சங்கீதம் 104
1 ௧ என் ஆத்துமாவே, யெகோவாவைப் போற்று; என் தேவனாகிய யெகோவாவே, நீர் மிகவும் பெரியவராக இருக்கிறீர்; மகிமையையும் மகத்துவத்தையும் அணிந்துகொண்டிருக்கிறீர்.
Bless the LORD, O my soul. O LORD my God, Thou art very great; Thou art clothed with glory and majesty.
Who coverest Thyself with light as with a garment, who stretchest out the heavens like a curtain;
3 ௩ தமது மேல்வீடுகளைத் தண்ணீர்களால் மேல்தளமாக்கி, மேகங்களைத் தமது இரதமாக்கி, காற்றினுடைய இறக்கைகளின்மேல் செல்லுகிறார்.
Who layest the beams of Thine upper chambers in the waters, who makest the clouds Thy chariot, who walkest upon the wings of the wind;
Who makest winds Thy messengers, the flaming fire Thy ministers.
Who didst establish the earth upon its foundations, that it should not be moved for ever and ever;
Thou didst cover it with the deep as with a vesture; the waters stood above the mountains.
At Thy rebuke they fled, at the voice of Thy thunder they hasted away —
The mountains rose, the valleys sank down — unto the place which Thou hadst founded for them;
9 ௯ அவைகள் திரும்பவும் வந்து பூமியை மூடிக்கொள்ளாதபடி கடக்காமல் இருக்கும் எல்லையை அவைகளுக்கு ஏற்படுத்தினீர்.
Thou didst set a bound which they should not pass over, that they might not return to cover the earth.
Who sendest forth springs into the valleys; they run between the mountains;
11 ௧௧ அவைகள் வெளியின் உயிர்களுக்கெல்லாம் தண்ணீர் கொடுக்கும்; அங்கே காட்டுக்கழுதைகள் தங்களுடைய தாகத்தைத் தீர்த்துக்கொள்ளும்.
They give drink to every beast of the field, the wild asses quench their thirst.
Beside them dwell the fowl of the heaven, from among the branches they sing.
13 ௧௩ தம்முடைய மேல்வீடுகளிலிருந்து மலைகளுக்குத் தண்ணீர் இறைக்கிறார்; உமது செயல்களின் பயனால் பூமி திருப்தியாக இருக்கிறது.
Who waterest the mountains from Thine upper chambers; the earth is full of the fruit of Thy works.
14 ௧௪ பூமியிலிருந்து ஆகாரம் உண்டாகும்படி, அவர் மிருகங்களுக்குப் புல்லையும், மனிதருக்கு உபயோகமான பயிர்வகைகளையும் முளைப்பிக்கிறார்.
Who causeth the grass to spring up for the cattle, and herb for the service of man; to bring forth bread out of the earth,
15 ௧௫ மனிதனுடைய இருதயத்தை மகிழ்ச்சியாக்கும் திராட்சைரசத்தையும், அவனுக்கு முகக்களையை உண்டாக்கும் எண்ணெயையும், மனிதனுடைய இருதயத்தை ஆதரிக்கும் உணவையும் விளைவிக்கிறார்.
And wine that maketh glad the heart of man, making the face brighter than oil, and bread that stayeth man's heart.
The trees of the LORD have their fill, the cedars of Lebanon, which He hath planted;
Wherein the birds make their nests; as for the stork, the fir-trees are her house.
The high mountains are for the wild goats; the rocks are a refuge for the conies.
Who appointedst the moon for seasons; the sun knoweth his going down.
Thou makest darkness, and it is night, wherein all the beasts of the forest do creep forth.
The young lions roar after their prey, and seek their food from God.
The sun ariseth, they slink away, and couch in their dens.
Man goeth forth unto his work and to his labour until the evening.
24 ௨௪ யெகோவாவே, உமது செயல்கள் எவ்வளவு திரளாக இருக்கிறது! அவைகளையெல்லாம் ஞானமாகப் படைத்தீர்; பூமி உம்முடைய பொருட்களினால் நிறைந்திருக்கிறது.
How manifold are Thy works, O LORD! In wisdom hast Thou made them all; the earth is full of Thy creatures.
25 ௨௫ பெரிதும் அகலமுமான இந்த கடலும் அப்படியே நிறைந்திருக்கிறது; அதிலே வாழும் சிறியவைகளும் பெரியவைகளுமான கணக்கில்லாத உயிர்கள் உண்டு.
Yonder sea, great and wide, therein are creeping things innumerable, living creatures, both small and great.
There go the ships; there is leviathan, whom Thou hast formed to sport therein.
All of them wait for Thee, that Thou mayest give them their food in due season.
28 ௨௮ நீர்கொடுக்க, அவைகள் வாங்கிக்கொள்ளும்; நீர் உம்முடைய கையைத் திறக்க, அவைகள் நன்மையால் திருப்தியாகும்.
Thou givest it unto them, they gather it; Thou openest Thy hand, they are satisfied with good.
29 ௨௯ நீர் உமது முகத்தை மறைக்க, திகைக்கும்; நீர் அவைகளின் சுவாசத்தை வாங்கிக்கொள்ள, அவைகள் இறந்து, தங்களுடைய மண்ணுக்குத் திரும்பும்.
Thou hidest Thy face, they vanish; Thou withdrawest their breath, they perish, and return to their dust.
30 ௩0 நீர் உம்முடைய ஆவியை அனுப்பும்போது, அவைகள் உருவாக்கப்படும்; நீர் பூமி அனைத்தையும் புதிதாக்குகிறீர்.
Thou sendest forth Thy spirit, they are created; and Thou renewest the face of the earth.
May the glory of the LORD endure for ever; let the LORD rejoice in His works!
Who looketh on the earth, and it trembleth; He toucheth the mountains, and they smoke.
33 ௩௩ நான் உயிரோடிருக்கும்வரை என்னுடைய யெகோவாவைப் பாடுவேன்; நான் உயிரோடிருக்கும்வரையும் என் தேவனைப் புகழ்ந்து பாடுவேன்.
I will sing unto the LORD as long as I live; I will sing praise to my God while I have any being.
Let my musing be sweet unto Him; as for me, I will rejoice in the LORD.
35 ௩௫ பாவிகள் பூமியிலிருந்து மறைந்து, துன்மார்க்கர்கள் இனி இல்லாமற்போவார்கள். என் ஆத்துமாவே, யெகோவாவைப் போற்று, அல்லேலூயா.
Let sinners cease out of the earth, and let the wicked be no more. Bless the LORD, O my soul. Hallelujah.
