சங்கீதம் 124

1 ௧ தாவீதின் ஆரோகண பாடல். மனிதர்கள் நமக்கு விரோதமாக எழும்பினபோது, யெகோவா நமது பக்கத்தில் இல்லாவிட்டால்,

Canto dei pellegrinaggi. Di Davide. Se non fosse stato l’Eterno che fu per noi, lo dica pure ora Israele,

2 ௨ யெகோவா தாமே நமது பக்கத்தில் இல்லாவிட்டால்,

se non fosse stato l’Eterno che fu per noi, quando gli uomini si levarono contro noi,

3 ௩ அவர்களுடைய கோபம் நம்மேல் எரியும்போது, நம்மை உயிரோடு விழுங்கியிருப்பார்கள்.

allora ci avrebbero inghiottiti tutti vivi, quando l’ira loro ardeva contro noi;

4 ௪ அப்பொழுது தண்ணீர்கள் நம்மேல் பாய்ந்து, வெள்ளங்கள் நமது ஆத்துமாவின்மேல் பெருகி,

allora le acque ci avrebbero sommerso, il torrente sarebbe passato sull’anima nostra;

5 ௫ கொந்தளிக்கும் தண்ணீர்கள் நமது ஆத்துமாவின்மேல் புரண்டுபோயிருக்கும் என்று இஸ்ரவேல் இப்பொழுது சொல்வதாக.

allora le acque orgogliose sarebbero passate sull’anima nostra.

6 ௬ நம்மை அவர்களுடைய பற்களுக்கு இரையாக ஒப்புக்கொடுக்காமல் இருக்கிற யெகோவாவுக்கு நன்றி.

Benedetto sia l’Eterno che non ci ha dato in preda ai loro denti!

7 ௭ வேடருடைய கண்ணிக்குத் தப்பின குருவியைப்போல நம்முடைய ஆத்துமா தப்பினது, கண்ணி தெறித்தது, நாம் தப்பினோம்.

L’anima nostra è scampata, come un uccello dal laccio degli uccellatori; il laccio è stato rotto, e noi siamo scampati.

8 ௮ நம்முடைய உதவி வானத்தையும் பூமியையும் உண்டாக்கின யெகோவாவுடைய பெயரில் உள்ளது.

Il nostro aiuto è nel nome dell’Eterno, che ha fatto il cielo e la terra.