நீதிமொழிகள் 8
Mon ikke Visdommen kalder, løfter Indsigten ikke sin røst?
Oppe på Høje ved Vejen, ved Korsveje træder den frem;
ved Porte, ved Byens Udgang, ved Dørenes Indgang råber den:
Jeg kalder på eder, I Mænd, løfter min Røst til Menneskens Børn.
I tankeløse, vind jer dog Klogskab, I Tåber, så få dog Forstand!
Hør, thi jeg fører ædel Tale, åbner mine Læber med retvise Ord;
ja, Sandhed taler min Gane, gudløse Læber er mig en Gru.
Rette er alle Ord af min Mund, intet er falskt eller vrangt;
9 ௯ அவைகளெல்லாம் புத்தியுள்ளவனுக்குத் தெளிவும், ஞானத்தைப் பெற்றவர்களுக்கு எதார்த்தமாகவும் இருக்கும்.
de er alle ligetil for den kloge, retvise for dem der vandt Indsigt
Tag ved Lære, tag ikke mod Sølv, tag mod Kundskab fremfor udsøgt Guld;
thi Visdom er bedre end Perler, ingen Skatte opvejer den
Jeg, Visdom, er Klogskabs Nabo og råder over Kundskab og Kløgt.
13 ௧௩ தீமையை வெறுப்பதே யெகோவாவுக்குப் பயப்படும் பயம்; பெருமையையும், அகந்தையையும், தீய வழியையும், மாறுபாடுள்ள வாயையும் நான் வெறுக்கிறேன்.
HERRENs Frygt er Had til det onde. Jeg hader Hovmod og Stolthed, den onde Vej og den falske Mund.
Jeg ejer Råd og Visdom, jeg har Forstand, jeg har Styrke.
Ved mig kan Konger styre og Styresmænd give retfærdige Love;
16 ௧௬ என்னாலே அதிகாரிகளும், பிரபுக்களும், பூமியிலுள்ள எல்லா நியாயாதிபதிகளும் ஆளுகை செய்துவருகிறார்கள்.
ved mig kan Fyrster råde og Stormænd dømme Jorden.
17 ௧௭ என்னை நேசிக்கிறவர்களை நான் நேசிக்கிறேன்; அதிகாலையில் என்னைத் தேடுகிறவர்கள் என்னைக் கண்டடைவார்கள்.
Jeg elsker dem, der elsker mig, og de, der søger mig, finder mig.
Hos mig er der Rigdom og Ære, ældgammelt Gods og Retfærd.
Min Frugt er bedre end Guld og Malme, min Afgrøde bedre end kosteligt Sølv.
20 ௨0 என்னை நேசிக்கிறவர்கள் மெய்ப்பொருளை பெற்றுக்கொள்ளும்படிக்கும், அவர்களுடைய களஞ்சியங்களை நான் நிரப்பும்படிக்கும்,
Jeg vandrer på Retfærds Vej. midt hen ad Rettens Stier
for at tildele dem, der elsker mig, Gods og fylde deres Forrådshuse.
Mig skabte HERREN først blandt sine Værker, i Urtid, førend han skabte andet;
jeg blev frembragt i Evigheden, i Begyndelsen, i Jordens tidligste Tider;
jeg fødtes, før Verdensdybet var til, før Kilderne, Vandenes Væld, var til;
førend Bjergene sænkedes, før Højene fødtes jeg,
26 ௨௬ அவர் பூமியையும் அதின் வெளிகளையும், பூமியிலுள்ள மண்ணின் திரள்களையும் உண்டாக்குமுன்னும் நான் உருவாக்கப்பட்டேன்.
førend han skabte Jord og Marker, det første af Jordsmonnets Støv.
Da han grundfæsted Himlen, var jeg hos ham, da han satte Hvælv over Verdensdybet.
Da han fæstede Skyerne oventil og gav Verdensdybets Kilder deres faste Sted,
29 ௨௯ சமுத்திரத் தண்ணீர் தன்னுடைய கரையைவிட்டு மீறாதபடி அதற்கு எல்லையைக் கட்டளையிட்டு, பூமியின் அஸ்திபாரங்களை நிலைப்படுத்தும்போதும்,
da han satte Havet en Grænse, at Vandene ej skulde bryde hans Lov, da han lagde Jordens Grundvold,
30 ௩0 நான் அவர் அருகே செல்லப்பிள்ளையாக இருந்தேன்; எப்பொழுதும் அவருடைய மனமகிழ்ச்சியாக இருந்து, எப்பொழுதும் அவருடைய சமுகத்தில் களிகூர்ந்தேன்.
da var jeg Fosterbarn hos ham, hans Glæde Dag efter Dag; for hans Åsyn leged jeg altid,
leged på hans vide Jord og havde min Glæde af Menneskens Børn.
32 ௩௨ ஆதலால் பிள்ளைகளே, எனக்குச் செவிகொடுங்கள்; என்னுடைய வழிகளைக் காத்து நடக்கிறவர்கள் பாக்கியவான்கள்.
Og nu, I Sønner, hør mig! Vel den, der vogter på mine Veje!
Hør på Tugt og bliv vise, lad ikke hånt derom!
34 ௩௪ என்னுடைய வாசற்படியில் எப்பொழுதும் விழித்திருந்து, என்னுடைய கதவு நிலை அருகே காத்திருந்து, எனக்குச் செவிகொடுக்கிற மனிதன் பாக்கியவான்.
Lykkelig den, der hører på mig, så han daglig våger ved mine Døre og vogter på mine Dørstolper.
Thi den, der ftnder mig; finder Liv og opnår Yndest hos HERREN;
36 ௩௬ எனக்கு விரோதமாகப் பாவம் செய்கிறவனோ, தன்னுடைய ஆத்துமாவைச் சேதப்படுத்துகிறான்; என்னை வெறுக்கிறவர்கள் எல்லோரும் மரணத்தை விரும்புகிறவர்கள் என்று சொல்லுகிறது.
men den, som mister mig, skader sig selv; enhver, som hader mig, elsker Døden.
