சங்கீதம் 106
Lobet Jah! / Danket Jahwe, denn er ist gütig; / Ewig währet ja seine Huld.
Wer kann gebührend von Jahwes Taten reden / Und all seinen Ruhm erschöpfend verkünden?
Heil denen, die das Gesetz befolgen, / Die Gerechtigkeit üben zu jeder Zeit!
4 ௪ யெகோவாவே, நீர் தெரிந்துகொண்டவர்களின் நன்மையை நான் கண்டு, உம்முடைய மக்களின் மகிழ்ச்சியால் மகிழ்ந்து, உம்முடைய சுதந்தரத்தோடு மேன்மைபாராட்டும்படிக்கு,
Gedenke mein, o Jahwe! / Auch mir schenk die Huld, die dein Volk erfährt! / Auch mich sieh an, wenn du ihm hilfst!
5 ௫ உம்முடைய மக்களுக்கு நீர் பாராட்டும் கிருபையின்படி என்னை நினைத்து, உம்முடைய இரட்சிப்பினால் என்னைச் சந்தித்தருளும்.
Dann schau ich mit Lust deiner Erwählten Glück, / Dann teil ich die Freude deines Volks / Und darf mich rühmen mit deinem Erbe.
Wir haben gesündigt gleich unsern Vätern, / Haben gottlos gehandelt, gefrevelt.
7 ௭ எங்களுடைய முன்னோர்கள் எகிப்திலே உம்முடைய அதிசயங்களை உணராமலும், உம்முடைய கிருபைகளின் பெருக்கத்தை நினைக்காமலும் போய், சிவந்த கடலின் ஓரத்திலே கலகம்செய்தார்கள்.
Unsre Väter in Ägypten achteten nicht deiner Wunder, / Gedachten nicht deiner Gnadenfülle, / Sondern waren widerspenstig am Meer, am Schilfmeer.
8 ௮ ஆனாலும் அவர் தமது வல்லமையை வெளிப்படுத்தும்படி, தம்முடைய பெயரினிமித்தம் அவர்களைக் காப்பாற்றினார்.
Er aber rettete sie um seines Namens willen, / Um seine Macht zu beweisen.
9 ௯ அவர் சிவந்த கடலை அதட்டினார், அது வற்றிப்போனது; காய்ந்த தரையில் நடக்கிறதுபோல அவர்களை ஆழங்களில் நடந்துபோகச்செய்தார்.
Er schalt das Schilfmeer, da ward es trocken. / In den Fluten ließ er sie ziehn wie auf blachem Feld.
So befreite er sie aus des Hassers Hand / Und erlöste sie aus des Feindes Gewalt.
Die Wasser bedeckten ihre Bedränger: / Nicht einer von ihnen blieb übrig.
Da vertrauten sie auf seine Worte, / Sie sangen seinen Ruhm.
Doch schnell vergaßen sie seine Taten, / Warteten nicht, daß sein Rat sich erfülle.
Sondern lüstern wurden sie in der Wüste / Und versuchten Gott in der Öde.
Da erfüllte er wohl ihr Verlangen, / Aber dann sandte er ihnen Krankheit zu.
Sie waren auch neidisch auf Mose im Lager, / Auf Aaron, Jahwes Geweihten.
Da tat sich die Erde auf: sie verschlang Datan / Und bedeckte die Rotte Abirams.
18 ௧௮ அவர்கள் கூட்டத்தில் நெருப்பு பற்றியெரிந்தது; நெருப்பு ஜூவாலை துன்மார்க்கர்களை எரித்துப்போட்டது.
Feuer ergriff ihre Rotte, / Die Flamme verzehrte die Frevler.
Sie machten ein Kalb am Horeb / Und beteten dann dies Gußbild an.
Ihres Gottes Herrlichkeit gaben sie hin / Für das Bild eines Stieres, der Gras frißt.
21 ௨௧ எகிப்திலே பெரிய செயல்களையும், காமின் தேசத்திலே அதிசயங்களையும், சிவந்த கடலினருகில் பயங்கரமானவைகளையும் செய்தவராகிய,
Sie hatten Gott, ihren Retter, vergessen, / Der Großes getan in Ägypten,
Wunder im Lande Hams, / Erstaunliche Dinge am Schilfmeer.
23 ௨௩ ஆகையால், அவர்களை நாசம்செய்வேன் என்றார்; அப்பொழுது அவரால் தெரிந்துகொள்ளப்பட்ட மோசே, அவர்களை அவர் அழிக்காதபடி, அவருடைய கடுங்கோபத்தை ஆற்றுவதற்கு, அவருக்கு முன்பாகத் திறப்பின் வாசலிலே நின்றான்.
Er wollte sie schon vertilgen: / Doch da trat Mose, sein Auserwählter, vor ihm in den Riß, / Um seine Zornglut abzuwenden, / Daß er sie nicht verderbe.
Sie verschmähten das köstliche Land, / Sie trauten seiner Verheißung nicht,
Sondern murrten in ihren Zelten, / Gehorchten nicht Jahwes Stimme.
Da hub er auf seine Hand und schwur, / Sie niederzuschlagen in der Wüste,
Ihre Nachkommen unter die Völker zu werfen, / Sie zu zerstreuen in die Länder.
Sie hängten sich an den Baal Peôr / Und aßen Opfer für Tote.
So reizten sie ihn mit ihrem Tun. / Da riß unter ihnen ein Sterben ein.
Nun aber trat Pinehas auf und hielt Gericht: / Da ward der Plage Einhalt getan.
Das ward ihm gerechnet zur Gerechtigkeit / Für alle Geschlechter, für immer.
32 ௩௨ மேரிபாவின் தண்ணீர்களிடத்திலும் அவருக்குக் கடுங்கோபம் மூட்டினார்கள்; அவர்களினால் மோசேக்கும் பொல்லாப்பு வந்தது.
Sie erzürnten ihn weiter am Haderwasser, / Und übel ging's Mose um ihretwillen.
Denn sie hatten seinem Geist widerstrebt, / So daß ihm unbedachte Worte entfuhren.
Sie vertilgten auch nicht die Völker, / Wie ihnen Jahwe geboten hatte.
Sondern sie ließen sich ein mit den Heiden / Und nahmen an ihrem Treiben teil:
Sie dienten ihren Götzen, / Die wurden ihnen zum Fallstrick.
Sie opferten ihre Söhne / Und ihre Töchter den bösen Geistern.
38 ௩௮ அவர்கள் கானான் தேசத்து சிலைகளுக்கு பலியிட்டு, தங்களுடைய மகன்கள் மகள்களுடைய குற்றமில்லாத இரத்தத்தைச் சிந்தினார்கள்; தேசம் இரத்தத்தால் தீட்டுப்பட்டது.
So vergossen sie schuldlos Blut, / Das Blut ihrer Söhne und Töchter, / Die sie opferten Kanaans Götzen, / Daß das Land durch Blutschuld entweiht ward.
So wurden sie unrein durch ihr Tun / Und fielen von Gott durch ihr Treiben ab.
Da entbrannte Jahwes Zorn wider sein Volk, / Er fühlte Abscheu gegen sein Erbe.
Drum gab er sie in der Heiden Hand, / Daß ihre Hasser über sie herrschten.
Ihre Feinde bedrängten sie, / Sie mußten sich beugen ihrer Gewalt.
43 ௪௩ அநேகமுறை அவர்களை விடுவித்தார்; அவர்களோ தங்களுடைய யோசனையினால் அவருக்கு விரோதமாகக் கலகம்செய்து, தங்களுடைய அக்கிரமத்தினால் சிறுமைப்படுத்தப்பட்டார்கள்.
Oftmals zwar befreite er sie, / Doch in Eigensinn lehnten sie sich auf: / Drum gingen sie unter in ihrer Schuld.
Er aber sah gnädig auf ihre Not, / Als er ihr lautes Schrein vernahm.
Da gedachte er ihnen an seinen Bund / Und hatte Mitleid in großer Huld.
Er ließ sie Erbarmen finden / Bei allen, die sie ins Elend geführt.
47 ௪௭ எங்கள் தேவனாகிய யெகோவாவே, நாங்கள் உமது பரிசுத்தப் பெயரைப் போற்றி, உம்மைத் துதிக்கிறதில் மேன்மைபாராட்டும்படி எங்களைக் காப்பாற்றி, எங்களைத் தேசங்களிலிருந்து சேர்த்தருளும்.
Hilf uns, Jahwe, unser Gott, / Und sammle uns aus den Heiden! / Dann wollen wir danken deinem heiligen Namen, / Uns glücklich preisen, dich zu loben.
48 ௪௮ இஸ்ரவேலின் தேவனாகிய யெகோவா அநாதியாக என்றென்றைக்கும் ஸ்தோத்திரிக்கப்படத்தக்கவர். மக்களெல்லோரும் ஆமென், என்பார்களாக, அல்லேலூயா.
Gepriesen sei Jahwe, Israels Gott, / Von Ewigkeit zu Ewigkeit! / Und alles Volk spreche: / "Ja wahrlich! Lobt Jah!"
