சங்கீதம் 77
1 ௧ எதுதூன் என்னும் இராகத்தலைவனுக்கு அளிக்கப்பட்ட ஆசாபின் பாடல். நான் தேவனை நோக்கி என்னுடைய சத்தத்தை உயர்த்திக் கெஞ்சினேன், என்னுடைய சத்தத்தை தேவனிடத்தில் உயர்த்தினேன், அவர் எனக்குச் செவிகொடுத்தார்.
I cried unto Elohim with my voice, even unto Elohim with my voice; and he gave ear unto me.
2 ௨ என்னுடைய ஆபத்துநாளில் ஆண்டவரைத் தேடினேன்; இரவிலும் என்னுடைய கை தளராமல் விரிக்கப்பட்டிருந்தது; என்னுடைய ஆத்துமா ஆறுதலடையாமல்போனது.
In the day of my trouble I sought YHWH: my sore ran in the night, and ceased not: my soul refused to be comforted.
I remembered Elohim, and was troubled: I complained, and my spirit was overwhelmed. (Selah)
Thou holdest mine eyes waking: I am so troubled that I cannot speak.
I have considered the days of old, the years of ancient times.
6 ௬ இரவுநேரத்தில் என்னுடைய பாடலை நான் நினைத்து, என்னுடைய இருதயத்தோடு பேசிக்கொள்ளுகிறேன்; என் ஆவி ஆராய்ச்சிசெய்தது.
I call to remembrance my song in the night: I commune with mine own heart: and my spirit made diligent search.
Will YHWH cast off for ever? and will he be favourable no more?
Is his mercy clean gone for ever? doth his promise fail for evermore?
9 ௯ தேவன் இரக்கஞ்செய்ய மறந்தாரோ? கோபத்தினாலே தமது உருக்கமான இரக்கங்களை அடைத்துக்கொண்டாரோ? என்றேன். (சேலா)
Hath El forgotten to be gracious? hath he in anger shut up his tender mercies? (Selah)
10 ௧0 அப்பொழுது நான்: இது என்னுடைய பலவீனம்; ஆனாலும் உன்னதமானவருடைய வலதுகரத்திலுள்ள வருடங்களை நினைவுகூருவேன்.
And I said, This is my infirmity: but I will remember the years of the right hand of the most High.
I will remember the works of YAH: surely I will remember thy wonders of old.
I will meditate also of all thy work, and talk of thy doings.
Thy way, O Elohim, is in the sanctuary: who is so great an El as our Elohim?
Thou art the El that doest wonders: thou hast declared thy strength among the people.
15 ௧௫ யாக்கோபு யோசேப்பு என்பவர்களின் சந்ததியாகிய உம்முடைய மக்களை, உமது வல்லமையினாலே மீட்டுக்கொண்டீர். (சேலா)
Thou hast with thine arm redeemed thy people, the sons of Jacob and Joseph. (Selah)
The waters saw thee, O Elohim, the waters saw thee; they were afraid: the depths also were troubled.
17 ௧௭ மேகங்கள் தண்ணீர்களைப் பொழிந்தது; ஆகாயமண்டலங்கள் முழக்கமிட்டது; உம்முடைய அம்புகளும் தெறிப்புண்டு பறந்தது.
The clouds poured out water: the skies sent out a sound: thine arrows also went abroad.
18 ௧௮ உம்முடைய குமுறலின் சத்தம் சுழல்காற்றில் முழங்கினது; மின்னல்கள் உலகை பிரகாசிக்கச் செய்தது; பூமி குலுங்கி அதிர்ந்தது.
The voice of thy thunder was in the heaven: the lightnings lightened the world: the earth trembled and shook.
19 ௧௯ உமது வழி கடலிலும், உமது பாதைகள் திரண்ட தண்ணீர்களிலும் இருந்தது; உமது காலடிகள் தெரியப்படாமல்போனது.
Thy way is in the sea, and thy path in the great waters, and thy footsteps are not known.
Thou leddest thy people like a flock by the hand of Moses and Aaron.
