சங்கீதம் 102
1 ௧ துயரப்படுகிறவன் துக்கத்தில் மூழ்கி யெகோவாவிடத்தில் தன் மனவேதனையை தெரியப்படுத்தும் விண்ணப்பம். யெகோவாவே, என்னுடைய விண்ணப்பத்தைக் கேளும்; என்னுடைய ஜெபம் உம்மிடத்தில் சேர்வதாக.
Bøn af en elendig, naar hans Kraft svigter, og han udøser sin Klage for HERREN.
2 ௨ என்னுடைய ஆபத்துநாளிலே உமது முகத்தை எனக்கு மறைக்காமல் இரும்; உமது செவியை என்னிடத்தில் சாயும்; நான் கூப்பிடுகிற நாளிலே எனக்கு விரைவாக பதில் சொல்லும்.
HERRE, lyt til min Bøn, lad mit Raab komme til dig,
skjul dog ikke dit Aasyn for mig; den Dag jeg stedes i Nød, bøj da dit Øre til mig; naar jeg kalder, saa skynd dig og svar mig!
Thi mine Dage svinder som Røg, mine Ledemod brænder som Ild;
mit Hjerte er svedet og visnet som Græs, thi jeg glemmer at spise mit Brød.
Under min Stønnen klæber mine Ben til Huden;
jeg ligner Ørkenens Pelikan, er blevet som Uglen paa øde Steder;
8 ௮ நாள்தோறும் என்னுடைய எதிரிகள் என்னை நிந்திக்கிறார்கள்; என்மேல் மூர்க்கவெறிகொண்டவர்கள் எனக்கு விரோதமாகச் சாபம் இடுகிறார்கள்.
om Natten ligger jeg vaagen og jamrer saa ensom som Fugl paa Taget;
mine Fjender haaner mig hele Dagen; de, der spotter mig, sværger ved mig.
Thi Støv er mit daglige Brød, jeg blander min Drik med Taarer
over din Harme og Vrede, fordi du tog mig og slængte mig bort;
12 ௧௨ யெகோவாவாகிய நீரோ என்றென்றைக்கும் இருக்கிறீர்; உம்முடைய பெயரின் புகழ் தலைமுறை தலைமுறையாக நிற்கும்.
mine Dage hælder som Skyggen, som Græsset visner jeg hen.
13 ௧௩ தேவனே நீர் எழுந்தருளி சீயோனுக்கு இரங்குவீர்; அதற்கு தயவு செய்யும் காலமும், அதற்காகக் குறித்த நேரமும் வந்தது.
Men du troner evindelig, HERRE, du ihukommes fra Slægt til Slægt;
du vil rejse dig og forbarme dig over Zion, naar Naadens Tid, naar Timen er inde;
thi dine Tjenere elsker dets Sten og ynkes over dets Grushobe.
Og HERRENS Navn skal Folkene frygte, din Herlighed alle Jordens Konger;
17 ௧௭ அப்பொழுது தேசங்கள் யெகோவாவுடைய பெயருக்கும், பூமியிலுள்ள ராஜாக்களெல்லோரும் உம்முடைய மகிமைக்கும் பயப்படுவார்கள்.
thi HERREN opbygger Zion, han lader sig se i sin Herlighed;
han vender sig til de hjælpeløses Bøn, lader ej deres Bøn uænset.
19 ௧௯ யெகோவா கட்டுண்டவர்களின் பெருமூச்சைக் கேட்கவும், கொலைக்கு நியமிக்கப்பட்டவர்களை விடுதலையாக்கவும்,
For Efterslægten skal det optegnes, et Folk, der skal fødes, skal prise HERREN;
20 ௨0 தம்முடைய உயர்ந்த பரிசுத்த ஸ்தலத்திலிருந்து பார்த்து, வானங்களிலிருந்து பூமியின்மேல் கண்ணோக்கமானார்.
thi han ser ned fra sin hellige Højsal, HERREN skuer ned fra Himmel til Jord
for at høre de fangnes Stønnen og give de dødsdømte Frihed,
at HERRENS Navn kan forkyndes i Zion, hans Pris i Jerusalem,
naar Folkeslag og Riger til Hobe samles for at tjene HERREN.
24 ௨௪ அப்பொழுது நான்: என் தேவனே, பாதி வயதில் என்னை எடுத்துக்கொள்ளாமல் இரும்; உம்முடைய வருடங்கள் தலைமுறை தலைமுறையாக இருக்கும்.
Han lammed min Kraft paa Vejen, forkorted mit Liv.
25 ௨௫ நீர் ஆரம்பத்திலே பூமியை அஸ்திபாரப்படுத்தினீர்; வானங்கள் உம்முடைய கரத்தின் செயல்களாக இருக்கிறது.
Jeg siger: Min Gud, tag mig ikke bort i Dagenes Hælvt! Dine Aar er fra Slægt til Slægt.
26 ௨௬ அவைகள் அழிந்துபோகும், நீரோ நிலைத்திருப்பீர்; அவைகளெல்லாம் ஆடையைப்போல் பழமையாகப்போகும்; அவைகளை ஒரு சால்வையைப்போல் மாற்றுவீர், அப்பொழுது மாறிப்போகும்.
Du grundfæsted fordum Jorden, Himlene er dine Hænders Værk;
de falder, men du bestaar, alle slides de op som en Klædning;
28 ௨௮ உமது அடியாரின் பிள்ளைகள் வாழ்ந்திருப்பார்கள்; அவர்களுடைய சந்ததி உமக்கு முன்பாக நிலைபெற்றிருக்கும் என்று சொன்னேன்.
som Klæder skifter du dem; de skiftes, men du er den samme, og dine Aar faar aldrig Ende! Dine Tjeneres Børn fæster Bo, deres Sæd skal bestaa for dit Aasyn.
