சங்கீதம் 105
1 ௧ யெகோவாவை துதித்து, அவருடைய பெயரை பிரபலமாக்குங்கள், அவருடைய செய்கைகளை தேசங்களுக்குள்ளே பிரசித்தப்படுத்துங்கள்.
O give thanks unto the LORD; Call upon his name; Make known his deeds among the people!
Sing unto him; sing psalms unto him; Tell ye of all his wondrous works!
3 ௩ அவருடைய பரிசுத்த பெயரைக் குறித்து மேன்மைபாராட்டுங்கள்; யெகோவாவை தேடுகிறவர்களின் இருதயம் மகிழ்வதாக.
Glory ye in his holy name; Let the hearts of them that seek the LORD rejoice!
Seek the LORD, and his majesty; Seek his face continually!
Remember the wonders he hath wrought, His miracles and the judgments of his mouth,
6 ௬ அவர் செய்த அதிசயங்களையும், அவருடைய அற்புதங்களையும், அவர் வாயிலிருந்து புறப்படும் நியாயத்தீர்ப்புகளையும் நினைவுகூருங்கள்.
Ye offspring of Abraham his servant, Ye children of Jacob his chosen!
Jehovah, he is our God, His judgments are over all the earth.
He remembereth his covenant for ever, And the promise to a thousand generations;
The covenant which he made with Abraham, And the oath which he gave to Isaac;
Which he confirmed to Jacob for a decree, And to Israel for an everlasting covenant.
“To thee,” said he, “will I give the land of Canaan For the lot of your inheritance.”
When they were yet few in number, Very few, and strangers in the land;
13 ௧௩ அவர்கள் ஒரு தேசத்தைவிட்டு மறு தேசத்திற்கும், ஒரு ராஜ்ஜியத்தைவிட்டு மறுதேசத்திற்கும் போனார்கள்.
When they went from nation to nation, From one kingdom to another people,
He suffered no man to oppress them; Yea, he rebuked kings for their sakes.
15 ௧௫ நான் அபிஷேகம்செய்தவர்களை நீங்கள் தொடாமலும், என்னுடைய தீர்க்கதரிசிகளுக்குத் தீங்கு செய்யாமலும் இருங்கள் என்றார்.
“Touch not,” said he, “mine anointed, And do my prophets no harm!”
Again, when he commanded a famine in the land, And broke the whole staff of bread,
He sent a man before them; Joseph was sold as a slave.
His feet they hurt with fetters; He was bound in chains of iron;
Until his prediction came to pass, And the word of the LORD proved him.
Then the king sent, and loosed him; The ruler of nations, and set him free;
He made him governor of his house, And lord of all his possessions;
22 ௨௨ அவனைத் தன்னுடைய வீட்டுக்கு அதிகாரியும், தன்னுடைய செல்வங்களுக்கெல்லாம் ஆளுனராகவும் ஏற்படுத்தினார்.
To bind his princes at his pleasure, And teach his counsellors wisdom.
Israel also came into Egypt, And Jacob sojourned in the land of Ham;
24 ௨௪ அவர் தம்முடைய மக்களை மிகவும் பலுகச்செய்து, அவர்களுடைய எதிரிகளைவிட அவர்களைப் பலவான்களாக்கினார்.
Where God increased his people greatly, And made them stronger than their enemies.
25 ௨௫ தம்முடைய மக்களைப் பகைக்கவும், தம்முடைய ஊழியக்காரர்களை வஞ்சனையாக நடத்தவும், அவர்களுடைய இருதயத்தை மாற்றினார்.
He turned their hearts to hate his people, And form devices against his servants.
Then sent he Moses his servant, And Aaron, whom he had chosen.
They showed his signs among them, And his wonders in the land of Ham.
He sent darkness upon them, and made it dark; And they did not disobey his word.
He turned their waters into blood, And caused their fish to die.
30 ௩0 அவர்களுடைய தேசம் தவளைகளை அதிகமாகப் பிறக்கவைத்தது; அவர்களுடைய ராஜாக்களின் அறைவீடுகளிலும் அவைகள் வந்தது.
Their land brought forth frogs in abundance, Even in the chambers of their kings.
He spake, and there came flies, And lice in all their coasts.
Instead of rain he gave them hail, And flaming fire in their land.
33 ௩௩ அவர்களுடைய திராட்சைச்செடிகளையும் அத்திமரங்களையும் அழித்து, அவர்களுடைய எல்லைகளிலுள்ள மரங்களையும் முறித்தார்.
He smote also their vines and fig-trees, And broke the trees of their coasts.
He spake, and the locusts came. Destructive locusts without number,
35 ௩௫ அவர்களுடைய தேசத்திலுள்ள எல்லா தாவரங்களையும் அரித்து, அவர்களுடைய நிலத்தின் கனியைத் தின்றுபோட்டது.
Which ate up all the herbage in their land, And devoured the fruits of their fields.
36 ௩௬ அவர்களுடைய தேசத்திலே முதற்பிறப்புகள் அனைத்தையும், அவர்களுடைய பெலனில் முதற்பெலனான எல்லோரையும் அழித்தார்.
Then he smote all the first-born in their land, The first-fruits of all their strength.
37 ௩௭ அப்பொழுது அவர்களை வெள்ளியோடும் பொன்னோடும் புறப்படச்செய்தார்; அவர்கள் கோத்திரங்களில் பலவீனப்பட்டவன் ஒருவனும் இருந்ததில்லை.
He led forth his people with silver and gold; Nor was there one feeble person in all their tribes.
Egypt was glad when they departed, For their terror had fallen upon them.
He spread out a cloud for a covering, And fire to give light by night.
40 ௪0 இஸ்ரவேலர்கள் உணவு கேட்டார்கள், அவர் காடைகளை வரச்செய்தார்; வான அப்பத்தினாலும் அவர்களைத் திருப்தியாக்கினார்.
They asked, and he brought quails, And satisfied them with the bread of heaven.
He opened the rock, and the waters gushed forth, And ran in the dry places like a river.
For he remembered his holy promise, Which he had made to Abraham his servant;
43 ௪௩ தம்முடைய மக்களை மகிழ்ச்சியோடும், தாம் தெரிந்துகொண்டவர்களைக் கெம்பீர சத்தத்தோடும் புறப்படச்செய்து,
And he led forth his people with joy, And his chosen with gladness.
He gave to them the lands of the nations, And they inherited the labor of the peoples;
45 ௪௫ அவர்களுக்கு அந்நியர்களுடைய தேசங்களைக் கொடுத்தார்; அந்நிய மக்களுடைய உழைப்பின் பலனைச் சுதந்தரித்துக்கொண்டார்கள். அல்லேலூயா.
That they might observe his statutes, And obey his laws. Praise ye the LORD!
