சங்கீதம் 104
1 ௧ என் ஆத்துமாவே, யெகோவாவைப் போற்று; என் தேவனாகிய யெகோவாவே, நீர் மிகவும் பெரியவராக இருக்கிறீர்; மகிமையையும் மகத்துவத்தையும் அணிந்துகொண்டிருக்கிறீர்.
Min sjel, lov Herren! Herre min Gud, du er såre stor, høihet og herlighet har du iklædd dig.
Han hyller sig i lys som i et klædebon, han spenner himmelen ut som et telt,
3 ௩ தமது மேல்வீடுகளைத் தண்ணீர்களால் மேல்தளமாக்கி, மேகங்களைத் தமது இரதமாக்கி, காற்றினுடைய இறக்கைகளின்மேல் செல்லுகிறார்.
han som tømrer i vannene sine høie saler, han som gjør skyene til sin vogn, som farer frem på vindens vinger.
Han gjør vinder til sine engler, luende ild til sine tjenere.
Han grunnfestet jorden på dens støtter, den skal ikke rokkes i all evighet.
Du hadde dekket den med dype vann som med et klædebon; vannene stod over fjellene.
For din trusel flydde de, for din tordens røst for de hastig bort.
De steg op til fjellene, fór ned i dalene, til det sted du hadde grunnfestet for dem.
9 ௯ அவைகள் திரும்பவும் வந்து பூமியை மூடிக்கொள்ளாதபடி கடக்காமல் இருக்கும் எல்லையை அவைகளுக்கு ஏற்படுத்தினீர்.
En grense satte du, som de ikke skal overskride; de skal ikke vende tilbake for å dekke jorden.
Han lar kilder springe frem i dalene; mellem fjellene går de.
11 ௧௧ அவைகள் வெளியின் உயிர்களுக்கெல்லாம் தண்ணீர் கொடுக்கும்; அங்கே காட்டுக்கழுதைகள் தங்களுடைய தாகத்தைத் தீர்த்துக்கொள்ளும்.
De gir alle markens dyr å drikke; villeslene slukker sin tørst.
Over dem bor himmelens fugler; mellem grenene lar de høre sin røst.
13 ௧௩ தம்முடைய மேல்வீடுகளிலிருந்து மலைகளுக்குத் தண்ணீர் இறைக்கிறார்; உமது செயல்களின் பயனால் பூமி திருப்தியாக இருக்கிறது.
Han vanner fjellene fra sine høie saler; av dine gjerningers frukt mettes jorden.
14 ௧௪ பூமியிலிருந்து ஆகாரம் உண்டாகும்படி, அவர் மிருகங்களுக்குப் புல்லையும், மனிதருக்கு உபயோகமான பயிர்வகைகளையும் முளைப்பிக்கிறார்.
Han lar gress gro for feet og urter til menneskets tjeneste, til å få brød frem av jorden.
15 ௧௫ மனிதனுடைய இருதயத்தை மகிழ்ச்சியாக்கும் திராட்சைரசத்தையும், அவனுக்கு முகக்களையை உண்டாக்கும் எண்ணெயையும், மனிதனுடைய இருதயத்தை ஆதரிக்கும் உணவையும் விளைவிக்கிறார்.
Og vin gleder menneskets hjerte, så den gjør åsynet mer skinnende enn olje, og brød styrker menneskets hjerte.
Herrens trær mettes, Libanons sedrer som han har plantet,
der hvor fuglene bygger rede, storken som har sin bolig i cypressene.
De høie fjell er for stengjetene, klippene er tilflukt for fjellgrevlingene.
Han gjorde månen til å fastsette tidene; solen kjenner sin nedgangstid.
Du gjør mørke, og det blir natt; i den rører sig alle dyrene i skogen.
De unge løver brøler efter rov, for å kreve sin føde av Gud.
Solen går op, de trekker sig tilbake og legger sig i sine boliger.
Mennesket går ut til sin gjerning og til sitt arbeid inntil aftenen.
24 ௨௪ யெகோவாவே, உமது செயல்கள் எவ்வளவு திரளாக இருக்கிறது! அவைகளையெல்லாம் ஞானமாகப் படைத்தீர்; பூமி உம்முடைய பொருட்களினால் நிறைந்திருக்கிறது.
Hvor mange dine gjerninger er, Herre! Du gjorde dem alle viselig; jorden er full av det du har skapt.
25 ௨௫ பெரிதும் அகலமுமான இந்த கடலும் அப்படியே நிறைந்திருக்கிறது; அதிலே வாழும் சிறியவைகளும் பெரியவைகளுமான கணக்கில்லாத உயிர்கள் உண்டு.
Der er havet, stort og vidtstrakt; der er en vrimmel uten tall, der er dyr, både små og store.
Der går skibene, Leviatan, som du skapte til å leke sig der.
Alle venter de på dig, at du skal gi dem deres føde i sin tid.
28 ௨௮ நீர்கொடுக்க, அவைகள் வாங்கிக்கொள்ளும்; நீர் உம்முடைய கையைத் திறக்க, அவைகள் நன்மையால் திருப்தியாகும்.
Du gir dem, de sanker; du oplater din hånd, de mettes med godt.
29 ௨௯ நீர் உமது முகத்தை மறைக்க, திகைக்கும்; நீர் அவைகளின் சுவாசத்தை வாங்கிக்கொள்ள, அவைகள் இறந்து, தங்களுடைய மண்ணுக்குத் திரும்பும்.
Du skjuler ditt åsyn, de forferdes; du drar deres livsånde tilbake, de dør og vender tilbake til sitt støv.
30 ௩0 நீர் உம்முடைய ஆவியை அனுப்பும்போது, அவைகள் உருவாக்கப்படும்; நீர் பூமி அனைத்தையும் புதிதாக்குகிறீர்.
Du sender din Ånd ut, de skapes, og du gjør jordens skikkelse ny igjen.
Herrens ære være til evig tid! Herren glede sig i sine gjerninger!
Han som ser til jorden, og den bever, som rører ved fjellene, og de ryker.
33 ௩௩ நான் உயிரோடிருக்கும்வரை என்னுடைய யெகோவாவைப் பாடுவேன்; நான் உயிரோடிருக்கும்வரையும் என் தேவனைப் புகழ்ந்து பாடுவேன்.
Jeg vil lovsynge Herren så lenge jeg lever; jeg vil synge for min Gud så lenge jeg er til.
Måtte min tale tekkes ham! Jeg vil glede mig i Herren!
35 ௩௫ பாவிகள் பூமியிலிருந்து மறைந்து, துன்மார்க்கர்கள் இனி இல்லாமற்போவார்கள். என் ஆத்துமாவே, யெகோவாவைப் போற்று, அல்லேலூயா.
Men måtte syndere utryddes av jorden, og ugudelige ikke mere finnes! Min sjel, lov Herren! Halleluja!
