சங்கீதம் 106
Halleluja! Lov Herren, thi han er god, thi hans miskundhed varer evindelig!
Hvo kan opregne Herrens vældige gerninger, finde ord til at kundgøre al hans pris?
Salige de, der holder på ret, som altid øver retfærdighed!
4 ௪ யெகோவாவே, நீர் தெரிந்துகொண்டவர்களின் நன்மையை நான் கண்டு, உம்முடைய மக்களின் மகிழ்ச்சியால் மகிழ்ந்து, உம்முடைய சுதந்தரத்தோடு மேன்மைபாராட்டும்படிக்கு,
Husk os, Herre, når dit folk finder nåde, lad os få godt af din frelse,
5 ௫ உம்முடைய மக்களுக்கு நீர் பாராட்டும் கிருபையின்படி என்னை நினைத்து, உம்முடைய இரட்சிப்பினால் என்னைச் சந்தித்தருளும்.
at vi må se dine udvalgtes lykke, glæde os ved dit folks glæde og med din arvelod prise vor lykke!
Vi syndede som vore Fædre, handlede ilde og gudløst.
7 ௭ எங்களுடைய முன்னோர்கள் எகிப்திலே உம்முடைய அதிசயங்களை உணராமலும், உம்முடைய கிருபைகளின் பெருக்கத்தை நினைக்காமலும் போய், சிவந்த கடலின் ஓரத்திலே கலகம்செய்தார்கள்.
Vore Fædre i Ægypten ænsede ej dine Undere, kom ikke din store Miskundhed i Hu, stod den Højeste imod ved det røde Hav.
8 ௮ ஆனாலும் அவர் தமது வல்லமையை வெளிப்படுத்தும்படி, தம்முடைய பெயரினிமித்தம் அவர்களைக் காப்பாற்றினார்.
Dog frelste han dem for sit Navns Skyld, for at gøre sin Vælde kendt;
9 ௯ அவர் சிவந்த கடலை அதட்டினார், அது வற்றிப்போனது; காய்ந்த தரையில் நடக்கிறதுபோல அவர்களை ஆழங்களில் நடந்துபோகச்செய்தார்.
han trued det røde Hav, og det tørrede ud, han førte dem gennem Dybet som gennem en Ørk;
han fried dem af deres Avindsmænds Hånd og udløste dem fra Fjendens Hånd;
Vandet skjulte dem, som trængte dem, ikke een blev tilbage af dem;
da troede de på hans Ord og kvad en Sang til hans Pris.
Men de glemte snart hans Gerninger, biede ej på hans Råd;
de grebes af Attrå i Ørkenen, i Ødemarken fristed de Gud;
så gav han dem det, de kræved og sendte dem Lede i Sjælen.
De bar Avind mod Moses i Lejren, mod Aron, HERRENs hellige;
Jorden åbned sig, slugte Datan, lukked sig over Abirams Flok;
18 ௧௮ அவர்கள் கூட்டத்தில் நெருப்பு பற்றியெரிந்தது; நெருப்பு ஜூவாலை துன்மார்க்கர்களை எரித்துப்போட்டது.
Ilden rasede i deres Flok, Luen brændte de gudløse op.
De lavede en Kalv ved Horeb og tilbad det støbte Billed;
de byttede deres Herlighed bort for et Billed af en Okse, hvis Føde er Græs;
21 ௨௧ எகிப்திலே பெரிய செயல்களையும், காமின் தேசத்திலே அதிசயங்களையும், சிவந்த கடலினருகில் பயங்கரமானவைகளையும் செய்தவராகிய,
de glemte Gud, deres Frelser, som øvede store Ting i Ægypten,
Undere i Kamiternes Land, frygtelige Ting ved det røde Hav.
23 ௨௩ ஆகையால், அவர்களை நாசம்செய்வேன் என்றார்; அப்பொழுது அவரால் தெரிந்துகொள்ளப்பட்ட மோசே, அவர்களை அவர் அழிக்காதபடி, அவருடைய கடுங்கோபத்தை ஆற்றுவதற்கு, அவருக்கு முன்பாகத் திறப்பின் வாசலிலே நின்றான்.
Da tænkte han på at udrydde dem, men Moses, hans udvalgte Mand, stilled sig i Gabet for hans Åsyn for at hindre, at hans Vrede lagde øde.
De vraged det yndige Land og troede ikke hans Ord,
men knurrede i deres Telte og hørte ikke på HERREN;
da løfted han Hånden og svor at lade dem falde i Ørkenen,
splitte deres Sæd blandt Folkene, sprede dem rundt i Landene.
De holdt til med Ba'al-Peor og åd af de dødes Ofre;
de krænked ham med deres Gerninger, og Plage brød løs iblandt dem.
Da stod Pinehas frem og holdt Dom, og Plagen blev bragt til at standse,
og det regnedes ham til Retfærdighed fra Slægt til Slægt, evindelig.
32 ௩௨ மேரிபாவின் தண்ணீர்களிடத்திலும் அவருக்குக் கடுங்கோபம் மூட்டினார்கள்; அவர்களினால் மோசேக்கும் பொல்லாப்பு வந்தது.
De vakte hans Vrede ved Meribas Vand, og for deres Skyld gik det Moses ilde;
thi de stod hans Ånd imod, og han talte uoverlagte Ord.
De udryddede ikke de Folk, som HERREN havde sagt, de skulde,
med Hedninger blandede de sig og gjorde deres Gerninger efter;
deres Gudebilleder dyrkede de, og disse blev dem en Snare;
til Dæmonerne ofrede de, og det både Sønner og Døtre;
38 ௩௮ அவர்கள் கானான் தேசத்து சிலைகளுக்கு பலியிட்டு, தங்களுடைய மகன்கள் மகள்களுடைய குற்றமில்லாத இரத்தத்தைச் சிந்தினார்கள்; தேசம் இரத்தத்தால் தீட்டுப்பட்டது.
de udgød uskyldigt Blod, deres Sønners og Døtres Blod, som de ofred til Kana'ans Guder, og Landet blev smittet ved Blod;
de blev urene ved deres Gerninger, bolede ved deres idrætter.
Da blev HERREN vred på sit Folk og væmmedes ved sin Arv;
han gav dem i Folkenes Hånd, deres Avindsmænd blev deres Herrer;
deres Fjendervoldte dem Trængsel, de kuedes under deres Hånd.
43 ௪௩ அநேகமுறை அவர்களை விடுவித்தார்; அவர்களோ தங்களுடைய யோசனையினால் அவருக்கு விரோதமாகக் கலகம்செய்து, தங்களுடைய அக்கிரமத்தினால் சிறுமைப்படுத்தப்பட்டார்கள்.
Han frelste dem Gang på Gang, men de stod egensindigt imod og sygnede hen i Brøden;
dog så han til dem i Trængslen, så snart han hørte dem klage;
han kom sin Pagt i Hu og ynkedes efter sin store Miskundhed;
han lod dem finde Barmhjertighed hos alle, der tog dem til Fange.
47 ௪௭ எங்கள் தேவனாகிய யெகோவாவே, நாங்கள் உமது பரிசுத்தப் பெயரைப் போற்றி, உம்மைத் துதிக்கிறதில் மேன்மைபாராட்டும்படி எங்களைக் காப்பாற்றி, எங்களைத் தேசங்களிலிருந்து சேர்த்தருளும்.
Frels os, HERRE vor Gud, du samle os sammen fra Folkene, at vi må love dit hellige Navn, med Stolthed synge din Pris.
48 ௪௮ இஸ்ரவேலின் தேவனாகிய யெகோவா அநாதியாக என்றென்றைக்கும் ஸ்தோத்திரிக்கப்படத்தக்கவர். மக்களெல்லோரும் ஆமென், என்பார்களாக, அல்லேலூயா.
Lovet være HERREN, Israels Gud, fra Evighed og til Evighed! Og alt Folket svare Amen!
