சங்கீதம் 73
Zsoltár Ászáftól. Bizony, jóságos Izraélhez az Isten, a tisztult szívűekhez.
Én pedig, kevés híja elhajlottak lábaim, semmi híja megcsúsztak lépteim.
Mert megirígyeltem a, kevélykedőket, midőn a gonoszok jólétét láttam.
Mert nincsenek kínjaik halálukig, hízott az erejük.
Halandónak szenvedésében nincsenek benne s emberekkel együtt nem sújtatnak.
6 ௬ ஆகையால் பெருமை கழுத்து அணிகலன்போல அவர்களைச் சுற்றிக்கொள்ளும், கொடுமை ஆடையைப்போல் அவர்களை மூடிக்கொள்ளும்.
Azért nyakukat díszíti gőgösség, ruhaként borítja őket erőszak.
7 ௭ அவர்களுடைய கண்கள் கொழுப்பினால் எடுப்பாகப் பார்க்கிறது; அவர்கள் இருதயம் விரும்புவதிலும் அதிகமாக நடக்கிறது.
Kidülledt kövérségtől szemük, túlcsapongtak szívük képzelődései.
Csúfolódnak és gonoszúl fosztogatásról beszélnek, szinte a magasból beszélnek:
az egekbe helyezték szájukat, de nyelvük a földön jár.
10 ௧0 ஆகையால் அவருடைய மக்கள் இந்த வழியாகவே திரும்புகிறார்கள்; தண்ணீர்கள் அவர்களுக்குப் பரிபூரணமாகச் சுரந்துவரும்.
Azért erre felé tér az ő népe, s tele szürcsölik magukat vízzel;
11 ௧௧ தேவனுக்கு அது எப்படித் தெரியும்? உன்னதமானவருக்கு அதைப்பற்றி அறிவு உண்டோ? என்று சொல்லுகிறார்கள்.
és mondják: Miként tudhatja Isten, s van-e tudás a legfelsőbben?
12 ௧௨ இதோ, இவர்கள் துன்மார்க்கர்கள்; இவர்கள் என்றும் சுகமாக வாழ்கிறவர்களாயிருந்து, சொத்தைப் பெருகச்செய்கிறார்கள்.
Íme, gonoszok ezek és mint örökkön gondtalanok gyarapítottak vagyont.
13 ௧௩ நான் வீணாகவே என்னுடைய இருதயத்தைச் சுத்தம்செய்து, குற்றமில்லாமையிலே என்னுடைய கைகளைக் கழுவினேன்.
Bizony, hiába tisztítottam szivemet és mostam ártatlanságban kezeimet;
de sújtva vagyok egész nap s reggelenként itt a fenyítésem.
15 ௧௫ இந்த விதமாகப் பேசுவேன் என்று நான் சொன்னால், இதோ, உம்முடைய பிள்ளைகளின் சந்ததிக்குத் துரோகியாவேன்.
Ha mondanám, hadd beszélek olykép, íme gyermekeid nemzedékét elárulnám.
Gondolkodtam is, hogy megtudjam ezt, gyötrődés volt az szemeimben
míg be nem mentem Isten szentélyébe, s figyelhettem az ő végükre.
Bizony, sikamlós térre helyezted őket, ledöntöd őket romokká.
19 ௧௯ அவர்கள் ஒரு நிமிடத்தில் எவ்வளவு பாழாகிப்போகிறார்கள்! பயங்கரங்களால் அழிந்து ஒன்றுமில்லாமல் போகிறார்கள்.
Miként lettek pusztulássá egy pillanat alatt; eltüntek, végük lett a rémülettől.
20 ௨0 தூக்கம் தெளிந்தவுடனே சொப்பனம் ஒழிவதுபோல், ஆண்டவரே, நீர் விழிக்கும்போது, அவர்கள் வேஷத்தை கலைத்துவிடுவீர்.
Mint álmot ébredés után, Uram, fölserkenvén képüket megveted.
Midőn elkeseredett szívem és töprenkedtem veséimben:
oktalan voltam és tudásom nem volt, akár a barom voltam veled szemben.
De én mindig veled vagyok, megragadod jobb kezemet;
tanácsoddal vezetsz engem, és aztán dicsőséggel magadhoz veszel engem.
25 ௨௫ பரலோகத்தில் உம்மையல்லாமல் எனக்கு யார் உண்டு? பூலோகத்தில் உம்மைத் தவிர எனக்கு வேறே விருப்பமில்லை.
Kim van nekem az egekben? S melletted mit sem kivánok a földön.
26 ௨௬ என்னுடைய சரீரமும் என்னுடைய இருதயமும் வளர்ச்சியில்லாமல் போகிறது; தேவன் என்றென்றைக்கும் என்னுடைய இருதயத்தின் கன்மலையும் என்னுடைய பங்குமாக இருக்கிறார்.
Elfogyott bár húsom és szivem – szívem sziklája és osztályrészem az Isten örökké.
27 ௨௭ இதோ, உம்மைவிட்டுத் தூரமாகப்போகிறவர்கள் நாசமடைவார்கள்; உம்மைவிட்டு உண்மையில்லாமல் போகிற அனைவரையும் அழிப்பீர்.
Mert íme a tőled eltávolodók elvesznek, megsemmisítesz mindenkit, ki elparáználkodik tőled.
28 ௨௮ எனக்கோ, தேவனை அண்டிக்கொண்டிருப்பதே நலம்; நான் உமது செயல்களையெல்லாம் சொல்லிவரும்படி கர்த்தராகிய ஆண்டவர்மேல் என்னுடைய நம்பிக்கையை வைத்திருக்கிறேன்.
Én pedig – Isten közelsége jó nekem; az Úrba, az Örökkévalóba helyeztem bizalmamat, hogy elbeszéljem mind a te műveidet.
