சங்கீதம் 105
1 ௧ யெகோவாவை துதித்து, அவருடைய பெயரை பிரபலமாக்குங்கள், அவருடைய செய்கைகளை தேசங்களுக்குள்ளே பிரசித்தப்படுத்துங்கள்.
Give the Lord thanks, worship his wonderful nature, let people know what he's done!
Sing to him, sing his praises; tell everyone the great things he's done!
3 ௩ அவருடைய பரிசுத்த பெயரைக் குறித்து மேன்மைபாராட்டுங்கள்; யெகோவாவை தேடுகிறவர்களின் இருதயம் மகிழ்வதாக.
Be proud of his holy character; be happy, all who come to the Lord!
Look for the Lord, and his strength; always look to be in his presence.
Remember all the wonderful things he's done, the miracles he's performed, and the judgments he's carried out,
6 ௬ அவர் செய்த அதிசயங்களையும், அவருடைய அற்புதங்களையும், அவர் வாயிலிருந்து புறப்படும் நியாயத்தீர்ப்புகளையும் நினைவுகூருங்கள்.
descendants of Abraham, children of Israel, his chosen people.
He is the Lord, our God, his judgments cover the whole earth.
He remembers his agreement forever, the promise he made lasts for a thousand generations;
the agreement he made with Abraham, the vow he gave to Isaac.
The Lord legally confirmed it with Jacob, he made this binding agreement with Israel:
saying to you, “I will give the land of Canaan for you to possess.”
He said this when they were only a few, just a small group of foreigners in the land.
13 ௧௩ அவர்கள் ஒரு தேசத்தைவிட்டு மறு தேசத்திற்கும், ஒரு ராஜ்ஜியத்தைவிட்டு மறுதேசத்திற்கும் போனார்கள்.
They wandered from country to country, from one kingdom to the next.
He didn't let anyone one treat them badly; warning kings to leave them alone:
15 ௧௫ நான் அபிஷேகம்செய்தவர்களை நீங்கள் தொடாமலும், என்னுடைய தீர்க்கதரிசிகளுக்குத் தீங்கு செய்யாமலும் இருங்கள் என்றார்.
“Don't touch my chosen people; don't harm my prophets!”
He caused a famine in the Land of Canaan so that there was no food.
Before that he sent a man, Joseph, who was sold as a slave.
They hurt his feet by placing them in shackles, and they put an iron collar around his neck,
until the time predicted came when the Lord tested him.
The king sent for him and released him; the king of the people set him free.
He put Joseph in charge of the royal household, manager of everything he had,
22 ௨௨ அவனைத் தன்னுடைய வீட்டுக்கு அதிகாரியும், தன்னுடைய செல்வங்களுக்கெல்லாம் ஆளுனராகவும் ஏற்படுத்தினார்.
to teach the king's officials whatever he wanted, to make the king's advisors wise.
Then Israel entered Egypt—Jacob settled as a foreigner in the land of Ham.
24 ௨௪ அவர் தம்முடைய மக்களை மிகவும் பலுகச்செய்து, அவர்களுடைய எதிரிகளைவிட அவர்களைப் பலவான்களாக்கினார்.
The Lord made his people more fertile and more powerful than their enemies.
25 ௨௫ தம்முடைய மக்களைப் பகைக்கவும், தம்முடைய ஊழியக்காரர்களை வஞ்சனையாக நடத்தவும், அவர்களுடைய இருதயத்தை மாற்றினார்.
He made the Egyptians change their minds and hate his people and act deceptively towards them.
He sent his servant Moses, together with Aaron, whom he had chosen.
They carried out his miraculous signs among the Egyptians, his wonders in the land of Ham.
He plunged the country into darkness—for hadn't they defied what the Lord had said?
He turned their water into blood, killing all the fish.
30 ௩0 அவர்களுடைய தேசம் தவளைகளை அதிகமாகப் பிறக்கவைத்தது; அவர்களுடைய ராஜாக்களின் அறைவீடுகளிலும் அவைகள் வந்தது.
Then he sent a plague of frogs across the land that even entered the bedrooms of their rulers.
He gave the command, and flies spread throughout their land; mosquitoes were everywhere.
He rained down hail on them, and lightning flashed across their land.
33 ௩௩ அவர்களுடைய திராட்சைச்செடிகளையும் அத்திமரங்களையும் அழித்து, அவர்களுடைய எல்லைகளிலுள்ள மரங்களையும் முறித்தார்.
He struck down their grape vines, and tore down their trees.
He gave the command, and swarms of locusts came—countless locusts:
35 ௩௫ அவர்களுடைய தேசத்திலுள்ள எல்லா தாவரங்களையும் அரித்து, அவர்களுடைய நிலத்தின் கனியைத் தின்றுபோட்டது.
they ate up all the vegetation in their land; they consumed all the growing crops.
36 ௩௬ அவர்களுடைய தேசத்திலே முதற்பிறப்புகள் அனைத்தையும், அவர்களுடைய பெலனில் முதற்பெலனான எல்லோரையும் அழித்தார்.
He killed all the firstborn in Egypt, the first to be produced in their vigor and strength.
37 ௩௭ அப்பொழுது அவர்களை வெள்ளியோடும் பொன்னோடும் புறப்படச்செய்தார்; அவர்கள் கோத்திரங்களில் பலவீனப்பட்டவன் ஒருவனும் இருந்ததில்லை.
Then he led his people out of Egypt, carrying silver and gold—not one among the tribes was stumbling along.
The Egyptians were delighted to see them go, for they were frightened of the Israelites.
He spread a cloud above them as a covering, and at night a fire to give them light.
40 ௪0 இஸ்ரவேலர்கள் உணவு கேட்டார்கள், அவர் காடைகளை வரச்செய்தார்; வான அப்பத்தினாலும் அவர்களைத் திருப்தியாக்கினார்.
He gave them quails to eat when they asked him; he fed them with the bread of heaven until they were full.
He split the rock open, and water gushed out—a river flowing through the desert.
For he remembered his holy promise to his servant Abraham.
43 ௪௩ தம்முடைய மக்களை மகிழ்ச்சியோடும், தாம் தெரிந்துகொண்டவர்களைக் கெம்பீர சத்தத்தோடும் புறப்படச்செய்து,
So he led his people out, his chosen ones, as they sang for joy.
He gave them the lands of the heathen nations, and they inherited what other people had worked for.
45 ௪௫ அவர்களுக்கு அந்நியர்களுடைய தேசங்களைக் கொடுத்தார்; அந்நிய மக்களுடைய உழைப்பின் பலனைச் சுதந்தரித்துக்கொண்டார்கள். அல்லேலூயா.
The Lord did this so they could follow his instructions and keep his laws. Praise the Lord!
