சங்கீதம் 119
Sæle er dei som gjeng ein ulastande veg, dei som ferdast i Herrens lov!
Sæle er dei som tek vare på hans vitnemål, som søkjer honom av alt sitt hjarta,
dei som ikkje gjer urett, men vandrar på hans vegar.
Du hev gjeve dine fyresegner, at ein skal halda deim vel.
Å, kunde vegarne mine verta faste, so eg heldt dine fyreskrifter!
Då skal eg ikkje verta til skammar når eg gjev gaum etter alle dine bodord.
Eg vil takka deg av eit ærlegt hjarta når eg lærer dine rettferdsdomar.
Dine fyreskrifter vil eg halda, du må ikkje reint forlata meg.
Korleis skal ein ungdom halda stigen sin rein? Når han held seg etter ditt ord.
10 ௧0 என்னுடைய முழு இருதயத்தோடும் உம்மைத் தேடுகிறேன், என்னை உமது கற்பனைகளைவிட்டு வழிதவறிச் செல்ல விடாமலிரும்.
Av alt mitt hjarta hev eg søkt deg, lat meg ikkje villast burt frå dine bodord!
I hjarta mitt hev eg gøymt ditt ord, so eg ikkje skal synda imot deg.
Lova vere du, Herre! Lær meg dine fyreskrifter!
Med lipporne mine hev eg forkynt alle rettar frå din munn.
Eg er glad i vegen etter dine vitnemål som i all rikdom.
På dine fyresegner vil eg grunda og skoda på dine stigar.
I dine fyreskrifter vil eg hava hugnad, og ikkje vil eg gløyma ditt ord.
Gjer vel imot din tenar, at eg må liva! so vil eg halda ditt ord.
Lat upp augo mine, at eg kann skoda underlege ting i di lov!
Ein gjest er eg på jordi, løyn ikkje dine bodord for meg!
Mi sjæl er sunderknasa av lengting etter dine rettar all tid.
Du hev truga dei stormodige, dei forbanna, som fer vilt frå dine bodord.
22 ௨௨ நிந்தையையும் அவமானத்தையும் என்னை விட்டு அகற்றும்; நான் உம்முடைய சாட்சிகளுக்குக் கீழ்படிகிறேன்.
Tak burt frå meg skam og vanvyrdnad! for dine vitnemål hev eg teke vare på.
23 ௨௩ அதிகாரிகளும் உட்கார்ந்து எனக்கு விரோதமாகப் பேசிக்கொள்ளுகிறார்கள்; உமது ஊழியனோ, உமது பிரமாணங்களைத் தியானிக்கிறேன்.
Jamvel hovdingar hev sete i samrøda mot meg; din tenar grundar på dine fyreskrifter.
Dine vitnemål er og min hugnad, dei er mine rådgjevarar.
Mi sjæl ligg nedi dusti, haldt meg i live etter ditt ord!
26 ௨௬ என்னுடைய வழிகளை நான் உமக்கு விவரித்துக் காட்டினபோது எனக்குச் செவிகொடுத்தீர்; உமது பிரமாணங்களை எனக்குப் போதியும்.
Eg fortalde um mine vegar, og du svara meg; lær meg dine fyreskrifter!
Lat meg få skyna vegen etter dine fyresegner! So vil eg grunda på dine under.
Mi sjæl græt av sorg; reis meg upp etter ditt ord!
Snu lygnevegen burt frå meg, og unn meg di lov!
Truskaps veg hev eg valt, dine rettar hev eg sett framfyre meg.
Eg heng fast ved dine vitnemål, Herre, lat meg ikkje verta til skammar!
Vegen etter dine bodord vil eg springa, for du trøystar mitt hjarta.
33 ௩௩ யெகோவாவே, உமது பிரமாணங்களின் வழியை எனக்குப் போதியும்; முடிவுவரை நான் அதைக் காத்துக்கொள்ளுவேன்.
Herre, vis meg vegen etter dine fyreskrifter! so vil eg fara honom alt til endes.
34 ௩௪ எனக்கு உணர்வைத் தாரும்; அப்பொழுது நான் உமது வேதத்தைப் பற்றிக்கொண்டு, என்னுடைய முழு இருதயத்தோடும் அதைக் கைக்கொள்ளுவேன்.
Gjev meg skyn, so vil eg taka vare på di lov og halda henne av alt mitt hjarta.
Leid meg på dine bodords stig, for han er til hugnad for meg.
36 ௩௬ என்னுடைய இருதயம் பொருளாசையைச் சார்ந்து இருக்காமல், உமது சாட்சிகளைச் சார்ந்து இருக்கும்படி செய்யும்.
Bøyg mitt hjarta til dine vitnemål og ikkje til urett vinning!
Vend augo mine burt, so dei ikkje ser etter fåfengd, haldt meg i live på din veg!
Uppfyll for din tenar ordet ditt, som gjer at ein ottast deg!
Tak burt ifrå meg mi skjemsla som eg er rædd, for dine rettar er gode.
Sjå, eg lengtar etter dine fyresegner, haldt meg i live ved di rettferd.
Lat di miskunn, Herre, koma yver meg, di frelsa etter ditt ord!
Eg vil gjeva svar til honom som spottar meg; for eg lit på ditt ord.
43 ௪௩ சத்திய வசனம் முற்றிலும் என்னுடைய வாயிலிருந்து நீங்கவிடாமலிரும்; உம்முடைய நியாயத்தீர்ப்புகளுக்குக் காத்திருக்கிறேன்.
Riv ikkje sannings ord so reint or munnen min, for på dine domar ventar eg.
Stødt vil eg halda di lov, æveleg og alltid.
Lat meg ferdast i det frie, for eg spør etter dine fyresegner!
Eg vil tala um dine vitnemål for kongar, og eg skal ikkje verta til skammar.
Eg vil frygda meg ved dine bodord, som eg elskar.
48 ௪௮ நான் பிரியப்படுகிற உமது கற்பனைகளுக்குக் கையை உயர்த்துவேன், உமது பிரமாணங்களைத் தியானிப்பேன். சாயீன்.
Eg vil lyfta mine hender til dine bodord som eg elskar, og eg vil grunda på dine fyreskrifter.
Kom i hug ditt ord til din tenar, med di du hev gjeve meg von!
Det er mi trøyst i min vesaldom, at ditt ord hev halde meg i live.
Ovmodige hev spotta meg mykje, frå di lov hev eg ikkje vike.
Eg kom i hug, Herre, dine domar frå gamle dagar, og eg vart trøysta.
Brennande harm hev eg vorte på dei ugudlege som forlet di lov.
Dine fyreskrifter hev vorte mine lovsongar i det hus der eg bur som framand.
Um natti kom eg ditt namn i hug, Herre, og eg heldt di lov.
Dette timdest meg, at eg fekk taka vare på dine fyreskrifter.
Herren er min lut, sagde eg, med di eg heldt dine ord.
58 ௫௮ முழு இருதயத்தோடும் உம்முடைய தயவுக்காகக் கெஞ்சுகிறேன்; உமது வாக்குத்தத்தத்தின்படி எனக்கு இரங்கும்.
Eg naudbad deg av alt mitt hjarta: «Ver miskunnsam imot meg etter ditt ord!»
59 ௫௯ என்னுடைய வழிகளைச் சிந்தித்துக்கொண்டு, என்னுடைய கால்களை உம்முடைய சாட்சிகளுக்கு நேராகத் திருப்பினேன்.
Eg tenkte på mine vegar og vende mine føter til dine vitnemål.
Eg skunda meg og tøvra ikkje med å halda dine bodord.
Bandi til dei ugudlege hev snørt meg inn, di lov hev eg ikkje gløymt.
Midt på natti stend eg upp og vil takka deg for dine rettferdslover.
Eg held meg til alle deim som ottast deg, og som held dine fyresegner.
Av di miskunn, Herre, er jordi full; lær meg dine fyreskrifter!
Tenaren din hev du gjort vel imot, Herre, etter ditt ord.
66 ௬௬ உத்தம நிதானிப்பையும் அறிவையும் எனக்குப் போதித்தருளும், உம்முடைய கற்பனைகளில் நம்பிக்கையாக இருக்கிறேன்.
Lær meg god skynsemd og kunnskap! for eg trur på dine bodord.
67 ௬௭ நான் உபத்திரவப்படுவதற்கு முன்பு வழிதப்பி நடந்தேன்; இப்பொழுதோ உம்முடைய வார்த்தையைக் காத்து நடக்கிறேன்.
Fyrr eg vart nedbøygd, for eg vilt, men no held eg ditt ord.
Du er god og gjer godt, lær meg dine fyreskrifter!
69 ௬௯ பெருமைக்காரர்கள் எனக்கு விரோதமாகப் பொய்களைப் பிணைக்கிறார்கள்; நானோ, முழு இருதயத்தோடும் உம்முடைய கட்டளைகளைக் கைக்கொள்ளுவேன்.
Dei ovmodige hev spunne i hop lygn imot meg, av alt mitt hjarta held eg dine fyresegner.
Deira hjarta er feitt som talg; eg fegnast ved di lov.
Det var godt for meg at eg vart nedbøygd, so eg kunde læra dine fyreskrifter.
Lovi frå din munn er betre for meg enn tusund stykke gull og sylv.
73 ௭௩ உம்முடைய கரங்கள் என்னை உண்டாக்கி, என்னை உருவாக்கினது; உம்முடைய கற்பனைகளைக் கற்றுக்கொள்ள என்னை உணர்வுள்ளவனாக்கும்.
Dine hender hev gjort meg og laga meg til, gjev meg skyn, so eg kann læra dine bodord!
74 ௭௪ நான் உம்முடைய வசனத்திற்குக் காத்திருக்கிறபடியால், உமக்குப் பயந்தவர்கள் என்னைக் கண்டு சந்தோஷப்படுவார்கள்.
Dei som ottast deg, skal sjå meg og gleda seg, for på ditt ord ventar eg.
75 ௭௫ யெகோவாவே, உமது நியாயத்தீர்ப்புகள் நீதியுள்ளதென்றும், உண்மையின்படி என்னை உபத்திரவப்படுத்தினீரென்றும் அறிவேன்.
Eg veit, Herre, at dine domar er rettferd, og at du i truskap hev bøygt meg ned.
Lat di miskunn vera til trøyst for meg, etter det du hev sagt til din tenar!
77 ௭௭ நான் பிழைத்திருக்கும்படிக்கு உமது இரக்கங்கள் எனக்குக் கிடைக்கட்டும்; உம்முடைய வேதம் என்னுடைய மனமகிழ்ச்சி.
Lat di miskunn koma yver meg so eg kann liva! for di lov er mi lyst.
78 ௭௮ பெருமைக்காரர்கள் என்னைப் பொய்களினால் கெடுக்கப் பார்த்தபடியால் வெட்கப்பட்டுப்போகட்டும்; நானோ உமது கட்டளைகளைத் தியானிப்பேன்.
Lat dei ovmodige verta skjemde! for dei hev trykt meg utan årsak. Eg grundar på dine fyresegner.
Lat deim snu seg til meg, dei som ottast deg, og kjenner dine vitnemål!
80 ௮0 நான் வெட்கப்பட்டுப் போகாதபடிக்கு, என்னுடைய இருதயம் உமது பிரமாணங்களில் உத்தமமாக இருக்கட்டும். கப்.
Lat mitt hjarta vera fullkome i dine fyreskrifter, so eg ikkje skal verta til skammar!
Mi sjæl naudstundar etter di frelsa, eg ventar på ditt ord.
82 ௮௨ எப்பொழுது என்னைத் தேற்றுவீர் என்று, உம்முடைய வாக்குத்தத்தத்தின்மேல் நோக்கமாக என்னுடைய கண்கள் பூத்துப்போகிறது.
Mine augo naudstundar etter ditt ord, og eg segjer: «Når vil du trøysta meg?»
For eg er som ei lerflaska i røyk; dine fyreskrifter gløymer eg ikkje.
84 ௮௪ உமது அடியேனுடைய நாட்கள் எவ்வளவு? என்னைத் துன்பப்படுத்துகிறவர்களுக்கு நீர் எப்பொழுது நியாயத்தீர்ப்பு செய்வீர்?
Kor mange er vel dagarne for din tenar? Når vil du halda dom yver deim som forfylgjer meg?
Dei ovmodige hev grave graver for meg, dei som ikkje liver etter di lov.
86 ௮௬ உம்முடைய கற்பனைகளெல்லாம் உண்மையாக இருக்கிறது; அநியாயமாக என்னைத் துன்பப்படுத்துகிறார்கள்; நீர் எனக்கு உதவி செய்யும்.
Alle dine bodord er trufaste; med lygn forfylgjer dei meg; hjelp meg!
87 ௮௭ அவர்கள் என்னைப் பூமியில் இல்லாமல் நீக்கிவிடச் சற்றே தப்பினது; ஆனாலும் நான் உமது கட்டளைகளை விட்டுவிடவில்லை.
Dei hadde so nær tynt meg i landet, men eg hev ikkje forlate dine fyresegner.
88 ௮௮ உமது கிருபையின்படியே என்னை உயிர்ப்பியும்; அப்பொழுது நான் உம்முடைய வாக்குத்தத்தத்தின் சாட்சியைக் காத்து நடப்பேன். லாமேட்.
Haldt meg i live etter di miskunn! So vil eg taka vare på vitnemålet frå din munn.
Til æveleg tid, Herre, stend ditt ord fast i himmelen.
90 ௯0 உம்முடைய உண்மை தலைமுறை தலைமுறையாக இருக்கும்; பூமியை உறுதிப்படுத்தினீர், அது நிலைத்திருக்கிறது.
Frå ætt til ætt varer din truskap, du hev grunnfest jordi, og ho stend.
91 ௯௧ உம்முடைய பிரமாணங்களை நிறைவேற்றும்படி அவைகள் இந்த நாள்வரைக்கும் நிற்கிறது; அனைத்தும் உம்மைச் சேவிக்கும்.
Til å setja dine domar i verk stend dei der i dag; for alle ting er dine tenarar.
92 ௯௨ உமது வேதம் என்னுடைய மனமகிழ்ச்சியாக இல்லாமலிருந்தால், என்னுடைய துக்கத்திலே அழிந்துபோயிருப்பேன்.
Dersom ikkje di lov hadde vore mi lyst, so hadde eg forgjengest i mi djupe naud.
I all æva skal eg ikkje gløyma dine fyresegner, for ved deim hev du halde meg i live.
Din er eg, frels meg! for dine fyresegner hev eg spurt etter.
95 ௯௫ துன்மார்க்கர்கள் என்னை அழிக்கக் காத்திருக்கிறார்கள்; நான் உமது சாட்சிகளைச் சிந்தித்துக்கொண்டிருக்கிறேன்.
På meg hev dei ugudlege venta og vil tyna meg; på dine vitnemål agtar eg.
På alt det fullkomne hev eg set ein ende; men dine bodord rekk ovleg vidt.
Kor eg hev lovi di kjær! Heile dagen er ho i min tanke.
98 ௯௮ நீர் உம்முடைய கற்பனைகளைக் கொண்டு என்னை என்னுடைய எதிரிகளிலும் அதிக ஞானமுள்ளவனாக்குகிறீர்; அவைகள் என்றைக்கும் என்னுடனே இருக்கிறது.
Dine bodord gjer meg visare enn mine fiendar, for æveleg eig eg deim.
99 ௯௯ உம்முடைய சாட்சிகள் என்னுடைய தியானமாக இருக்கிறபடியால், எனக்குப் போதித்தவர்கள் எல்லோரிலும் அறிவுள்ளவனாக இருக்கிறேன்.
Eg hev vorte klokare enn alle mine lærarar, for eg grundar på dine vitnemål.
Eg er vitugare enn dei gamle, for dine fyresegner hev eg teke vare på.
101 ௧0௧ உம்முடைய வசனத்தை நான் காத்து நடக்கும்படிக்கு, எல்லா பொல்லாத வழிகளுக்கும் என்னுடைய கால்களை விலக்குகிறேன்.
Frå kvar vond stig hev eg halde mine føter burte, so eg kunde halda ditt ord.
Frå dine lover hev eg ikkje vike, for du hev lært meg upp.
103 ௧0௩ உம்முடைய வார்த்தைகள் என்னுடைய நாவுக்கு எவ்வளவு இனிமையானவைகள்; என்னுடைய வாய்க்கு அவைகள் தேனிலும் இனிமையானதாக இருக்கும்.
Kor søt din tale er for gomen min, betre enn honning for munnen min.
Av dine fyresegner fær eg vit, difor hatar eg kvar lygnestig.
Ditt ord er ei lykt for min fot og eit ljos for min stig.
Eg hev svore og hev halde det, å taka vare på dine rettferdslover.
Eg er ovleg nedbøygd; Herre, haldt meg i live etter ditt ord!
108 ௧0௮ யெகோவாவே, என்னுடைய வாயின் உற்சாகபலிகளை நீர் ஏற்றுக்கொண்டு, உமது நியாயங்களை எனக்குப் போதித்தருளும்.
Lat min munns offer tekkjast deg, Herre, og lær meg dine rettar!
109 ௧0௯ என்னுடைய உயிர் எப்பொழுதும் என்னுடைய கையில் இருக்கிறது; ஆனாலும் உம்முடைய வேதத்தை மறக்கமாட்டேன்.
Eg gjeng alltid med livet i neven, men di lov hev eg ikkje gløymt.
110 ௧௧0 துன்மார்க்கர்கள் எனக்குக் கண்ணிவைக்கிறார்கள்; ஆனாலும் நான் உம்முடைய கட்டளைகளை விட்டு வழிதவறிப் போகமாட்டேன்.
Dei ugudlege hev lagt snara for meg; men frå dine fyresegner hev eg ikkje villa meg burt.
111 ௧௧௧ உம்முடைய சாட்சிகளை நிரந்தர சுதந்தரமாக்கிக்கொண்டிருக்கிறேன், அவைகளே என்னுடைய இருதயத்தின் மகிழ்ச்சி.
Til æveleg eiga hev eg fenge dine vitnemål, for dei er mi hjartans gleda.
112 ௧௧௨ முடிவுவரை இடைவிடாமல் உம்முடைய பிரமாணங்களின்படி செய்ய என்னுடைய இருதயத்தைச் சாய்த்தேன். சாமெக்.
Eg hev bøygt mitt hjarta til å gjera etter dine fyreskrifter, æveleg og til endes.
Dei tvihuga hatar eg, men di lov elskar eg.
Du er mi livd og min skjold, og på ditt ord ventar eg.
Vik frå meg, de som gjer vondt, at eg kann halda min Guds bodord!
116 ௧௧௬ நான் பிழைத்திருப்பதற்கு உமது வார்த்தையின்படி என்னை ஆதரித்தருளும்; என்னுடைய நம்பிக்கை வீணாகிப்போக என்னை வெட்கத்திற்கு உட்படுத்தாமல் இரும்.
Haldt meg uppe etter ditt ord, so eg kann liva, og lat meg ikkje verta til skammar med mi von!
117 ௧௧௭ என்னை ஆதரித்தருளும்; அப்பொழுது நான் இரட்சிக்கப்பட்டு, எந்தநாளும் உம்முடைய பிரமாணங்களில் தியானமாக இருப்பேன்.
Haldt meg uppe, so eg kann verta frelst! So vil eg alltid sjå med lyst på dine fyreskrifter.
118 ௧௧௮ உமது பிரமாணங்களைவிட்டு வழிவிலகுகிற அனைவரையும் மிதித்துப் போடுகிறீர்; அவர்களுடைய சிந்தனை வஞ்சனையானது.
Du agtar for inkje alle deim som fer vilt frå dine fyreskrifter; for deira svik er fåfengd.
119 ௧௧௯ பூமியிலுள்ள துன்மார்க்கர்கள் அனைவரையும் துருவைப்போல அகற்றிவிடுகிறீர்; ஆகையால் உமது சாட்சிகளில் பிரியப்படுகிறேன்.
Som slagg kastar du burt alle ugudlege på jordi; difor elskar eg dine vitnemål.
120 ௧௨0 உமக்குப் பயப்படும் பயத்தால் என்னுடைய உடல் சிலிர்க்கிறது; உமது நியாயத்தீர்ப்புகளுக்குப் பயப்படுகிறேன். ஆயின்.
Eg rys i holdet av rædsla for deg, og for dine domar ottast eg.
Eg hev gjort rett og rettferd, du vil ikkje gjeva meg yver til deim som trykkjer meg.
Gakk i borg for tenaren din, so det må ganga honom vel! lat ikkje dei ovmodige trykkja meg!
123 ௧௨௩ உமது இரட்சிப்புக்கும் உமது நீதியின் வார்த்தைகளுக்கும் காத்திருக்கிறதினால் என்னுடைய கண்கள் பூத்துப்போகிறது.
Augo mine naudstundar etter di frelsa og etter ditt rettferdsord.
Gjer med din tenar etter di miskunn og lær meg dine fyreskrifter!
Eg er din tenar; gjev meg vit, so eg kann kjenna dine vitnemål!
Det er tid for Herren til å gripa inn, dei hev brote di lov.
Difor elskar eg dine bodord meir enn gull, ja, meir enn fint gull.
128 ௧௨௮ எல்லாவற்றைப்பற்றியும் நீர் அருளின எல்லாக் கட்டளைகளும் செம்மையென்று எண்ணி, அனைத்து பொய்வழிகளையும் வெறுக்கிறேன். பே.
Difor held eg alle fyresegner um alle ting for rette; eg hatar kvar lygnestig.
Underfulle er dine vitnemål, difor tek mi sjæl vare på deim.
Når ordi dine opnar seg, gjev dei ljos, og dei gjer dei einfalde kloke.
131 ௧௩௧ உம்முடைய கற்பனைகளை நான் விரும்புகிறபடியால், என்னுடைய வாயை ஆவென்று திறந்து அவைகளுக்கு ஏங்குகிறேன்.
Eg let munnen upp og sukka av lengting; for etter dine bodord stunda eg.
132 ௧௩௨ உம்முடைய பெயரை நேசிக்கிறவர்களுக்கு வழங்கும் நியாயத்தின்படியே என்னை நோக்கிப்பார்த்து, எனக்கு இரங்கும்.
Vend deg til meg og ver meg nådig, som rett er mot deim som elskar ditt namn!
133 ௧௩௩ உம்முடைய வார்த்தையிலே என்னுடைய காலடிகளை நிலைப்படுத்தி, ஒரு அநியாயமும் என்னை ஆட்கொள்ளச்செய்யாமல் இரும்.
Gjer mine stig faste ved ditt ord, og lat ingen urett råda yver meg!
134 ௧௩௪ மனிதர்கள் செய்யும் அநீதிகளுக்கு என்னை விலக்கி விடுவித்தருளும்; அப்பொழுது நான் உம்முடைய கட்டளைகளைக் காத்துக்கொள்ளுவேன்.
Løys du meg ut or menneskjevald! So vil eg halda dine fyresegner.
Lat di åsyn lysa på din tenar, og lær meg dine fyreskrifter!
136 ௧௩௬ உம்முடைய வேதத்தை மனிதர்கள் காத்து நடக்காதபடியால், என்னுடைய கண்களிலிருந்து நீர்த்தாரைகள் ஓடுகிறது. த்சாடே.
Vatsbekkjer renn or augo mine, av di folk ikkje held di lov.
Rettferdig er du, Herre, og rette er dine domar.
Du hev fyreskrive dine vitnemål i rettferd og i stor truskap.
139 ௧௩௯ என்னுடைய எதிரிகள் உம்முடைய வசனங்களை மறந்தபடியால், என்னுடைய பக்திவைராக்கியம் என்னை அழிக்கிறது.
Min brennhug hev tært meg upp, av di mine motstandarar hev gløymt dine ord.
Ditt ord er vel reinsa, og din tenar elskar det.
Liten er eg og vanvyrd; dine fyresegner hev eg ikkje gløymt.
Di rettferd er ei æveleg rettferd, og di lov er sanning.
Naud og trengsla fann meg; dine bodord er mi lyst.
144 ௧௪௪ உம்முடைய சாட்சிகளின் நீதி என்றைக்கும் நிற்கும்; என்னை உணர்வுள்ளவனாக்கும், அப்பொழுது நான் பிழைத்திருப்பேன். கோப்.
Rettferdige er dine vitnemål til æveleg tid; gjev meg skyn, so eg kann liva!
145 ௧௪௫ முழு இருதயத்தோடும் கூப்பிட்டேன், யெகோவாவே, என்னுடைய ஜெபத்தைக் கேளும்; உம்முடைய பிரமாணங்களைக் கைக்கொள்ளுவேன்.
Eg ropar av alt mitt hjarta, svara meg, Herre! Dine fyreskrifter vil eg taka vare på.
146 ௧௪௬ உம்மை நோக்கிக் கூப்பிட்டேன், என்னைக் காப்பாற்றும்; அப்பொழுது நான் உம்முடைய சாட்சிகளைக் காத்துக்கொள்ளுவேன்.
Eg ropar til deg, frels meg! so vil eg halda dine vitnemål.
Tidleg i dagningi var eg uppe og ropa um hjelp; eg venta på ditt ord.
148 ௧௪௮ உமது வசனத்தைத் தியானிக்கும்படி, குறித்த இரவு நேரங்களுக்கு முன்னே என்னுடைய கண்கள் விழித்துக்கொள்ளும்.
Mine augo var uppe fyre nattevakterne, so eg kunde grunda på ditt ord.
149 ௧௪௯ உம்முடைய கிருபையின்படி என்னுடைய சத்தத்தைக் கேளும்; யெகோவாவே, உம்முடைய நியாயத்தீர்ப்பின்படி என்னை உயிர்ப்பியும்.
Høyr mi røyst etter di miskunn, Herre, haldt meg i live etter dine domar!
150 ௧௫0 தீமையைப் பின்பற்றுகிறவர்கள் நெருங்கி இருக்கிறார்கள்; அவர்கள் உம்முடைய வேதத்திற்குத் தூரமாக இருக்கிறார்கள்.
Dei er nær som renner etter ugjerning; frå di lov er dei langt burte.
Du er nær, Herre, og alle dine bodord er sanning.
152 ௧௫௨ நீர் உம்முடைய சாட்சிகளை என்றென்றைக்கும் நிற்க நிறுவினீர் என்பதை, அவைகளால் நான் நெடுநாளாக அறிந்திருக்கிறேன். ரேஷ்.
Longe sidan veit eg av dine vitnemål, at du hev grunnfest deim i all æva.
Sjå til mi djupe naud og fria meg ut! For di lov hev eg ikkje gløymt.
154 ௧௫௪ எனக்காக நீர் வழக்காடி என்னை மீட்டுக்கொள்ளும், உம்முடைய வார்த்தையின்படியே என்னை உயிர்ப்பியும்.
Før mi sak, og løys meg ut, haldt meg i live etter ditt ord!
155 ௧௫௫ இரட்சிப்பு துன்மார்க்கர்களுக்குத் தூரமாக இருக்கிறது, அவர்கள் உமது பிரமாணங்களைத் தேடமாட்டார்கள்.
Frelsa er langt frå dei ugudlege, for dine fyreskrifter spør dei ikkje etter.
156 ௧௫௬ யெகோவாவே, உம்முடைய இரக்கங்கள் பெரியவைகளாக இருக்கிறது; உமது நியாயங்களின்படி என்னை உயிர்ப்பியும்.
Di miskunn er stor, Herre; haldt meg i live etter dine domar!
157 ௧௫௭ என்னைத் துன்பப்படுத்துகிறவர்களும் என்னை விரோதிக்கிறவர்களும் அநேகர்; ஆனாலும் உம்முடைய சாட்சிகளை விட்டுவிலகமாட்டேன்.
Mange er dei som forfylgjer meg og stend meg imot; frå dine vitnemål hev eg ikkje vike.
Eg såg dei utrue og fekk uhug, av di dei ikkje heldt ditt ord.
Sjå at eg hev elska dine fyresegner! Herre, haldt meg i live etter di miskunn!
Summen av ditt ord er sanning, og æveleg stend all di rettferds lov.
161 ௧௬௧ அதிகாரிகளும் காரணமில்லாமல் என்னைத் துன்பப்படுத்தினார்கள், ஆனாலும் என்னுடைய இருதயம் உமது வசனத்திற்கே பயப்படுகிறது.
Hovdingar forfylgde meg utan orsak, men mitt hjarta ottast dine ord.
162 ௧௬௨ மிகுந்த கொள்ளைப்பொருட்களைக் கண்டுபிடிக்கிறவன் மகிழுகிறதுபோல, நான் உமது வார்த்தையின் பெயரில் மகிழுகிறேன்.
Eg gled meg yver ditt ord, som når ein finn mykje herfang.
Lygn hev eg hata og havt stygg til; di lov hev eg elska.
Sju gonger um dagen hev eg lova deg for dine rettferdige domar.
Mykje fred hev dei som elskar di lov, og ingen støyt fær deim til fall.
Eg hev venta på di frelsa, Herre, og dine bodord hev eg halde.
Mi sjæl hev halde dine vitnemål, og eg elska deim mykje.
168 ௧௬௮ உமது கட்டளைகளையும் உமது சாட்சிகளையும் காத்து நடக்கிறேன்; என்னுடைய வழிகளெல்லாம் உமக்கு முன்பாக இருக்கிறது. தெள.
Eg hev halde dine fyresegner og dine vitnemål, for alle mine vegar er for di åsyn.
169 ௧௬௯ யெகோவாவே, என்னுடைய கூப்பிடுதல் உமது சந்நிதியில் வருவதாக; உமது வசனத்தின்படியே என்னை உணர்வுள்ளவனாக்கும்.
Lat mitt klagerop koma fram for di åsyn, Herre! Gjev meg skyn etter ditt ord.
Lat mi bøn koma for di åsyn! Frels meg etter ditt ord!
171 ௧௭௧ உம்முடைய பிரமாணங்களை நீர் எனக்குப் போதிக்கும்போது, என்னுடைய உதடுகள் உமது துதியைப் பிரபலப்படுத்தும்.
Mine lippor skal fløda yver av lovsong, for du lærer meg dine fyreskrifter;
172 ௧௭௨ உமது கற்பனைகளெல்லாம் நீதியுள்ளவைகள்; ஆதலால், என்னுடைய நாவு உம்முடைய வசனத்தை விவரித்துச் சொல்லும்.
Mi tunga skal syngja um ditt ord; for alle dine bodord er rettferd.
Lat di hand vera meg til hjelp! for dine fyresegner hev eg valt ut.
Eg lengtar etter di frelsa, Herre, og di lov er mi lyst.
175 ௧௭௫ என்னுடைய ஆத்துமா பிழைத்திருந்து உம்மைத் துதிக்கட்டும்; உமது நியாயத்தீர்ப்புகள் எனக்கு உதவியாக இருக்கட்டும்.
Lat mi sjæl leva og lova deg, og lat dine domar hjelpa meg!
176 ௧௭௬ காணாமற்போன ஆட்டைப்போல வழிதப்பிப்போனேன்; உமது அடியேனைத் தேடும்; உமது கற்பனைகளை நான் மறக்கமாட்டேன்.
Eg hev fare vilt; leita upp din tenar som ein burtkomen sau! for dine bodord hev eg ikkje gløymt.
