சங்கீதம் 106
Hallelujah. Oh give thanks unto the Lord; for he is good: for to eternity endureth his kindness.
Who can utter the mighty acts of the Lord? who can publish all his praise?
Happy are those that observe justice, that execute righteousness at all times.
4 ௪ யெகோவாவே, நீர் தெரிந்துகொண்டவர்களின் நன்மையை நான் கண்டு, உம்முடைய மக்களின் மகிழ்ச்சியால் மகிழ்ந்து, உம்முடைய சுதந்தரத்தோடு மேன்மைபாராட்டும்படிக்கு,
Remember me, O Lord, when thou favorest thy people: oh visit me with thy salvation;
5 ௫ உம்முடைய மக்களுக்கு நீர் பாராட்டும் கிருபையின்படி என்னை நினைத்து, உம்முடைய இரட்சிப்பினால் என்னைச் சந்தித்தருளும்.
That I may look on the happiness of thy elect, that I may rejoice in the joy of thy nation, that I may glorify myself with thy inheritance.
We have sinned together with our fathers, we have committed iniquity, we have done wickedly.
7 ௭ எங்களுடைய முன்னோர்கள் எகிப்திலே உம்முடைய அதிசயங்களை உணராமலும், உம்முடைய கிருபைகளின் பெருக்கத்தை நினைக்காமலும் போய், சிவந்த கடலின் ஓரத்திலே கலகம்செய்தார்கள்.
Our fathers did not reflect on thy wonders in Egypt: they remembered not the multitude of thy kindnesses; but rebelled at the sea, even at the Red Sea.
8 ௮ ஆனாலும் அவர் தமது வல்லமையை வெளிப்படுத்தும்படி, தம்முடைய பெயரினிமித்தம் அவர்களைக் காப்பாற்றினார்.
Nevertheless he saved them for the sake of his name, to make known his might.
9 ௯ அவர் சிவந்த கடலை அதட்டினார், அது வற்றிப்போனது; காய்ந்த தரையில் நடக்கிறதுபோல அவர்களை ஆழங்களில் நடந்துபோகச்செய்தார்.
He rebuked the Red Sea also, and it was dried up; and he led them through the depths, as through the wilderness.
And he saved them from the hand of him that hated them, and redeemed them from the hand of the enemy.
And the waters covered their adversaries: not one of them was left.
Then believed they in his words, they sang his praise.
Speedily they forgot his works, they waited not for his counsel;
And they felt a lustful longing in the wilderness, and tempted God in the desert.
And he gave them what they had asked; but sent dryness into their soul.
Moreover they envied Moses in the camp, and Aaron the holy one of the Lord.
The earth opened and swallowed up Dathan, and covered over the company of Abiram.
18 ௧௮ அவர்கள் கூட்டத்தில் நெருப்பு பற்றியெரிந்தது; நெருப்பு ஜூவாலை துன்மார்க்கர்களை எரித்துப்போட்டது.
And a fire was kindled in their company: the flame burnt up the wicked.
They made a calf in Horeb, and bowed themselves down to a molten image.
And they exchanged their glory for the similitude of an ox that eateth herbs.
21 ௨௧ எகிப்திலே பெரிய செயல்களையும், காமின் தேசத்திலே அதிசயங்களையும், சிவந்த கடலினருகில் பயங்கரமானவைகளையும் செய்தவராகிய,
They forgot God their saviour, who had done great things in Egypt,
Wonders in the land of Ham, terrible things by the Red Sea.
23 ௨௩ ஆகையால், அவர்களை நாசம்செய்வேன் என்றார்; அப்பொழுது அவரால் தெரிந்துகொள்ளப்பட்ட மோசே, அவர்களை அவர் அழிக்காதபடி, அவருடைய கடுங்கோபத்தை ஆற்றுவதற்கு, அவருக்கு முன்பாகத் திறப்பின் வாசலிலே நின்றான்.
He therefore spoke of destroying them: had not Moses his elect stood in the breach before him, to turn away his fury, that he might not destroy.
And they despised the pleasant land, they believed not in his word;
But they murmured in their tents, they hearkened not unto the voice of the Lord.
He therefore lifted up his hand against them, to cause them to fall in the wilderness;
And to let their seed fall among the nations, and to scatter them in the lands.
And they joined themselves unto Ba'al-pe'or, and ate the sacrifices of the dead.
And they provoked him to anger with their deeds: and there broke in among them the plague.
Then stood up Phinehas, and executed judgment: and the plague was stayed.
And it was accounted unto him for righteousness, unto all generations for evermore.
32 ௩௨ மேரிபாவின் தண்ணீர்களிடத்திலும் அவருக்குக் கடுங்கோபம் மூட்டினார்கள்; அவர்களினால் மோசேக்கும் பொல்லாப்பு வந்தது.
They angered him also at the waters of Meribah, and evil happened to Moses for their sake;
Because they had embittered his spirit, and so he spoke thoughtlessly with his lips.
They did not exterminate the nations, that the Lord had indicated to them;
But they mingled themselves among the nations, and learned their doings.
And they served their idols, and these became unto them a snare.
Yea, they sacrificed their sons and their daughters unto the evil spirits;
38 ௩௮ அவர்கள் கானான் தேசத்து சிலைகளுக்கு பலியிட்டு, தங்களுடைய மகன்கள் மகள்களுடைய குற்றமில்லாத இரத்தத்தைச் சிந்தினார்கள்; தேசம் இரத்தத்தால் தீட்டுப்பட்டது.
And they shed innocent blood, the blood of their sons and of their daughters, whom they sacrificed unto the idols of Canaan: and the land was polluted with blood-guiltiness.
Thus were they made unclean through their own doings, and went astray with their own deeds.
therefore was the wrath of the Lord kindled against his people, and be felt disgust for his own inheritance.
And he gave them up into the hand of the nations: and there ruled over them those that hated them.
And their enemies also oppressed them: and they were subdued under their hand.
43 ௪௩ அநேகமுறை அவர்களை விடுவித்தார்; அவர்களோ தங்களுடைய யோசனையினால் அவருக்கு விரோதமாகக் கலகம்செய்து, தங்களுடைய அக்கிரமத்தினால் சிறுமைப்படுத்தப்பட்டார்கள்.
Many times did he deliver them; but they rebelled with their counsel, and they were brought low through their iniquity.
Nevertheless he looked on when they were in distress, when he heard their entreaty.
And he remembered unto them his covenant, and he bethought himself according to the abundance of his kindnesses;
And be caused them to find mercy before all those that had carried them away captive.
47 ௪௭ எங்கள் தேவனாகிய யெகோவாவே, நாங்கள் உமது பரிசுத்தப் பெயரைப் போற்றி, உம்மைத் துதிக்கிறதில் மேன்மைபாராட்டும்படி எங்களைக் காப்பாற்றி, எங்களைத் தேசங்களிலிருந்து சேர்த்தருளும்.
Save us, O Lord our God, and gather us from among the nations, to give thanks unto thy holy name, to triumph in thy praise.
48 ௪௮ இஸ்ரவேலின் தேவனாகிய யெகோவா அநாதியாக என்றென்றைக்கும் ஸ்தோத்திரிக்கப்படத்தக்கவர். மக்களெல்லோரும் ஆமென், என்பார்களாக, அல்லேலூயா.
Blessed be the Lord the God of Israel from everlasting even to everlasting: and let all the people say, Amen, Hallelujah.
