நீதிமொழிகள் 8
Ropar icke visheten, och klokheten låter sig höra?
Uppenbara på vägen, och på stråtene står hon;
Vid stadsportarna, der man ingår, ropar hon;
O! I män, jag ropar till eder; och ropar till folket.
Akter, I oförnuftige, uppå vishet, och I dårar, lägger det på hjertat.
Hörer, ty jag vill tala det märkeligit är, och lära det rätt är.
Ty min mun skall tala sanningen, och mina läppar skola hata det ogudaktigt är.
All mins muns tal är rätt; der är intet vrångt eller falskt inne;
9 ௯ அவைகளெல்லாம் புத்தியுள்ளவனுக்குத் தெளிவும், ஞானத்தைப் பெற்றவர்களுக்கு எதார்த்தமாகவும் இருக்கும்.
De äro all klar dem som förstå dem, och rätt dem som vilja anamma dem.
Tager vid min tuktan heldre än silfver, och akter lärdom högre än kosteligit guld.
Ty vishet är bättre än perlor, och allt det man önska må, kan intet liknas henne.
Jag, vishet, bor när klokhetene, och jag kan gifva god råd.
13 ௧௩ தீமையை வெறுப்பதே யெகோவாவுக்குப் பயப்படும் பயம்; பெருமையையும், அகந்தையையும், தீய வழியையும், மாறுபாடுள்ள வாயையும் நான் வெறுக்கிறேன்.
Herrans fruktan hatar det arga, högfärd, högmod och ondan väg; och jag kan icke lida en vrångan mun.
Mitt är både råd och dåd; jag hafver förstånd och magt;
Genom mig regera Konungarna, och rådherrarna stadga rätthet.
16 ௧௬ என்னாலே அதிகாரிகளும், பிரபுக்களும், பூமியிலுள்ள எல்லா நியாயாதிபதிகளும் ஆளுகை செய்துவருகிறார்கள்.
Genom mig råda Förstarna, regenter och alle domare på jordene.
17 ௧௭ என்னை நேசிக்கிறவர்களை நான் நேசிக்கிறேன்; அதிகாலையில் என்னைத் தேடுகிறவர்கள் என்னைக் கண்டடைவார்கள்.
Jag älskar dem som mig älska; och de som mig bittida söka, de finna mig.
Rikedom och ära är när mig, varaktigt gods och rättfärdighet.
Min frukt är bättre än guld och fint guld, och min tilldrägt bättre än utkoradt silfver.
20 ௨0 என்னை நேசிக்கிறவர்கள் மெய்ப்பொருளை பெற்றுக்கொள்ளும்படிக்கும், அவர்களுடைய களஞ்சியங்களை நான் நிரப்பும்படிக்கும்,
Jag vandrar på rätta vägen, på domsens stigar;
Att jag skall väl besörja dem som mig älska, och uppfylla deras håfvor.
Herren hafver haft mig i sina vägars begynnelse; förr hans gerningar var jag.
Jag är insatt af evighet, af begynnelsen, förr jordena.
Då djupen ännu intet voro, då var jag allaredo beredd; då källorna icke ännu runno med vatten.
Förr än bergen grundad voro, förr än högarna, var jag beredd.
26 ௨௬ அவர் பூமியையும் அதின் வெளிகளையும், பூமியிலுள்ள மண்ணின் திரள்களையும் உண்டாக்குமுன்னும் நான் உருவாக்கப்பட்டேன்.
Han hade icke ännu gjort jordena, och hvad derpå är, eller jordenes berg.
Då han beredde himmelen, var jag der; då han fattade djupen med sitt mål;
Då han befäste skyarna ofvantill; då han befäste djupsens källor;
29 ௨௯ சமுத்திரத் தண்ணீர் தன்னுடைய கரையைவிட்டு மீறாதபடி அதற்கு எல்லையைக் கட்டளையிட்டு, பூமியின் அஸ்திபாரங்களை நிலைப்படுத்தும்போதும்,
Då han satte hafvena sitt mål, och vattnena, att de icke skulle gå öfver sina befallning; då han lade jordenes grund;
30 ௩0 நான் அவர் அருகே செல்லப்பிள்ளையாக இருந்தேன்; எப்பொழுதும் அவருடைய மனமகிழ்ச்சியாக இருந்து, எப்பொழுதும் அவருடைய சமுகத்தில் களிகூர்ந்தேன்.
Då var jag verkandes med honom, och hade mina lust dagliga, och spelade för honom alltid;
Och spelade på hans jords krets, och min lust var med menniskors barn.
32 ௩௨ ஆதலால் பிள்ளைகளே, எனக்குச் செவிகொடுங்கள்; என்னுடைய வழிகளைக் காத்து நடக்கிறவர்கள் பாக்கியவான்கள்.
Så hörer mig nu, min barn; salige äro de som min väg behålla.
Hörer tuktan, och varer vise, och låter icke fara henne.
34 ௩௪ என்னுடைய வாசற்படியில் எப்பொழுதும் விழித்திருந்து, என்னுடைய கதவு நிலை அருகே காத்திருந்து, எனக்குச் செவிகொடுக்கிற மனிதன் பாக்கியவான்.
Säll är den menniska, som mig hörer, så att han vakar vid mina dörr dagliga, att han vaktar vid min dörrträ.
Den mig finner, han finner lifvet, och skall få behag af Herranom.
36 ௩௬ எனக்கு விரோதமாகப் பாவம் செய்கிறவனோ, தன்னுடைய ஆத்துமாவைச் சேதப்படுத்துகிறான்; என்னை வெறுக்கிறவர்கள் எல்லோரும் மரணத்தை விரும்புகிறவர்கள் என்று சொல்லுகிறது.
Men den som syndar emot mig, han skadar sina själ; alle de mig hata, de älska döden.
