சங்கீதம் 73
A Melody of Asaph. Nothing but good, is God, Unto Israel, Unto the pure in heart.
But, as for me, —My feet had, almost stumbled, My steps had, well-nigh slipped;
For I was envious of the boasters, At the prosperity of the lawless, used I to look.
For they have no pangs in their death, And vigorous is their body;
Of the toil of weak mortals, have they none, Nor, with the sons of earth, are they hard smitten.
6 ௬ ஆகையால் பெருமை கழுத்து அணிகலன்போல அவர்களைச் சுற்றிக்கொள்ளும், கொடுமை ஆடையைப்போல் அவர்களை மூடிக்கொள்ளும்.
For this cause, doth arrogance deck them as a neck-chain, And a garment of wrong is their attire;
7 ௭ அவர்களுடைய கண்கள் கொழுப்பினால் எடுப்பாகப் பார்க்கிறது; அவர்கள் இருதயம் விரும்புவதிலும் அதிகமாக நடக்கிறது.
Their iniquity, hath proceeded from fatness, They have surpassed the imaginations of the heart;
They mock, and wickedly command oppression, From on high, they command;
They have set, in the heavens, their mouth, And, their tongue, marcheth through the earth.
10 ௧0 ஆகையால் அவருடைய மக்கள் இந்த வழியாகவே திரும்புகிறார்கள்; தண்ணீர்கள் அவர்களுக்குப் பரிபூரணமாகச் சுரந்துவரும்.
Therefore must his people return thither, And, the waters of abundance, are drained by them;
11 ௧௧ தேவனுக்கு அது எப்படித் தெரியும்? உன்னதமானவருக்கு அதைப்பற்றி அறிவு உண்டோ? என்று சொல்லுகிறார்கள்.
And they say—How doth GOD know? And is there knowledge in the Most High?
12 ௧௨ இதோ, இவர்கள் துன்மார்க்கர்கள்; இவர்கள் என்றும் சுகமாக வாழ்கிறவர்களாயிருந்து, சொத்தைப் பெருகச்செய்கிறார்கள்.
Lo! these, are the lawless, Who are secure for an age, They have attained unto wealth.
13 ௧௩ நான் வீணாகவே என்னுடைய இருதயத்தைச் சுத்தம்செய்து, குற்றமில்லாமையிலே என்னுடைய கைகளைக் கழுவினேன்.
Altogether in vain, Have I cleansed my heart, And bathed in pureness, my hands;
And yet been smitten all the day, And been rebuked morning by morning!
15 ௧௫ இந்த விதமாகப் பேசுவேன் என்று நான் சொன்னால், இதோ, உம்முடைய பிள்ளைகளின் சந்ததிக்குத் துரோகியாவேன்.
If I had thought, I will relate it thus, Lo! the circle of thy sons, had I betrayed.
When I reasoned, that I might understand this, A vexation, it was in mine eyes:
Until I could enter the holy places of God, —Could give heed to their hereafter: —
Surely, in slippery places, dost thou set them, —Thou hast suffered them to fall into places of danger.
19 ௧௯ அவர்கள் ஒரு நிமிடத்தில் எவ்வளவு பாழாகிப்போகிறார்கள்! பயங்கரங்களால் அழிந்து ஒன்றுமில்லாமல் போகிறார்கள்.
How have they become desolate, as in a moment! They have ceased—come to an end, by reason of calamities.
20 ௨0 தூக்கம் தெளிந்தவுடனே சொப்பனம் ஒழிவதுபோல், ஆண்டவரே, நீர் விழிக்கும்போது, அவர்கள் வேஷத்தை கலைத்துவிடுவீர்.
As the dream of him that waketh, O my Lord! when rousing thyself up, their shadowy being, wilt thou despise.
But my heart had grown embittered, And, in my reins, had I received wounds;
But, I, was brutish, and could not perceive, Like the beasts, had I become before thee.
Nevertheless, I, am continually before thee, Thou hast taken hold of my right hand;
By thy counsel, wilt thou guide me, And, afterwards, unto glory, wilt thou take me.
25 ௨௫ பரலோகத்தில் உம்மையல்லாமல் எனக்கு யார் உண்டு? பூலோகத்தில் உம்மைத் தவிர எனக்கு வேறே விருப்பமில்லை.
Whom have I in the heavens? And, compared with thee, there is nothing I desire on earth.
26 ௨௬ என்னுடைய சரீரமும் என்னுடைய இருதயமும் வளர்ச்சியில்லாமல் போகிறது; தேவன் என்றென்றைக்கும் என்னுடைய இருதயத்தின் கன்மலையும் என்னுடைய பங்குமாக இருக்கிறார்.
Failed have my flesh and my heart, The rock of my heart—and my portion, is God unto times age-abiding.
27 ௨௭ இதோ, உம்மைவிட்டுத் தூரமாகப்போகிறவர்கள் நாசமடைவார்கள்; உம்மைவிட்டு உண்மையில்லாமல் போகிற அனைவரையும் அழிப்பீர்.
For lo! they who are far from thee, shall perish, Thou hast put an end to every one who wandered unchastely from thee.
28 ௨௮ எனக்கோ, தேவனை அண்டிக்கொண்டிருப்பதே நலம்; நான் உமது செயல்களையெல்லாம் சொல்லிவரும்படி கர்த்தராகிய ஆண்டவர்மேல் என்னுடைய நம்பிக்கையை வைத்திருக்கிறேன்.
But, as for me, the drawing near of God, is my blessedness, —I have made, of My Lord Yahweh, my refuge, —That I may recount all thy works.
