சங்கீதம் 104
1 ௧ என் ஆத்துமாவே, யெகோவாவைப் போற்று; என் தேவனாகிய யெகோவாவே, நீர் மிகவும் பெரியவராக இருக்கிறீர்; மகிமையையும் மகத்துவத்தையும் அணிந்துகொண்டிருக்கிறீர்.
Bless the LORD, O my soul! O LORD, my God! thou art very great! Thou art clothed with glory and majesty!
He covereth himself with light as with a garment; He spreadeth out the heavens like a curtain;
3 ௩ தமது மேல்வீடுகளைத் தண்ணீர்களால் மேல்தளமாக்கி, மேகங்களைத் தமது இரதமாக்கி, காற்றினுடைய இறக்கைகளின்மேல் செல்லுகிறார்.
He layeth the beams of his chambers in the waters; He maketh the clouds his chariot; He rideth upon the wings of the wind.
He maketh the winds his messengers, The flaming lightnings his ministers.
He established the earth on its foundations; It shall not be removed for ever.
Thou didst cover it with the deep as with a garment; The waters stood above the mountains!
At thy rebuke they fled; At the voice of thy thunder they hasted away.
The mountains rose, the valleys sank, In the place which thou didst appoint for them.
9 ௯ அவைகள் திரும்பவும் வந்து பூமியை மூடிக்கொள்ளாதபடி கடக்காமல் இருக்கும் எல்லையை அவைகளுக்கு ஏற்படுத்தினீர்.
Thou hast established a bound which the waters may not pass, That they may not return, and cover the earth.
He sendeth forth the springs in brooks; They run among the mountains;
11 ௧௧ அவைகள் வெளியின் உயிர்களுக்கெல்லாம் தண்ணீர் கொடுக்கும்; அங்கே காட்டுக்கழுதைகள் தங்களுடைய தாகத்தைத் தீர்த்துக்கொள்ளும்.
They give drink to all the beasts of the forest; In them the wild asses quench their thirst.
About them the birds of heaven have their habitation; They sing among the branches.
13 ௧௩ தம்முடைய மேல்வீடுகளிலிருந்து மலைகளுக்குத் தண்ணீர் இறைக்கிறார்; உமது செயல்களின் பயனால் பூமி திருப்தியாக இருக்கிறது.
He watereth the hills from his chambers; The earth is satisfied with the fruit of thy works!
14 ௧௪ பூமியிலிருந்து ஆகாரம் உண்டாகும்படி, அவர் மிருகங்களுக்குப் புல்லையும், மனிதருக்கு உபயோகமான பயிர்வகைகளையும் முளைப்பிக்கிறார்.
He causeth grass to spring up for cattle, And herbage for the service of man, To bring forth food out of the earth,
15 ௧௫ மனிதனுடைய இருதயத்தை மகிழ்ச்சியாக்கும் திராட்சைரசத்தையும், அவனுக்கு முகக்களையை உண்டாக்கும் எண்ணெயையும், மனிதனுடைய இருதயத்தை ஆதரிக்கும் உணவையும் விளைவிக்கிறார்.
And wine that gladdeneth the heart of man, Making his face to shine more than oil, And bread that strengtheneth man's heart.
The trees of the LORD are full of sap, The cedars of Lebanon, which he hath planted;
There the birds build their nests; In the cypresses the stork hath her abode.
The high hills are a refuge for the wild goats, And the rocks for the conies.
He appointed the moon to mark seasons; The sun knoweth when to go down.
Thou makest darkness, and it is night, When all the beasts of the forest go forth!
The young lions roar for prey, And seek their food from God.
When the sun ariseth, they withdraw themselves, And lie down in their dens.
Man goeth forth to his work, And to his labor, until the evening.
24 ௨௪ யெகோவாவே, உமது செயல்கள் எவ்வளவு திரளாக இருக்கிறது! அவைகளையெல்லாம் ஞானமாகப் படைத்தீர்; பூமி உம்முடைய பொருட்களினால் நிறைந்திருக்கிறது.
O LORD! how manifold are thy works! In wisdom hast thou made them all! The earth is full of thy riches!
25 ௨௫ பெரிதும் அகலமுமான இந்த கடலும் அப்படியே நிறைந்திருக்கிறது; அதிலே வாழும் சிறியவைகளும் பெரியவைகளுமான கணக்கில்லாத உயிர்கள் உண்டு.
Lo! this great and wide sea! In it are moving creatures without number, Animals small and great.
There go the ships; There is the leviathan, which thou hast made to play therein.
All these wait on thee To give them their food in due season.
28 ௨௮ நீர்கொடுக்க, அவைகள் வாங்கிக்கொள்ளும்; நீர் உம்முடைய கையைத் திறக்க, அவைகள் நன்மையால் திருப்தியாகும்.
Thou givest it to them, they gather it; Thou openest thine hand, they are satisfied with good.
29 ௨௯ நீர் உமது முகத்தை மறைக்க, திகைக்கும்; நீர் அவைகளின் சுவாசத்தை வாங்கிக்கொள்ள, அவைகள் இறந்து, தங்களுடைய மண்ணுக்குத் திரும்பும்.
Thou hidest thy face, they are confounded; Thou takest away their breath, they die, And return to the dust.
30 ௩0 நீர் உம்முடைய ஆவியை அனுப்பும்போது, அவைகள் உருவாக்கப்படும்; நீர் பூமி அனைத்தையும் புதிதாக்குகிறீர்.
Thou sendest forth thy spirit, they are created, And thou renewest the face of the earth.
The glory of the LORD shall endure for ever; The LORD shall rejoice in his works;
He looketh on the earth, and it trembleth; He toucheth the hills, and they smoke.
33 ௩௩ நான் உயிரோடிருக்கும்வரை என்னுடைய யெகோவாவைப் பாடுவேன்; நான் உயிரோடிருக்கும்வரையும் என் தேவனைப் புகழ்ந்து பாடுவேன்.
I will sing to the LORD as long as I live, I will sing praise to my God while I have my being.
May my meditation be acceptable to him! I will rejoice in the LORD.
35 ௩௫ பாவிகள் பூமியிலிருந்து மறைந்து, துன்மார்க்கர்கள் இனி இல்லாமற்போவார்கள். என் ஆத்துமாவே, யெகோவாவைப் போற்று, அல்லேலூயா.
May sinners perish from the earth, And the wicked be no more! Bless the LORD, O my soul! Praise ye the LORD!
