நீதிமொழிகள் 7
Min son, tag vara på mina ord, och göm mina bud inom dig.
2 ௨ என்னுடைய கட்டளைகளையும் என்னுடைய போதகத்தையும் உன்னுடைய கண்மணியைப்போல் காத்துக்கொள், அப்பொழுது பிழைப்பாய்.
Håll mina bud, så får du leva, och bevara min undervisning såsom din ögonsten.
Bind dem vid dina fingrar, skriv dem på ditt hjärtas tavla.
Säg till visheten: »Du är min syster», och kalla förståndet din förtrogna,
5 ௫ ஞானத்தை நோக்கி, நீ என்னுடைய சகோதரி என்றும், புத்தியைப்பார்த்து, நீ என்னுடைய இனத்தைச் சேர்ந்தவள் என்றும் சொல்லு.
så att de bevara dig för främmande kvinnor, för din nästas hustru, som talar hala ord.
Ty ut genom fönstret i mitt hus, fram genom gallret där blickade jag;
då såg jag bland de fåkunniga, jag blev varse bland de unga en yngling utan förstånd.
Han gick fram på gatan invid hörnet där hon bodde, på vägen till hennes hus skred han fram,
skymningen, på aftonen av dagen, nattens dunkel, när mörker rådde
Se, då kom där en kvinna honom till mötes; hennes dräkt var en skökas, och hennes hjärta illfundigt.
Yster och lättsinnig var hon, hennes fötter hade ingen ro i hennes hus.
Än var hon på gatan, än var hon på torgen vid vart gathörn stod hon på lur.
Hon tog nu honom fatt och kysste honom och sade till honom med fräckhet i sin uppsyn:
»Tackoffer har jag haft att frambära; i dag har jag fått infria mina löften.
15 ௧௫ ஆதலால், நான் உன்னைச் சந்திக்கப் புறப்பட்டு, உன் முகத்தை ஆவலோடு தேடினேன்; இப்பொழுது உன்னைக் கண்டுபிடித்தேன்.
Därför gick jag ut till att möta dig jag ville söka upp dig, och nu ha jag funnit dig.
16 ௧௬ என்னுடைய மெத்தையை இரத்தினக் கம்பளங்களாலும், எகிப்து தேசத்தின் விசித்திரமான மெல்லிய துணிகளாலும் அலங்கரித்தேன்.
Jag har bäddat min säng med sköna täcken, med brokigt linne från Egypten.
Jag har bestänkt min bädd med myrra, med aloe och med kanel.
Kom, låt oss förnöja oss med kärlek intill morgonen, och förlusta oss med varandra i älskog.
Ty min man är nu icke hemma han har rest en lång väg bort.
20 ௨0 பணப்பையைத் தன்னுடைய கையிலே கொண்டுபோனான், குறிக்கப்பட்ட நாளிலே வீட்டுக்கு வருவான் என்று சொல்லி,
Sin penningpung tog han med sig; först vid fullmånstiden kommer han hem.»
21 ௨௧ தன்னுடைய மிகுதியான இனிய சொற்களால் அவனை வசப்படுத்தி, தன்னுடைய உதடுகளின் இனிமையான பேச்சால் அவனை இணங்கச்செய்தாள்.
Så förleder hon honom med allahanda fagert tal; genom sina läppars halhet förför hon honom.
22 ௨௨ உடனே அவன் அவள் பின்னே சென்றான்; ஒரு மாடு அடிக்கப்படும்படி செல்வதுபோலவும், ஒரு மூடன் விலங்கிடப்பட்டு தண்டனைக்குப் போவதுபோலவும்,
Han följer efter henne med hast, lik oxen som går för att slaktas, och lik fången som föres bort till straffet för sin dårskap;
23 ௨௩ ஒரு குருவி தன்னுடைய உயிரை வாங்கும் கண்ணியை அறியாமல் அதில் விழுவதற்கு விரைந்து போகிறதுபோலவும், அவளுக்குப் பின்னே போனான்; அம்பு அவனுடைய இருதயத்தைப் பிளந்தது.
ja, han följer, till dess pilen genomborrar hans lever, lik fågeln som skyndar till snaran, utan att förstå att det gäller dess liv.
Så hören mig nu, I barn, och given akt på min muns tal.
Låt icke ditt hjärta vika av till hennes vägar, och förvilla dig ej in på hennes stigar.
Ty många som ligga slagna äro fällda av henne, och stor är hopen av dem hon har dräpt.
