சங்கீதம் 73
Псалом Аса́фів.
А я, — мало не послизну́лися но́ги мої, мало не посковзну́лися сто́пи мої,
бо лихим я зави́дував, бачивши спо́кій безбожних, —
бо не мають стражда́ння до смерти своєї, і здорове їхнє тіло,
на лю́дській роботі нема їх, і ра́зом із іншими лю́дьми не зазнаю́ть вони вда́рів.
6 ௬ ஆகையால் பெருமை கழுத்து அணிகலன்போல அவர்களைச் சுற்றிக்கொள்ளும், கொடுமை ஆடையைப்போல் அவர்களை மூடிக்கொள்ளும்.
Тому́ то пиха їхню шию оздо́блює, зодяга́є їх ша́та наси́лля,
7 ௭ அவர்களுடைய கண்கள் கொழுப்பினால் எடுப்பாகப் பார்க்கிறது; அவர்கள் இருதயம் விரும்புவதிலும் அதிகமாக நடக்கிறது.
вилазять їм очі від жи́ру, бажа́ння їхнього серця збули́ся,
сміються й злосли́во говорять про у́тиск, говорять бундю́чно:
свої уста до неба підно́сять, — а їхній язик по землі походжа́є!
10 ௧0 ஆகையால் அவருடைய மக்கள் இந்த வழியாகவே திரும்புகிறார்கள்; தண்ணீர்கள் அவர்களுக்குப் பரிபூரணமாகச் சுரந்துவரும்.
Тому́ то туди Його люди зверта́ються, і щедро беруть собі воду
11 ௧௧ தேவனுக்கு அது எப்படித் தெரியும்? உன்னதமானவருக்கு அதைப்பற்றி அறிவு உண்டோ? என்று சொல்லுகிறார்கள்.
та й кажуть: „Хіба́ Бог те знає, і чи має Всеви́шній відо́мість,
12 ௧௨ இதோ, இவர்கள் துன்மார்க்கர்கள்; இவர்கள் என்றும் சுகமாக வாழ்கிறவர்களாயிருந்து, சொத்தைப் பெருகச்செய்கிறார்கள்.
як он ті безбожні й безпечні на світі збільши́ли бага́тство своє?“
13 ௧௩ நான் வீணாகவே என்னுடைய இருதயத்தைச் சுத்தம்செய்து, குற்றமில்லாமையிலே என்னுடைய கைகளைக் கழுவினேன்.
Направду, нада́рмо очи́стив я серце своє, і в неви́нності вимив ру́ки свої,
і ввесь день я побитий, і щора́нку пока́раний.
15 ௧௫ இந்த விதமாகப் பேசுவேன் என்று நான் சொன்னால், இதோ, உம்முடைய பிள்ளைகளின் சந்ததிக்குத் துரோகியாவேன்.
Коли б я сказав: „Буду так говори́ть, як вони“, то спроневі́рився б я поколі́нню синів Твоїх.
І розду́мував я, щоб пізна́ти оте, — та трудне́ воно в о́чах моїх,
аж прийшов я в Божу святиню, — і кінець їхній побачив:
направду, — Ти їх на слизько́му поставив, на спусто́шення кинув Ти їх!
19 ௧௯ அவர்கள் ஒரு நிமிடத்தில் எவ்வளவு பாழாகிப்போகிறார்கள்! பயங்கரங்களால் அழிந்து ஒன்றுமில்லாமல் போகிறார்கள்.
Як вони в одній хвилі спусто́шені, згинули, пощеза́ли від стра́хів!
20 ௨0 தூக்கம் தெளிந்தவுடனே சொப்பனம் ஒழிவதுபோல், ஆண்டவரே, நீர் விழிக்கும்போது, அவர்கள் வேஷத்தை கலைத்துவிடுவீர்.
Немов сном по обу́дженні, Господи, о́бразом їхнім пого́рдиш, мов сном по обу́дженні!
Бо болить моє серце, і в нутрі́ моїм коле,
а я немов бидло й не знаю, — я перед Тобою худо́бою став!
Та я за́вжди з Тобою, — Ти де́ржиш мене за правицю,
Ти Своєю порадою во́диш мене, і пото́му до слави Ти ві́зьмеш мене!
25 ௨௫ பரலோகத்தில் உம்மையல்லாமல் எனக்கு யார் உண்டு? பூலோகத்தில் உம்மைத் தவிர எனக்கு வேறே விருப்பமில்லை.
Хто є мені на небеса́х, окрім Тебе? А я при Тобі на землі не бажаю нічо́го!
26 ௨௬ என்னுடைய சரீரமும் என்னுடைய இருதயமும் வளர்ச்சியில்லாமல் போகிறது; தேவன் என்றென்றைக்கும் என்னுடைய இருதயத்தின் கன்மலையும் என்னுடைய பங்குமாக இருக்கிறார்.
Гине тіло моє й моє серце, та Бог — скеля серця мого й моя доля навіки,
27 ௨௭ இதோ, உம்மைவிட்டுத் தூரமாகப்போகிறவர்கள் நாசமடைவார்கள்; உம்மைவிட்டு உண்மையில்லாமல் போகிற அனைவரையும் அழிப்பீர்.
бо погинуть ось ті, хто боку́є від Тебе, пони́щиш Ти кожного, хто відсту́пить від Тебе!
28 ௨௮ எனக்கோ, தேவனை அண்டிக்கொண்டிருப்பதே நலம்; நான் உமது செயல்களையெல்லாம் சொல்லிவரும்படி கர்த்தராகிய ஆண்டவர்மேல் என்னுடைய நம்பிக்கையை வைத்திருக்கிறேன்.
А я, — бли́зькість Бога для мене добро́, — на Владику, на Господа свою певність складаю, щоб звіща́ти про всі Твої чи́ни!
