சங்கீதம் 102
1 ௧ துயரப்படுகிறவன் துக்கத்தில் மூழ்கி யெகோவாவிடத்தில் தன் மனவேதனையை தெரியப்படுத்தும் விண்ணப்பம். யெகோவாவே, என்னுடைய விண்ணப்பத்தைக் கேளும்; என்னுடைய ஜெபம் உம்மிடத்தில் சேர்வதாக.
“A prayer of the afflicted, when he is overwhelmed, and poureth out before the Lord his complaint.” O Lord, hear my prayer, and let my cry come unto thee.
2 ௨ என்னுடைய ஆபத்துநாளிலே உமது முகத்தை எனக்கு மறைக்காமல் இரும்; உமது செவியை என்னிடத்தில் சாயும்; நான் கூப்பிடுகிற நாளிலே எனக்கு விரைவாக பதில் சொல்லும்.
Hide not thy face from me on the day when I am distressed; incline unto me thy ear; on the day when I call, answer me speedily.
For my days vanish in smoke, and my bones are burning like a hearth.
Struck [by heat] like the herb and dried up is my heart; for I forget to eat my bread.
Because of the voice of my groaning my bones cleave to my flesh.
I am like the pelican of the wilderness: I am become like the owl amid ruins.
I watch, and I am become like a [night-]bird sitting alone upon the housetop.
8 ௮ நாள்தோறும் என்னுடைய எதிரிகள் என்னை நிந்திக்கிறார்கள்; என்மேல் மூர்க்கவெறிகொண்டவர்கள் எனக்கு விரோதமாகச் சாபம் இடுகிறார்கள்.
All the day my enemies reproach me: they that mock me swear by me.
For ashes do I eat like bread, and my drink I mingle with weeping;
Because of thy indignation and thy wrath; for thou hadst lifted me up, and hast cast me down.
My days are like a shadow that declineth; and like the herb I wither.
12 ௧௨ யெகோவாவாகிய நீரோ என்றென்றைக்கும் இருக்கிறீர்; உம்முடைய பெயரின் புகழ் தலைமுறை தலைமுறையாக நிற்கும்.
But thou, O Lord, wilt sit enthroned for ever; and thy memorial is unto all generations.
13 ௧௩ தேவனே நீர் எழுந்தருளி சீயோனுக்கு இரங்குவீர்; அதற்கு தயவு செய்யும் காலமும், அதற்காகக் குறித்த நேரமும் வந்தது.
Thou wilt indeed arise; thou wilt have mercy upon Zion; for it is time to favor her, for the appointed time is coming.
For thy servants hold dear her stones, and her very dust they cherish.
Then shall nations fear the name of the Lord, and all the kings of the earth thy glory:
When the Lord shalt have built up Zion, he appeareth in his glory;
17 ௧௭ அப்பொழுது தேசங்கள் யெகோவாவுடைய பெயருக்கும், பூமியிலுள்ள ராஜாக்களெல்லோரும் உம்முடைய மகிமைக்கும் பயப்படுவார்கள்.
[When] he hath regarded the prayer of the forsaken, and doth not despise their prayer.
This shall be written down for the latest generation; and the people which shall be created shall praise the Lord.
19 ௧௯ யெகோவா கட்டுண்டவர்களின் பெருமூச்சைக் கேட்கவும், கொலைக்கு நியமிக்கப்பட்டவர்களை விடுதலையாக்கவும்,
For he hath looked down from the height of his sanctuary; the Lord hath cast from heaven his view to the earth:
20 ௨0 தம்முடைய உயர்ந்த பரிசுத்த ஸ்தலத்திலிருந்து பார்த்து, வானங்களிலிருந்து பூமியின்மேல் கண்ணோக்கமானார்.
To hear the sighing of the prisoner; to loosen those that are doomed to death:
That men may proclaim in Zion the name of the Lord, and his praise in Jerusalem;
When people are gathered together, and kingdoms, to serve the Lord.—
He hath weakened on the way my strength; he hath shortened my days.
24 ௨௪ அப்பொழுது நான்: என் தேவனே, பாதி வயதில் என்னை எடுத்துக்கொள்ளாமல் இரும்; உம்முடைய வருடங்கள் தலைமுறை தலைமுறையாக இருக்கும்.
I will say, O my God! take me not away in the midst of my days: throughout all generations are thy years.
25 ௨௫ நீர் ஆரம்பத்திலே பூமியை அஸ்திபாரப்படுத்தினீர்; வானங்கள் உம்முடைய கரத்தின் செயல்களாக இருக்கிறது.
In olden times didst thou lay the foundations of the earth; and the heavens are the work of thy hands.
26 ௨௬ அவைகள் அழிந்துபோகும், நீரோ நிலைத்திருப்பீர்; அவைகளெல்லாம் ஆடையைப்போல் பழமையாகப்போகும்; அவைகளை ஒரு சால்வையைப்போல் மாற்றுவீர், அப்பொழுது மாறிப்போகும்.
These will indeed perish, but thou wilt ever exist: yea, all of them will wear out like a garment; as a vesture wilt thou change them, and they will be changed;
But thou art ever the same, and thy years will have no end.
28 ௨௮ உமது அடியாரின் பிள்ளைகள் வாழ்ந்திருப்பார்கள்; அவர்களுடைய சந்ததி உமக்கு முன்பாக நிலைபெற்றிருக்கும் என்று சொன்னேன்.
The children of thy servants will dwell [securely], and their seed will be firmly established before thee.
