சங்கீதம் 104
1 ௧ என் ஆத்துமாவே, யெகோவாவைப் போற்று; என் தேவனாகிய யெகோவாவே, நீர் மிகவும் பெரியவராக இருக்கிறீர்; மகிமையையும் மகத்துவத்தையும் அணிந்துகொண்டிருக்கிறீர்.
Bless Yhwh, O my soul. O Yhwh my God, thou art very great; thou art clothed with honour and majesty.
Who coverest thyself with light as with a garment: who stretchest out the heavens like a curtain:
3 ௩ தமது மேல்வீடுகளைத் தண்ணீர்களால் மேல்தளமாக்கி, மேகங்களைத் தமது இரதமாக்கி, காற்றினுடைய இறக்கைகளின்மேல் செல்லுகிறார்.
Who layeth the beams of his chambers in the waters: who maketh the clouds his chariot: who walketh upon the wings of the wind:
Who maketh his angels spirits; his ministers a flaming fire:
Who laid the foundations of the earth, that it should not be removed for ever.
Thou coveredst it with the deep as with a garment: the waters stood above the mountains.
At thy rebuke they fled; at the voice of thy thunder they hasted away.
They go up by the mountains; they go down by the valleys unto the place which thou hast founded for them.
9 ௯ அவைகள் திரும்பவும் வந்து பூமியை மூடிக்கொள்ளாதபடி கடக்காமல் இருக்கும் எல்லையை அவைகளுக்கு ஏற்படுத்தினீர்.
Thou hast set a bound that they may not pass over; that they turn not again to cover the earth.
He sendeth the springs into the valleys, which run among the hills.
11 ௧௧ அவைகள் வெளியின் உயிர்களுக்கெல்லாம் தண்ணீர் கொடுக்கும்; அங்கே காட்டுக்கழுதைகள் தங்களுடைய தாகத்தைத் தீர்த்துக்கொள்ளும்.
They give drink to every beast of the field: the wild donkeys quench their thirst.
By them shall the fowls of the heaven have their habitation, which sing among the branches.
13 ௧௩ தம்முடைய மேல்வீடுகளிலிருந்து மலைகளுக்குத் தண்ணீர் இறைக்கிறார்; உமது செயல்களின் பயனால் பூமி திருப்தியாக இருக்கிறது.
He watereth the hills from his chambers: the earth is satisfied with the fruit of thy works.
14 ௧௪ பூமியிலிருந்து ஆகாரம் உண்டாகும்படி, அவர் மிருகங்களுக்குப் புல்லையும், மனிதருக்கு உபயோகமான பயிர்வகைகளையும் முளைப்பிக்கிறார்.
He causeth the grass to grow for the cattle, and herb for the service of man: that he may bring forth food out of the earth;
15 ௧௫ மனிதனுடைய இருதயத்தை மகிழ்ச்சியாக்கும் திராட்சைரசத்தையும், அவனுக்கு முகக்களையை உண்டாக்கும் எண்ணெயையும், மனிதனுடைய இருதயத்தை ஆதரிக்கும் உணவையும் விளைவிக்கிறார்.
And wine that maketh glad the heart of man, and oil to make his face to shine, and bread which strengtheneth man’s heart.
The trees of Yhwh are full of sap; the cedars of Lebanon, which he hath planted;
Where the birds make their nests: as for the stork, the fir trees are her house.
The high hills are a refuge for the wild goats; and the rocks for the conies.
He appointed the moon for seasons: the sun knoweth his going down.
Thou makest darkness, and it is night: wherein all the beasts of the forest do creep forth.
The young lions roar after their prey, and seek their meat from God.
The sun ariseth, they gather themselves together, and lay them down in their dens.
Man goeth forth unto his work and to his labour until the evening.
24 ௨௪ யெகோவாவே, உமது செயல்கள் எவ்வளவு திரளாக இருக்கிறது! அவைகளையெல்லாம் ஞானமாகப் படைத்தீர்; பூமி உம்முடைய பொருட்களினால் நிறைந்திருக்கிறது.
O Yhwh, how manifold are thy works! in wisdom hast thou made them all: the earth is full of thy riches.
25 ௨௫ பெரிதும் அகலமுமான இந்த கடலும் அப்படியே நிறைந்திருக்கிறது; அதிலே வாழும் சிறியவைகளும் பெரியவைகளுமான கணக்கில்லாத உயிர்கள் உண்டு.
So is this great and wide sea, wherein are things creeping innumerable, both small and great beasts.
There go the ships: there is that leviathan, whom thou hast made to play therein.
These wait all upon thee; that thou mayest give them their meat in due season.
28 ௨௮ நீர்கொடுக்க, அவைகள் வாங்கிக்கொள்ளும்; நீர் உம்முடைய கையைத் திறக்க, அவைகள் நன்மையால் திருப்தியாகும்.
That thou givest them they gather: thou openest thine hand, they are filled with good.
29 ௨௯ நீர் உமது முகத்தை மறைக்க, திகைக்கும்; நீர் அவைகளின் சுவாசத்தை வாங்கிக்கொள்ள, அவைகள் இறந்து, தங்களுடைய மண்ணுக்குத் திரும்பும்.
Thou hidest thy face, they are troubled: thou takest away their breath, they die, and return to their dust.
30 ௩0 நீர் உம்முடைய ஆவியை அனுப்பும்போது, அவைகள் உருவாக்கப்படும்; நீர் பூமி அனைத்தையும் புதிதாக்குகிறீர்.
Thou sendest forth thy spirit, they are created: and thou renewest the face of the earth.
The glory of Yhwh shall endure for ever: Yhwh shall rejoice in his works.
He looketh on the earth, and it trembleth: he toucheth the hills, and they smoke.
33 ௩௩ நான் உயிரோடிருக்கும்வரை என்னுடைய யெகோவாவைப் பாடுவேன்; நான் உயிரோடிருக்கும்வரையும் என் தேவனைப் புகழ்ந்து பாடுவேன்.
I will sing unto Yhwh as long as I live: I will sing praise to my God while I have my being.
My meditation of him shall be sweet: I will be glad in Yhwh.
35 ௩௫ பாவிகள் பூமியிலிருந்து மறைந்து, துன்மார்க்கர்கள் இனி இல்லாமற்போவார்கள். என் ஆத்துமாவே, யெகோவாவைப் போற்று, அல்லேலூயா.
Let the sinners be consumed out of the earth, and let the wicked be no more. Bless thou Yhwh, O my soul. Hallelu jah.
