சங்கீதம் 73
A Psalm of Asaph. Truly God is good to Israel, to such as are of a pure heart.
But as for me, my feet were almost gone, my steps had well nigh slipped;
For I was envious at the arrogant, seeing the prosperity of the wicked.
For they have no pangs in their death, and their body is well nourished;
They have not the hardships of mankind, neither are they plagued like [other] men:
6 ௬ ஆகையால் பெருமை கழுத்து அணிகலன்போல அவர்களைச் சுற்றிக்கொள்ளும், கொடுமை ஆடையைப்போல் அவர்களை மூடிக்கொள்ளும்.
Therefore pride encompasseth them as a neck-chain, violence covereth them [as] a garment;
7 ௭ அவர்களுடைய கண்கள் கொழுப்பினால் எடுப்பாகப் பார்க்கிறது; அவர்கள் இருதயம் விரும்புவதிலும் அதிகமாக நடக்கிறது.
Their eyes stand out from fatness, they exceed the imaginations of their heart:
They mock and speak wickedly of oppression, they speak loftily:
They set their mouth in the heavens, and their tongue walketh through the earth.
10 ௧0 ஆகையால் அவருடைய மக்கள் இந்த வழியாகவே திரும்புகிறார்கள்; தண்ணீர்கள் அவர்களுக்குப் பரிபூரணமாகச் சுரந்துவரும்.
Therefore his people turn hither, and waters in fulness are wrung out to them.
11 ௧௧ தேவனுக்கு அது எப்படித் தெரியும்? உன்னதமானவருக்கு அதைப்பற்றி அறிவு உண்டோ? என்று சொல்லுகிறார்கள்.
And they say, How can God know, and is there knowledge in the Most High?
12 ௧௨ இதோ, இவர்கள் துன்மார்க்கர்கள்; இவர்கள் என்றும் சுகமாக வாழ்கிறவர்களாயிருந்து, சொத்தைப் பெருகச்செய்கிறார்கள்.
Behold, these are the wicked, and they prosper in the world: they heap up riches.
13 ௧௩ நான் வீணாகவே என்னுடைய இருதயத்தைச் சுத்தம்செய்து, குற்றமில்லாமையிலே என்னுடைய கைகளைக் கழுவினேன்.
Truly have I purified my heart in vain, and washed my hands in innocency:
For all the day have I been plagued, and chastened every morning.
15 ௧௫ இந்த விதமாகப் பேசுவேன் என்று நான் சொன்னால், இதோ, உம்முடைய பிள்ளைகளின் சந்ததிக்குத் துரோகியாவேன்.
If I said, I will speak thus, behold, I should be faithless to the generation of thy children.
When I thought to be able to know this, it was a grievous task in mine eyes;
Until I went into the sanctuaries of God; [then] understood I their end.
Truly thou settest them in slippery places, thou castest them down in ruins.
19 ௧௯ அவர்கள் ஒரு நிமிடத்தில் எவ்வளவு பாழாகிப்போகிறார்கள்! பயங்கரங்களால் அழிந்து ஒன்றுமில்லாமல் போகிறார்கள்.
How are they suddenly made desolate! they pass away, consumed with terrors.
20 ௨0 தூக்கம் தெளிந்தவுடனே சொப்பனம் ஒழிவதுபோல், ஆண்டவரே, நீர் விழிக்கும்போது, அவர்கள் வேஷத்தை கலைத்துவிடுவீர்.
As a dream, when one awaketh, wilt thou, Lord, on arising despise their image.
When my heart was in a ferment, and I was pricked in my reins,
Then I was brutish and knew nothing; I was [as] a beast with thee.
Nevertheless I am continually with thee: thou hast holden my right hand;
Thou wilt guide me by thy counsel, and after the glory, thou wilt receive me.
25 ௨௫ பரலோகத்தில் உம்மையல்லாமல் எனக்கு யார் உண்டு? பூலோகத்தில் உம்மைத் தவிர எனக்கு வேறே விருப்பமில்லை.
Whom have I in the heavens? and there is none upon earth I desire beside thee.
26 ௨௬ என்னுடைய சரீரமும் என்னுடைய இருதயமும் வளர்ச்சியில்லாமல் போகிறது; தேவன் என்றென்றைக்கும் என்னுடைய இருதயத்தின் கன்மலையும் என்னுடைய பங்குமாக இருக்கிறார்.
My flesh and my heart faileth: God is the rock of my heart and my portion for ever.
27 ௨௭ இதோ, உம்மைவிட்டுத் தூரமாகப்போகிறவர்கள் நாசமடைவார்கள்; உம்மைவிட்டு உண்மையில்லாமல் போகிற அனைவரையும் அழிப்பீர்.
For behold, they that are far from thee shall perish; thou destroyest every one that goeth a whoring from thee.
28 ௨௮ எனக்கோ, தேவனை அண்டிக்கொண்டிருப்பதே நலம்; நான் உமது செயல்களையெல்லாம் சொல்லிவரும்படி கர்த்தராகிய ஆண்டவர்மேல் என்னுடைய நம்பிக்கையை வைத்திருக்கிறேன்.
But as for me, it is good for me to draw near to God: I have put my trust in the Lord Jehovah, that I may declare all thy works.
