< சங்கீதம் 131 >

1 தாவீதின் ஆரோகண பாடல். யெகோவாவே, என்னுடைய இருதயம் பெருமைகொள்வதில்லை, என்னுடைய கண்கள் மேட்டிமையுள்ளவைகளுமல்ல; பெரிய காரியங்களிலும், எனக்கு மிஞ்சின கருமங்களிலும் நான் தலையிடுகிறதுமில்லை.
အို ထာ​ဝ​ရ​ဘု​ရား၊ ကျွန်​တော်​မျိုး​သည်​မာန်​မာ​န​ကို​စွန့်​ပယ် ပါ​ပြီ။ မောက်​မာ​မှု​ကို​လည်း​ပယ်​ရှား​ပါ​ပြီ။ ကျွန်​တော်​မျိုး​သည်​ကြီး​ကျယ်​လှ​သည့် အ​မှု​များ​တွင်​သော်​လည်း​ကောင်း၊ မိ​မိ​သိ​ရှိ​နား​လည်​ရန်​ခက်​ခဲ​လှ​သော အ​ကြောင်း​အ​ရာ​များ​တွင်​သော်​လည်း​ကောင်း စိတ်​မ​ဝင်​စား​တော့​ပါ။
2 தாயின் பால்மறந்த குழந்தையைப்போல நான் என்னுடைய ஆத்துமாவை அடக்கி அமரச்செய்தேன்; என்னுடைய ஆத்துமா பால்மறந்த குழந்தையைப்போல் இருக்கிறது.
ကျွန်​တော်​မျိုး​သည်​ကျေ​နပ်​ရောင့်​ရဲ​လျက် မိ​မိ​စိတ်​ကို​ငြိမ်း​အေး​စေ​ပါ​ပြီ။ က​လေး​ငယ်​သည်​မိ​ခင်​၏​ရင်​ခွင်​၌ ငြိမ်​သက်​စွာ​အိပ်​နေ​သ​ကဲ့​သို့ ကျွန်​တော်​မျိုး​၏​စိတ်​နှ​လုံး​သည်​လည်း ငြိမ်​သက်​လျက်​ရှိ​ပါ​ပြီ။
3 இதுமுதல் என்றென்றைக்கும் இஸ்ரவேல் யெகோவாவை நம்பியிருப்பதாக.
အို ဣ​သ​ရေ​လ၊ယ​ခု​မှ​အ​စ​ပြု​၍ ကာ​လ​အ​စဉ်​အ​ဆက်​ထာ​ဝ​ရ​ဘု​ရား​ကို ကိုး​စား​လော့။

< சங்கீதம் 131 >