சங்கீதம் 73
(En Salme af Asaf.) Visselig, god er Gud mod Israel; mod dem, der er rene af Hjertet!
Mine Fødder var nær ved at snuble, mine Skridt var lige ved at glide;
thi over Dårerne græmmed jeg mig, jeg så, at det gik de gudløse vel;
thi de kender ikke til Kvaler, deres Livskraft er frisk og sund;
de kender ikke til menneskelig Nød, de plages ikke som andre.
6 ௬ ஆகையால் பெருமை கழுத்து அணிகலன்போல அவர்களைச் சுற்றிக்கொள்ளும், கொடுமை ஆடையைப்போல் அவர்களை மூடிக்கொள்ளும்.
Derfor har de Hovmod til Halssmykke, Vold er Kappen, de svøber sig i.
7 ௭ அவர்களுடைய கண்கள் கொழுப்பினால் எடுப்பாகப் பார்க்கிறது; அவர்கள் இருதயம் விரும்புவதிலும் அதிகமாக நடக்கிறது.
Deres Brøde udgår af deres Indre, Hjertets Tanker bryder igennem.
I det dybe taler de ondt, i det høje fører de Urettens Tale,
de løfter Munden mod Himlen, Tungen farer om på Jorden.
10 ௧0 ஆகையால் அவருடைய மக்கள் இந்த வழியாகவே திரும்புகிறார்கள்; தண்ணீர்கள் அவர்களுக்குப் பரிபூரணமாகச் சுரந்துவரும்.
Derfor vender mit Folk sig hid og drikker Vand i fulde Drag.
11 ௧௧ தேவனுக்கு அது எப்படித் தெரியும்? உன்னதமானவருக்கு அதைப்பற்றி அறிவு உண்டோ? என்று சொல்லுகிறார்கள்.
De siger: "Hvor skulde Gud vel vide det, skulde den Højeste kende dertil?"
12 ௧௨ இதோ, இவர்கள் துன்மார்க்கர்கள்; இவர்கள் என்றும் சுகமாக வாழ்கிறவர்களாயிருந்து, சொத்தைப் பெருகச்செய்கிறார்கள்.
Se, det er de gudløses kår, altid i Tryghed, voksende Velstand!
13 ௧௩ நான் வீணாகவே என்னுடைய இருதயத்தைச் சுத்தம்செய்து, குற்றமில்லாமையிலே என்னுடைய கைகளைக் கழுவினேன்.
Forgæves holdt jeg mit Hjerte rent og tvætted mine Hænder i Uskyld,
jeg plagedes Dagen igennem, blev revset på ny hver Morgen!
15 ௧௫ இந்த விதமாகப் பேசுவேன் என்று நான் சொன்னால், இதோ, உம்முடைய பிள்ளைகளின் சந்ததிக்குத் துரோகியாவேன்.
Men jeg tænkte: "Taler jeg så, se, da er jeg troløs imod dine Sønners Slægt."
Så grundede jeg på at forstå det, møjsommeligt var det i mine Øjne,
Til jeg kom ind i Guds Helligdomme, skønned, hvordan deres Endeligt bliver:
Du sætter dem jo på glatte Steder, i Undergang styrter du dem.
19 ௧௯ அவர்கள் ஒரு நிமிடத்தில் எவ்வளவு பாழாகிப்போகிறார்கள்! பயங்கரங்களால் அழிந்து ஒன்றுமில்லாமல் போகிறார்கள்.
Hvor brat de dog lægges øde, går under, det ender med Rædsel!
20 ௨0 தூக்கம் தெளிந்தவுடனே சொப்பனம் ஒழிவதுபோல், ஆண்டவரே, நீர் விழிக்கும்போது, அவர்கள் வேஷத்தை கலைத்துவிடுவீர்.
De er som en Drøm, når man vågner, man vågner og regner sit Syn for intet.
Så længe mit Hjerte var bittert og det nagede i mine Nyrer,
var jeg et Dyr og fattede intet, jeg var for dig som Kvæg.
Dog bliver jeg altid hos dig, du holder mig fast om min højre;
du leder mig med dit Råd og tager mig siden bort i Herlighed.
25 ௨௫ பரலோகத்தில் உம்மையல்லாமல் எனக்கு யார் உண்டு? பூலோகத்தில் உம்மைத் தவிர எனக்கு வேறே விருப்பமில்லை.
Hvem har jeg i Himlen? Og har jeg blot dig, da attrår jeg intet på Jorden!
26 ௨௬ என்னுடைய சரீரமும் என்னுடைய இருதயமும் வளர்ச்சியில்லாமல் போகிறது; தேவன் என்றென்றைக்கும் என்னுடைய இருதயத்தின் கன்மலையும் என்னுடைய பங்குமாக இருக்கிறார்.
Lad kun mit Kød og mit Hjerte vansmægte, Gud er mit Hjertes Klippe, min Del for evigt.
27 ௨௭ இதோ, உம்மைவிட்டுத் தூரமாகப்போகிறவர்கள் நாசமடைவார்கள்; உம்மைவிட்டு உண்மையில்லாமல் போகிற அனைவரையும் அழிப்பீர்.
Thi de, der fjerner sig fra dig, går under, - du udsletter hver, som er dig utro.
28 ௨௮ எனக்கோ, தேவனை அண்டிக்கொண்டிருப்பதே நலம்; நான் உமது செயல்களையெல்லாம் சொல்லிவரும்படி கர்த்தராகிய ஆண்டவர்மேல் என்னுடைய நம்பிக்கையை வைத்திருக்கிறேன்.
Men at leve Gud nær er min Lykke, min Lid har jeg sat til den Herre HERREN, at jeg kan vidne om alle dine Gerninger.
