத்தமரென்றும், என்னுடைய கன்மலையாகிய அவரிடத்தில் அநீதியில்லையென்றும், விளங்கச்செய்யும்படி,
plantet i HERRENS Hus grønnes de i vor Guds Forgaarde;
selv graanende bærer de Frugt, er friske og fulde af Saft for at vidne, at HERREN er retvis, min Klippe, hos hvem ingen Uret findes.
