சங்கீதம் 105
1 ௧ யெகோவாவை துதித்து, அவருடைய பெயரை பிரபலமாக்குங்கள், அவருடைய செய்கைகளை தேசங்களுக்குள்ளே பிரசித்தப்படுத்துங்கள்.
Give ye thanks to Yahweh, Call upon his Name, Make known, among the peoples, his doings;
Sing ye to him, Make ye music to him, Speak ye of all his wonders.
3 ௩ அவருடைய பரிசுத்த பெயரைக் குறித்து மேன்மைபாராட்டுங்கள்; யெகோவாவை தேடுகிறவர்களின் இருதயம் மகிழ்வதாக.
Make your boast in his holy Name, Joyful be the heart of them who are seeking Yahweh.
Search out Yahweh and his strength, Seek diligently his face at all times.
Remember his wonders which he hath done, His portents, and the just decisions of his mouth.
6 ௬ அவர் செய்த அதிசயங்களையும், அவருடைய அற்புதங்களையும், அவர் வாயிலிருந்து புறப்படும் நியாயத்தீர்ப்புகளையும் நினைவுகூருங்கள்.
O ye Seed of Abraham—his servants, Sons of Jacob—his chosen ones:
Yahweh himself, is our God, Through all the land, are his just decision.
He hath remembered, unto times age-abiding, his covenant, The word he commanded, to a thousand generations;
Which he solemnised with Abraham, and his oath, to Isaac;
And confirmed it unto Jacob for a statute, To Israel, as a covenant age-abiding;
Saying, To thee, will I give the land of Canaan, As your inherited portion;
While as yet they were men easily counted, —A very few, and sojourners therein;
13 ௧௩ அவர்கள் ஒரு தேசத்தைவிட்டு மறு தேசத்திற்கும், ஒரு ராஜ்ஜியத்தைவிட்டு மறுதேசத்திற்கும் போனார்கள்.
And they wandered from nation to nation, From a kingdom, to another people.
He suffered no son of earth to oppress them, And reproved—for their sakes—[even] kings!
15 ௧௫ நான் அபிஷேகம்செய்தவர்களை நீங்கள் தொடாமலும், என்னுடைய தீர்க்கதரிசிகளுக்குத் தீங்கு செய்யாமலும் இருங்கள் என்றார்.
Ye may not touch mine Anointed ones, And, to my Prophets, may ye do no wrong.
Then called he a famine over the land, All the staff of bread, he brake;
He sent before them a man, For a slave, was he sold—[even] Joseph;
They forced, into a fetter, his foot, Into the iron, entered his soul;
Until the time when his word came to pass, Speech of Yahweh, proved him;
The king sent, and set him free, One having dominion over peoples, yet loosed he his bonds;
He appointed him lord to his household, And one having dominion over all he possessed;
22 ௨௨ அவனைத் தன்னுடைய வீட்டுக்கு அதிகாரியும், தன்னுடைய செல்வங்களுக்கெல்லாம் ஆளுனராகவும் ஏற்படுத்தினார்.
That he might bind his rulers as he pleased, And, his elders, he might embue with wisdom.
So Israel came into Egypt, And, Jacob, sojourned in the land of Ham;
24 ௨௪ அவர் தம்முடைய மக்களை மிகவும் பலுகச்செய்து, அவர்களுடைய எதிரிகளைவிட அவர்களைப் பலவான்களாக்கினார்.
And he made his people exceeding fruitful, —And caused them to become stronger than their adversaries.
25 ௨௫ தம்முடைய மக்களைப் பகைக்கவும், தம்முடைய ஊழியக்காரர்களை வஞ்சனையாக நடத்தவும், அவர்களுடைய இருதயத்தை மாற்றினார்.
He let them turn their heart—To hate his people, To deal treacherously with his servants;
He sent Moses his servant, Aaron, whom he had chosen.
He set among them his threatening signs, And his wonders, in the land of Ham;
He sent darkness, and made it dark, But they rebelled against his words;
He turned their waters into blood, And so caused their fish to die;
30 ௩0 அவர்களுடைய தேசம் தவளைகளை அதிகமாகப் பிறக்கவைத்தது; அவர்களுடைய ராஜாக்களின் அறைவீடுகளிலும் அவைகள் வந்தது.
Their land swarmed with frogs, In the chambers of their kings!
He spake, and there came in the gad-fly, Gnats, in all their bounds;
He made their showers—hail, A fire flaming throughout their land;
33 ௩௩ அவர்களுடைய திராட்சைச்செடிகளையும் அத்திமரங்களையும் அழித்து, அவர்களுடைய எல்லைகளிலுள்ள மரங்களையும் முறித்தார்.
And he smote their vines, and their fig-trees, And brake in pieces the trees of their bounds;
He spake—then came the swarming locust, —The devouring locust, and that without number;
35 ௩௫ அவர்களுடைய தேசத்திலுள்ள எல்லா தாவரங்களையும் அரித்து, அவர்களுடைய நிலத்தின் கனியைத் தின்றுபோட்டது.
And devoured all the herbage in their land, And devoured the fruit of their ground.
36 ௩௬ அவர்களுடைய தேசத்திலே முதற்பிறப்புகள் அனைத்தையும், அவர்களுடைய பெலனில் முதற்பெலனான எல்லோரையும் அழித்தார்.
Then smote he every firstborn in their land, The beginning of all their strength;
37 ௩௭ அப்பொழுது அவர்களை வெள்ளியோடும் பொன்னோடும் புறப்படச்செய்தார்; அவர்கள் கோத்திரங்களில் பலவீனப்பட்டவன் ஒருவனும் இருந்ததில்லை.
Thus brought he them forth, with silver and gold, Nor was there, throughout his tribes, one that faltered;
Egypt rejoiced when they went out, For the dread of them had fallen upon them.
He spread out a cloud as a covering, And fire, to give light by night,
40 ௪0 இஸ்ரவேலர்கள் உணவு கேட்டார்கள், அவர் காடைகளை வரச்செய்தார்; வான அப்பத்தினாலும் அவர்களைத் திருப்தியாக்கினார்.
They asked, and he brought in the quail, —And, with the bread of the heavens, he satisfied them;
He opened the rock, and there gushed forth waters, They flowed along, through parched places, as a river;
For he remembered his holy word, With Abraham his servant.
43 ௪௩ தம்முடைய மக்களை மகிழ்ச்சியோடும், தாம் தெரிந்துகொண்டவர்களைக் கெம்பீர சத்தத்தோடும் புறப்படச்செய்து,
Thus brought he forth his people with gladness, —With shouts of triumph, his chosen ones;
And gave them, the lands of the nations, And, of the toil of the peoples, took they possession:
45 ௪௫ அவர்களுக்கு அந்நியர்களுடைய தேசங்களைக் கொடுத்தார்; அந்நிய மக்களுடைய உழைப்பின் பலனைச் சுதந்தரித்துக்கொண்டார்கள். அல்லேலூயா.
In order that they might observe his statutes, And, over his laws, might keep watch, Praise ye Yah.
