< சங்கீதம் 70 >
1 ௧ நினைப்பூட்டுதலாகப் பாடி இராகத்தலைவனுக்கு ஒப்புவிக்கப்பட்ட தாவீதின் பாடல். தேவனே, என்னை விடுவியும், யெகோவாவே, எனக்கு உதவிசெய்ய விரைந்துவாரும்.
Au maître chantre. De David. En souvenir. O Dieu, pour me délivrer, Éternel, accours à mon aide!
2 ௨ என்னுடைய உயிரை வாங்கத்தேடுகிறவர்கள் வெட்கி குழப்பம் அடைவார்களாக; எனக்குத் தீங்குவரும்படி விரும்புகிறவர்கள் பின்னிட்டுத் திரும்பி வெட்கம் அடைவார்களாக.
Qu'ils soient couverts de honte et d'opprobre ceux qui attentent à ma vie! Qu'ils reculent confondus ceux qui veulent mon malheur!
3 ௩ ஆ ஆ, ஆ ஆ, என்பவர்கள் தாங்கள் அடையும் வெட்கத்தினால் பின்னாகப்போவார்களாக.
Qu'ils fassent retraite par l'effet de leur honte ceux qui disent: « Le voilà! le voilà! »
4 ௪ உம்மைத் தேடுகிற அனைவரும் உம்மில் மகிழ்ந்து சந்தோஷப்படுவார்களாக; உமது இரட்சிப்பில் பிரியப்படுகிறவர்கள் தேவனுக்கு மகிமையுண்டாவதாக என்று எப்பொழுதும் சொல்வார்களாக.
Alors tu feras la joie et l'allégresse de tous ceux qui te cherchent; et ils diront toujours: « Dieu est grand! » ceux qui désirent ton secours.
5 ௫ நானோ எளிமையும், தேவையுள்ளவனுமாக இருக்கிறேன்; தேவனே, என்னிடத்தில் விரைவாக வாரும்: நீரே என்னுடைய துணையும் என்னை விடுவிக்கிறவருமானவர், யெகோவாவே, தாமதிக்காமலிரும்.
Et moi, je suis misérable et dénué: ô Dieu! accours vers moi! Tu es mon aide et mon libérateur! Éternel, ne tarde pas!