சங்கீதம் 50
1 ௧ ஆசாபின் பாடல். வல்லமையுள்ள தேவனாகிய யெகோவா பேசினது, சூரியன் உதிக்கும்திசை தொடங்கி அது மறையும் திசைவரைக்குமுள்ள பூமியைக் கூப்பிடுகிறார்.
A Psalm of Asaph. The God of gods — Jehovah — hath spoken, And He calleth to the earth From the rising of the sun unto its going in.
From Zion, the perfection of beauty, God shone.
3 ௩ நம்முடைய தேவன் வருவார், மவுனமாக இருக்கமாட்டார்; அவருக்கு முன்பு அக்கினி அழியும்; அவரைச் சுற்றிலும் மகா புயல் கொந்தளிப்பாக இருக்கும்.
Our God cometh, and is not silent, Fire before Him doth devour, And round about him it hath been very tempestuous.
He doth call unto the heavens from above, And unto the earth, to judge His people.
Gather ye to Me My saints, Making covenant with Me over a sacrifice.
And the heavens declare His righteousness, For God Himself [is] judge. (Selah)
7 ௭ என்னுடைய மக்களே, கேள், நான் பேசுவேன்; இஸ்ரவேலே, உனக்கு விரோதமாகச் சாட்சி சொல்லுவேன்; நானே தேவன், உன்னுடைய தேவனாக இருக்கிறேன்.
Hear, O My people, and I speak, O Israel, and I testify against thee, God, thy God [am] I.
8 ௮ உன்னுடைய பலிகளுக்காக உன்னைக் கடிந்துக்கொள்ளமாட்டேன்; உன்னுடைய தகனபலிகள் எப்போதும் எனக்கு முன்பாக இருக்கிறது.
Not for thy sacrifices do I reprove thee, Yea, thy burnt-offerings [Are] before Me continually.
9 ௯ உன்னுடைய வீட்டிலிருந்து காளைகளையும், உன்னுடைய தொழுவங்களிலிருந்து ஆட்டுக்கடாக்களையும் நான் வாங்கிக்கொள்வதில்லை.
I take not from thy house a bullock, From thy folds he goats.
For Mine [is] every beast of the forest, The cattle on the hills of oxen.
I have known every fowl of the mountains, And the wild beast of the field [is] with Me.
If I am hungry I tell not to thee, For Mine [is] the world and its fulness.
Do I eat the flesh of bulls, And drink the blood of he-goats?
Sacrifice to God confession, And complete to the Most High thy vows.
15 ௧௫ ஆபத்துக்காலத்தில் என்னை நோக்கிக் கூப்பிடு; நான் உன்னை விடுவிப்பேன், நீ என்னை மகிமைப்படுத்துவாய்.
And call Me in a day of adversity, I deliver thee, and thou honourest Me.
16 ௧௬ தேவன் துன்மார்க்கனை நோக்கி: நீ என்னுடைய பிரமாணங்களை எடுத்துச்சொல்லவும், என்னுடைய உடன்படிக்கையை உன்னுடைய வாயினால் சொல்லவும், உனக்கு என்ன நியாயமுண்டு.
And to the wicked hath God said: What to thee — to recount My statutes? That thou liftest up My covenant on thy mouth?
Yea, thou hast hated instruction, And dost cast My words behind thee.
If thou hast seen a thief, Then thou art pleased with him, And with adulterers [is] thy portion.
Thy mouth thou hast sent forth with evil, And thy tongue joineth deceit together,
20 ௨0 நீ உட்கார்ந்து உன்னுடைய சகோதரனுக்கு விரோதமாகப் பேசி, உன்னுடைய சொந்த சகோதரனுக்கு அவதூறு உண்டாக்குகிறாய்.
Thou sittest, against thy brother thou speakest, Against a son of thy mother givest slander.
21 ௨௧ இவைகளை நீ செய்யும்போது நான் மவுனமாக இருந்தேன், உன்னைப்போல நானும் இருப்பேன் என்று நினைவு கொண்டாய்; ஆனாலும் நான் உன்னைக் கடிந்துகொண்டு, அவைகளை உன்னுடைய கண்களுக்கு முன்பாக ஒவ்வொன்றாக நிறுத்துவேன்.
These thou didst, and I kept silent, Thou hast thought that I am like thee, I reprove thee, and set in array before thine eyes.
22 ௨௨ தேவனை மறக்கிறவர்களே, இதைச் சிந்தித்துக்கொள்ளுங்கள்; இல்லாவிட்டால் நான் உங்களைப் பீறிப்போடுவேன், ஒருவரும் உங்களை விடுவிப்பதில்லை.
Understand this, I pray you, Ye who are forgetting God, Lest I tear, and there is no deliverer.
23 ௨௩ நன்றிபலி செலுத்துகிறவன் என்னை மகிமைப்படுத்துகிறான்; தன்னுடைய வழியைச் சரிசெய்கிறவனுக்கு தேவனுடைய இரட்சிப்பை வெளிப்படுத்துவேன் என்று சொல்லுகிறார்.
He who is sacrificing praise honoureth Me, As to him who maketh a way, I cause him to look on the salvation of God!
