சங்கீதம் 102
1 ௧ துயரப்படுகிறவன் துக்கத்தில் மூழ்கி யெகோவாவிடத்தில் தன் மனவேதனையை தெரியப்படுத்தும் விண்ணப்பம். யெகோவாவே, என்னுடைய விண்ணப்பத்தைக் கேளும்; என்னுடைய ஜெபம் உம்மிடத்தில் சேர்வதாக.
Молитва страдника, коли він знемагає й виливає перед Господом свій жаль. Господи, почуй мою молитву, і нехай дійде до Тебе мій зойк.
2 ௨ என்னுடைய ஆபத்துநாளிலே உமது முகத்தை எனக்கு மறைக்காமல் இரும்; உமது செவியை என்னிடத்தில் சாயும்; நான் கூப்பிடுகிற நாளிலே எனக்கு விரைவாக பதில் சொல்லும்.
Не ховай від мене Твого обличчя у день, коли мені тісно, нахили до мене вухо Твоє. Того дня, коли я кличу, дай мені відповідь негайно.
Бо дні мої щезли, мов дим, і кості мої обгоріли, наче купа золи.
Немов витоптана трава, висохло серце моє, так що я забуваю їсти свій хліб.
Від голосу мого зітхання прилипли кості мої до тіла.
Я уподібнився до сича в пустелі, став немов пугач на руїнах.
Не сплю, став наче птах, що самотньо [сидить] на даху.
8 ௮ நாள்தோறும் என்னுடைய எதிரிகள் என்னை நிந்திக்கிறார்கள்; என்மேல் மூர்க்கவெறிகொண்டவர்கள் எனக்கு விரோதமாகச் சாபம் இடுகிறார்கள்.
Щодня вороги мої ганьблять мене, неславлять мене, промовляють ім’я моє, як прокляття.
Я їм попіл замість хліба й питво моє зі сльозами змішую
через гнів Твій і лють, бо Ти підняв мене й кинув додолу.
Дні мої – немов нахилена тінь, я сохну, наче трава.
12 ௧௨ யெகோவாவாகிய நீரோ என்றென்றைக்கும் இருக்கிறீர்; உம்முடைய பெயரின் புகழ் தலைமுறை தலைமுறையாக நிற்கும்.
А Ти, Господи, житимеш повіки, і пам’ять про Тебе – із роду в рід.
13 ௧௩ தேவனே நீர் எழுந்தருளி சீயோனுக்கு இரங்குவீர்; அதற்கு தயவு செய்யும் காலமும், அதற்காகக் குறித்த நேரமும் வந்தது.
Ти встанеш, змилуєшся над Сіоном, бо настав час помилувати його, бо прийшла пора.
Адже слуги Твої уподобали [навіть] каміння його, і милим став для них його пил.
Тоді будуть боятися народи імені Господа, і всі царі землі – слави Твоєї.
Бо відбудує Господь Сіон, з’явиться Він у славі Своїй.
17 ௧௭ அப்பொழுது தேசங்கள் யெகோவாவுடைய பெயருக்கும், பூமியிலுள்ள ராஜாக்களெல்லோரும் உம்முடைய மகிமைக்கும் பயப்படுவார்கள்.
Зглянеться на молитву нужденних і не знехтує благаннями їхніми.
Нехай записано це буде для прийдешнього покоління, і народ майбутнього прославлятиме Господа.
19 ௧௯ யெகோவா கட்டுண்டவர்களின் பெருமூச்சைக் கேட்கவும், கொலைக்கு நியமிக்கப்பட்டவர்களை விடுதலையாக்கவும்,
Бо Він поглянув із висот святині Своєї, Господь із небес подивився на землю,
20 ௨0 தம்முடைய உயர்ந்த பரிசுத்த ஸ்தலத்திலிருந்து பார்த்து, வானங்களிலிருந்து பூமியின்மேல் கண்ணோக்கமானார்.
щоб почути стогони в’язня й звільнити приречених на смерть,
щоб сповістити на Сіоні ім’я Господа й хвалу Його – в Єрусалимі,
коли зберуться народи й царства разом, щоб служити Господеві.
Він виснажив силу мою в дорозі, скоротив мої дні.
24 ௨௪ அப்பொழுது நான்: என் தேவனே, பாதி வயதில் என்னை எடுத்துக்கொள்ளாமல் இரும்; உம்முடைய வருடங்கள் தலைமுறை தலைமுறையாக இருக்கும்.
Я сказав: «Боже мій, не забирай мене в середині днів моїх, Той, Чиї роки – із роду в рід.
25 ௨௫ நீர் ஆரம்பத்திலே பூமியை அஸ்திபாரப்படுத்தினீர்; வானங்கள் உம்முடைய கரத்தின் செயல்களாக இருக்கிறது.
На початку Ти заклав основи землі, і небеса – діяння рук Твоїх.
26 ௨௬ அவைகள் அழிந்துபோகும், நீரோ நிலைத்திருப்பீர்; அவைகளெல்லாம் ஆடையைப்போல் பழமையாகப்போகும்; அவைகளை ஒரு சால்வையைப்போல் மாற்றுவீர், அப்பொழுது மாறிப்போகும்.
Вони згинуть, а Ти існуватимеш завжди; усі вони, як одяг, зносяться, і Ти поміняєш їх, немов [старі] шати, і вони зміняться.
Але Ти – Той самий, і роки Твої нескінченні.
28 ௨௮ உமது அடியாரின் பிள்ளைகள் வாழ்ந்திருப்பார்கள்; அவர்களுடைய சந்ததி உமக்கு முன்பாக நிலைபெற்றிருக்கும் என்று சொன்னேன்.
Сини рабів Твоїх житимуть, і нащадки їхні міцно стоятимуть перед Твоїм обличчям».
