சங்கீதம் 104
1 ௧ என் ஆத்துமாவே, யெகோவாவைப் போற்று; என் தேவனாகிய யெகோவாவே, நீர் மிகவும் பெரியவராக இருக்கிறீர்; மகிமையையும் மகத்துவத்தையும் அணிந்துகொண்டிருக்கிறீர்.
Bless Jehovah, O my soul! Jehovah my God, thou art very great; thou art clothed with majesty and splendour;
Covering thyself with light as with a garment, stretching out the heavens like a tent-curtain; —
3 ௩ தமது மேல்வீடுகளைத் தண்ணீர்களால் மேல்தளமாக்கி, மேகங்களைத் தமது இரதமாக்கி, காற்றினுடைய இறக்கைகளின்மேல் செல்லுகிறார்.
Who layeth the beams of his upper chambers in the waters, who maketh clouds his chariot, who walketh upon the wings of the wind;
Who maketh his angels spirits; his ministers a flame of fire.
He laid the earth upon its foundations: it shall not be removed for ever.
Thou hadst covered it with the deep, as with a vesture; the waters stood above the mountains:
At thy rebuke they fled, at the voice of thy thunder they hasted away; —
The mountains rose, the valleys sank, unto the place which thou hadst founded for them; —
9 ௯ அவைகள் திரும்பவும் வந்து பூமியை மூடிக்கொள்ளாதபடி கடக்காமல் இருக்கும் எல்லையை அவைகளுக்கு ஏற்படுத்தினீர்.
Thou hast set a bound which they may not pass over, that they turn not again to cover the earth.
He sendeth the springs into the valleys: they run among the mountains;
11 ௧௧ அவைகள் வெளியின் உயிர்களுக்கெல்லாம் தண்ணீர் கொடுக்கும்; அங்கே காட்டுக்கழுதைகள் தங்களுடைய தாகத்தைத் தீர்த்துக்கொள்ளும்.
They give drink to every beast of the field; the wild asses quench their thirst.
The birds of heaven dwell by them; they give forth their voice from among the branches.
13 ௧௩ தம்முடைய மேல்வீடுகளிலிருந்து மலைகளுக்குத் தண்ணீர் இறைக்கிறார்; உமது செயல்களின் பயனால் பூமி திருப்தியாக இருக்கிறது.
He watereth the mountains from his upper-chambers: the earth is satisfied with the fruit of thy works.
14 ௧௪ பூமியிலிருந்து ஆகாரம் உண்டாகும்படி, அவர் மிருகங்களுக்குப் புல்லையும், மனிதருக்கு உபயோகமான பயிர்வகைகளையும் முளைப்பிக்கிறார்.
He maketh the grass to grow for the cattle, and herb for the service of man; bringing forth bread out of the earth,
15 ௧௫ மனிதனுடைய இருதயத்தை மகிழ்ச்சியாக்கும் திராட்சைரசத்தையும், அவனுக்கு முகக்களையை உண்டாக்கும் எண்ணெயையும், மனிதனுடைய இருதயத்தை ஆதரிக்கும் உணவையும் விளைவிக்கிறார்.
And wine which gladdeneth the heart of man; making [his] face shine with oil; and with bread he strengtheneth man's heart.
The trees of Jehovah are satisfied, the cedars of Lebanon, which he hath planted,
Where the birds make their nests; [as for] the stork, the fir trees are her house.
The high mountains are for the wild goats; the cliffs, a refuge for the rock-badgers.
He made the moon for seasons: the sun knoweth its going down.
Thou makest darkness, and it is night, wherein all the beasts of the forest creep forth:
The young lions roar after the prey, and to seek their food from God.
The sun ariseth, they retreat, and lay them down in their dens.
Man goeth forth unto his work, and to his labour until the evening.
24 ௨௪ யெகோவாவே, உமது செயல்கள் எவ்வளவு திரளாக இருக்கிறது! அவைகளையெல்லாம் ஞானமாகப் படைத்தீர்; பூமி உம்முடைய பொருட்களினால் நிறைந்திருக்கிறது.
How manifold are thy works, O Jehovah! in wisdom hast thou made them all: the earth is full of thy riches.
25 ௨௫ பெரிதும் அகலமுமான இந்த கடலும் அப்படியே நிறைந்திருக்கிறது; அதிலே வாழும் சிறியவைகளும் பெரியவைகளுமான கணக்கில்லாத உயிர்கள் உண்டு.
Yonder is the great and wide sea: therein are moving things innumerable, living creatures small and great.
There go the ships; [there] that leviathan, which thou hast formed to play therein.
These all look unto thee, that thou mayest give their food in its season:
28 ௨௮ நீர்கொடுக்க, அவைகள் வாங்கிக்கொள்ளும்; நீர் உம்முடைய கையைத் திறக்க, அவைகள் நன்மையால் திருப்தியாகும்.
That thou givest unto them, they gather; thou openest thy hand, they are filled with good.
29 ௨௯ நீர் உமது முகத்தை மறைக்க, திகைக்கும்; நீர் அவைகளின் சுவாசத்தை வாங்கிக்கொள்ள, அவைகள் இறந்து, தங்களுடைய மண்ணுக்குத் திரும்பும்.
Thou hidest thy face, they are troubled; thou takest away their breath, they expire and return to their dust.
30 ௩0 நீர் உம்முடைய ஆவியை அனுப்பும்போது, அவைகள் உருவாக்கப்படும்; நீர் பூமி அனைத்தையும் புதிதாக்குகிறீர்.
Thou sendest forth thy spirit, they are created, and thou renewest the face of the earth.
The glory of Jehovah will endure for ever; Jehovah will rejoice in his works.
He looketh on the earth, and it trembleth; he toucheth the mountains, and they smoke.
33 ௩௩ நான் உயிரோடிருக்கும்வரை என்னுடைய யெகோவாவைப் பாடுவேன்; நான் உயிரோடிருக்கும்வரையும் என் தேவனைப் புகழ்ந்து பாடுவேன்.
I will sing unto Jehovah as long as I live; I will sing psalms to my God while I have my being.
My meditation shall be pleasant unto him; I will rejoice in Jehovah.
35 ௩௫ பாவிகள் பூமியிலிருந்து மறைந்து, துன்மார்க்கர்கள் இனி இல்லாமற்போவார்கள். என் ஆத்துமாவே, யெகோவாவைப் போற்று, அல்லேலூயா.
Sinners shall be consumed out of the earth, and the wicked shall be no more. Bless Jehovah, O my soul. Hallelujah!
