சங்கீதம் 112
1 ௧ அல்லேலூயா, யெகோவாவுக்குப் பயந்து, அவருடைய கட்டளைகளில் மிகவும் பிரியமாயிருக்கிற மனிதன் பாக்கியவான்.
Halleluja! Salig er den, der frygter HERREN og ret har Lyst til hans Bud!
Hans Æt bliver mægtig paa Jord, den Oprigtiges Slægt velsignes;
Velstand og Rigdom er i hans Hus, hans Retfærdighed varer evindelig.
For den oprigtige oprinder Lys i Mørke; han er mild, barmhjertig, retfærdig.
Salig den, der ynkes og laaner ud og styrer sine Sager med Ret;
thi han rokkes aldrig i Evighed, den retfærdige ihukommes for evigt;
7 ௭ துர்ச்செய்தியைக் கேட்கிறதினால் பயப்படமாட்டான்; அவனுடைய இருதயம் யெகோவாவை நம்பித் திடனாயிருக்கும்.
han frygter ikke for onde Tidender, hans Hjerte er trøstigt i Tillid til HERREN;
8 ௮ அவனுடைய இருதயம் உறுதியாயிருக்கும்; அவன் தன்னுடைய எதிரிகளில் சரிக்கட்டுதலைக் காணும்வரை பயப்படாமலிருப்பான்.
fast er hans Hjerte og uden Frygt, indtil han skuer sine Fjender med Fryd;
9 ௯ வாரியிறைத்தான், ஏழைகளுக்குக் கொடுத்தான், அவனுடைய நீதி என்றென்றைக்கும் நிற்கும்; அவன் கொம்பு மகிமையாக உயர்த்தப்படும்.
til fattige deler han rundhaandet ud, hans Retfærdighed varer evindelig; med Ære løfter hans Horn sig.
10 ௧0 துன்மார்க்கன் அதைக் கண்டு மனச்சோர்வாகி, தன்னுடைய பற்களைக் கடித்துக் கரைந்துபோவான்; துன்மார்க்கர்களுடைய ஆசை அழியும்.
Den gudløse ser det og græmmer sig, skærer Tænder og gaar til Grunde; de gudløses Attraa bliver til intet.
