நீதிமொழிகள் 8
Mon ikke Visdommen raaber, og Forstanden opløfter sin Røst?
Paa Toppen af Højene ved Vejen, midt paa Stierne staar den;
ved Siden af Portene, ved Udgangen af Staden, ved Indgangen til Portene raaber den:
Til eder, I Mænd, vil jeg raabe, og min Røst lyde til Menneskens Børn.
I uvidende! fatter Vid; og I Daarer! fatter Forstand.
Hører, thi jeg vil tale fyrstelige Ting og aabne mine Læber med Retvished.
Thi min Gane taler Sandhed, og Ugudelighed er en Vederstyggelighed for mine Læber.
I Retfærdighed ere alle min Munds Ord; der er intet fordrejet eller forvendt i dem.
9 ௯ அவைகளெல்லாம் புத்தியுள்ளவனுக்குத் தெளிவும், ஞானத்தைப் பெற்றவர்களுக்கு எதார்த்தமாகவும் இருக்கும்.
De ere alle rette for den forstandige og ligefremme for dem, som finde Kundskab.
Tager imod min Undervisning og ikke imod Sølv og imod Kundskab fremfor udsøgt Guld.
Thi Visdom er bedre end Perler, og alle de Ting, man har Lyst til, kunne ikke lignes ved den.
Jeg, Visdommen, jeg har taget Bolig i Vidskab og besidder Kundskab om kløgtige Raad.
13 ௧௩ தீமையை வெறுப்பதே யெகோவாவுக்குப் பயப்படும் பயம்; பெருமையையும், அகந்தையையும், தீய வழியையும், மாறுபாடுள்ள வாயையும் நான் வெறுக்கிறேன்.
Herrens Frygt er at hade ondt; Hoffærdighed og Hovmodighed og Ondskabs Vej og den Mund, som taler forvendte Ting, hader jeg.
Raad og hvad der har Bestand, hører mig til; jeg er Forstand, mig hører Styrke til.
Ved mig regere Konger, og ved mig beskikke Fyrster Ret.
16 ௧௬ என்னாலே அதிகாரிகளும், பிரபுக்களும், பூமியிலுள்ள எல்லா நியாயாதிபதிகளும் ஆளுகை செய்துவருகிறார்கள்.
Ved mig herske Herskere og Høvdinger, alle Dommere paa Jorden.
17 ௧௭ என்னை நேசிக்கிறவர்களை நான் நேசிக்கிறேன்; அதிகாலையில் என்னைத் தேடுகிறவர்கள் என்னைக் கண்டடைவார்கள்.
Jeg elsker dem, som elske mig, og de, som søge mig, skulle finde mig.
Rigdom og Ære er hos mig, varigt Gods og Retfærdighed.
Min Frugt er bedre end Guld og ædelt Malm, og at vinde mig er bedre end udsøgt Sølv.
20 ௨0 என்னை நேசிக்கிறவர்கள் மெய்ப்பொருளை பெற்றுக்கொள்ளும்படிக்கும், அவர்களுடைய களஞ்சியங்களை நான் நிரப்பும்படிக்கும்,
Jeg vandrer paa Retfærdigheds Vej, midt paa Rettens Stier,
til at lade dem, som elske mig, arve varigt godt og til at fylde deres Forraadskamre.
Herren ejede mig som sin Vejs Begyndelse, forud for sine Gerninger, fra fordums Tid.
Fra Evighed er jeg indsat, fra det første af, før Jorden var.
Da Afgrundene endnu ikke vare, er jeg født, da Kilderne, som have meget Vand, ikke vare til.
Før Bjergene bleve nedsænkede, før Højene bleve til, er jeg født.
26 ௨௬ அவர் பூமியையும் அதின் வெளிகளையும், பூமியிலுள்ள மண்ணின் திரள்களையும் உண்டாக்குமுன்னும் நான் உருவாக்கப்பட்டேன்.
Han havde endnu ikke skabt Jorden eller Markerne eller det første af Jordens Støv.
Der han beredte Himlene, da var jeg der, der han slog en Kreds oven over Afgrunden;
der han befæstede Skyerne heroventil, der Afgrundens Kilder fik deres faste Sted;
29 ௨௯ சமுத்திரத் தண்ணீர் தன்னுடைய கரையைவிட்டு மீறாதபடி அதற்கு எல்லையைக் கட்டளையிட்டு, பூமியின் அஸ்திபாரங்களை நிலைப்படுத்தும்போதும்,
der han satte Havet dets Grænse, at Vandene ikke skulde overtræde hans Befaling, der han lagde Jordens Grundvold:
30 ௩0 நான் அவர் அருகே செல்லப்பிள்ளையாக இருந்தேன்; எப்பொழுதும் அவருடைய மனமகிழ்ச்சியாக இருந்து, எப்பொழுதும் அவருடைய சமுகத்தில் களிகூர்ந்தேன்.
Da var jeg hos ham som Kunstnerinde, og jeg var hans Lyst Dag for Dag, og jeg legede for hans Ansigt alle Tider;
jeg legede i Verden paa hans Jord, og min Lyst var hos Menneskens Børn.
32 ௩௨ ஆதலால் பிள்ளைகளே, எனக்குச் செவிகொடுங்கள்; என்னுடைய வழிகளைக் காத்து நடக்கிறவர்கள் பாக்கியவான்கள்.
Og nu, Børn, hører mig! og salige ere de, som tage Vare paa mine Veje.
Hører Undervisning og bliver vise, og lader den ikke fare!
34 ௩௪ என்னுடைய வாசற்படியில் எப்பொழுதும் விழித்திருந்து, என்னுடைய கதவு நிலை அருகே காத்திருந்து, எனக்குச் செவிகொடுக்கிற மனிதன் பாக்கியவான்.
Saligt er det Menneske, som hører mig, saa at han dagligt vaager ved mine Døre og tager Vare paa mine Dørstolper.
Thi hvo mig finder, han finder Livet og faar Velbehag hos Herren.
36 ௩௬ எனக்கு விரோதமாகப் பாவம் செய்கிறவனோ, தன்னுடைய ஆத்துமாவைச் சேதப்படுத்துகிறான்; என்னை வெறுக்கிறவர்கள் எல்லோரும் மரணத்தை விரும்புகிறவர்கள் என்று சொல்லுகிறது.
Men hvo, som synder imod mig, skader sin Sjæl; alle, som mig hade, elske Døden.
