சங்கீதம் 140

1 ௧ இராகத்தலைவனுக்கு ஒப்புவிக்கப்பட்ட தாவீதின் பாடல். யெகோவாவே, பொல்லாத மனிதனுக்கு என்னைத் தப்புவியும்; கொடுமையுள்ளவனுக்கு என்னை விலக்கி காப்பாற்றும்.

Скапэ-мэ, Доамне, де оамений чей рэй! Пэзеште-мэ де оамений асуприторь,

2 ௨ அவர்கள் தங்களுடைய இருதயத்தில் பொல்லாப்புகளைச் சிந்தித்து, யுத்தஞ்செய்ய நாள்தோறும் கூட்டங்கூடுகிறார்கள்.

каре куӂетэ лукрурь реле ын инима лор ши сунт тотдяуна гата сэ ацыце рэзбоюл!

3 ௩ பாம்பைப்போல் தங்களுடைய நாவை கூர்மையாக்குகிறார்கள்; அவர்கள் உதடுகளின்கீழ் விரியன் பாம்பின் விஷம் இருக்கிறது. (சேலா)

Ей ышь аскут лимба ка ун шарпе, ау пе бузе о отравэ де нэпыркэ.

4 ௪ யெகோவாவே, துன்மார்க்கனுடைய கைகளுக்கு என்னை நீங்கலாக்கி கொடியவனுக்கு என்னை விலக்கி காப்பாற்றும்; அவர்கள் என்னுடைய நடைகளைக் கவிழ்க்கப்பார்க்கிறார்கள்.

Пэзеште-мэ, Доамне, де мыниле челуй рэу! Фереште-мэ де оамений асуприторь, каре се гындеск сэ мэ добоаре!

5 ௫ பெருமைக்காரர்கள் எனக்குக் கண்ணியையும் கயிறுகளையும் மறைவாக வைக்கிறார்கள்; வழியோரத்திலே வலையை விரித்து, எனக்குச் சுருக்குகளை வைக்கிறார்கள். (சேலா)

Ниште ынгымфаць ымь ынтинд курсе ши лацурь, пун рецеле де-а лунгул друмулуй ши ымь ынтинд капкане.

6 ௬ நான் யெகோவாவை நோக்கி: நீர் என் தேவன் என்றேன்; யெகோவாவே, என்னுடைய விண்ணப்பங்களின் சத்தத்திற்குச் செவிகொடும்.

Еу зик Домнулуй: „Ту ешть Думнезеул меу! Я аминте, Доамне, ла гласул ругэчунилор меле!

7 ௭ ஆண்டவராகிய யெகோவாவே, என்னுடைய இரட்சிப்பின் பெலனே, யுத்தநாளில் என்னுடைய தலையை மூடினீர்.

Доамне Думнезеуле, тэрия мынтуирий меле, Ту-мь акоперь капул ын зиуа луптей.”

8 ௮ யெகோவாவே, துன்மார்க்கனுடைய ஆசைகள் நிறைவேறாதபடிசெய்யும்; அவன் தன்னை உயர்த்தாதபடி அவனுடைய யோசனையை நடந்தேற விடாமலிரும். (சேலா)

Ну ымплини, Доамне, доринцеле челуй рэу, ну лэса сэ-й избутяскэ плануриле, ка сэ ну се фэляскэ!

9 ௯ என்னை வளைந்துகொள்ளுகிறவர்களுடைய உதடுகளின் தீவினைகள் அவர்கள் தலைகளையே மூடுவதாக.

Асупра капулуй челор че мэ ынконжоарэ сэ кадэ нелеӂюиря бузелор лор!

10 ௧0 நெருப்புத்தழல் அவர்கள்மேல் விழுவதாக; நெருப்பிலும், அவர்கள் எழுந்திருக்கமுடியாத படுகுழிகளிலும் தள்ளப்படுவார்களாக.

Кэрбунь априншь сэ кадэ песте ей! Ын фок сэ фие арункаць, ын адынкурь, де унде сэ ну се май скоале!

11 ௧௧ பொல்லாத நாக்குள்ளவன் பூமியிலே நிலைப்பதில்லை; கொடுமையான மனிதனை பறக்கடிக்கப் பொல்லாப்பு அவனை வேட்டையாடும்.

Омул ку лимба минчиноасэ ну се ынтэреште пе пэмынт ши пе омул асупритор ненорочиря ыл паште ши-л дуче ла перзание.

12 ௧௨ சிறுமையானவனின் வழக்கையும், எளியவர்களின் நியாயத்தையும் யெகோவா விசாரிப்பாரென்று அறிவேன்.

Штиу кэ Домнул фаче дрептате челуй обиждуит, дрептате челор липсиць.

13 ௧௩ நீதிமான்கள் உமது பெயரைத் துதிப்பார்கள்; செம்மையானவர்கள் உமது சமுகத்தில் வாசம் செய்வார்கள்.

Да, чей неприхэниць вор лэуда Нумеле Тэу, оамений фэрэ приханэ вор локуи ынаинтя Та.