நீதிமொழிகள் 7
My son, keep my sayings, and, my commandments, treasure by thee;
2 ௨ என்னுடைய கட்டளைகளையும் என்னுடைய போதகத்தையும் உன்னுடைய கண்மணியைப்போல் காத்துக்கொள், அப்பொழுது பிழைப்பாய்.
Keep my commandments and live, and mine instruction, as the pupil of thine eye;
Bind them upon thy fingers, write them, on the tablet of thy heart;
Say unto wisdom, My sister, thou! and, an acquaintance, call thou, understanding:
5 ௫ ஞானத்தை நோக்கி, நீ என்னுடைய சகோதரி என்றும், புத்தியைப்பார்த்து, நீ என்னுடைய இனத்தைச் சேர்ந்தவள் என்றும் சொல்லு.
That thou mayest be kept, from the woman that is a stranger, from the female unknown, who, with her speeches, doth flatter.
For, in the window of my house, through my lattice, I looked out;
And saw among the simple ones, discerned among the youths, A young man lacking sense;
Passing through the street, near her corner, and, on the way to her house, he sauntered along;
In the twilight, in the evening of the day, in the midst of the night, and the gloom;
And lo! a woman, came to meet him, attired as one unchaste, of a wily heart.
Boisterous, is she, and rebellious, In her house, abide not her feet;
Now outside, now in the broadways, and, near every corner, she lieth in wait:
So she caught him, and kissed him, and, embolding her face, she said to him:
Peace-offerings, are by me, to-day, have I paid my vows;
15 ௧௫ ஆதலால், நான் உன்னைச் சந்திக்கப் புறப்பட்டு, உன் முகத்தை ஆவலோடு தேடினேன்; இப்பொழுது உன்னைக் கண்டுபிடித்தேன்.
For this cause, came I forth to meet thee, to seek diligently thy face, and I have found thee:
16 ௧௬ என்னுடைய மெத்தையை இரத்தினக் கம்பளங்களாலும், எகிப்து தேசத்தின் விசித்திரமான மெல்லிய துணிகளாலும் அலங்கரித்தேன்.
Coverlets, have I spread on my couch of pleasure, dark-hued stuffs, of the yarn of Egypt;
I have sprinkled my bed, with myrrh, aloes, and cinnamon:
Come! let us take our fill of endearments, until morning, let us delight ourselves with caresses;
For the husband is not in his house, he hath gone on a journey afar;
20 ௨0 பணப்பையைத் தன்னுடைய கையிலே கொண்டுபோனான், குறிக்கப்பட்ட நாளிலே வீட்டுக்கு வருவான் என்று சொல்லி,
A bag of silver, hath he taken in his hand, On the day of the full moon, will he enter his house.
21 ௨௧ தன்னுடைய மிகுதியான இனிய சொற்களால் அவனை வசப்படுத்தி, தன்னுடைய உதடுகளின் இனிமையான பேச்சால் அவனை இணங்கச்செய்தாள்.
She turneth him aside, with her great persuasiveness, —with the flattery of her lips, she compelleth him:
22 ௨௨ உடனே அவன் அவள் பின்னே சென்றான்; ஒரு மாடு அடிக்கப்படும்படி செல்வதுபோலவும், ஒரு மூடன் விலங்கிடப்பட்டு தண்டனைக்குப் போவதுபோலவும்,
Going after her instantly, as an ox, to the slaughter, he entereth, and, as in fetters, unto the correction of a fool.
23 ௨௩ ஒரு குருவி தன்னுடைய உயிரை வாங்கும் கண்ணியை அறியாமல் அதில் விழுவதற்கு விரைந்து போகிறதுபோலவும், அவளுக்குப் பின்னே போனான்; அம்பு அவனுடைய இருதயத்தைப் பிளந்தது.
Until an arrow cleaveth his liver, as a bird hasteth into a snare, and knoweth not, that, for his life, it is!
Now, therefore, ye sons, hearken unto me, and attend, to the sayings of my mouth;
Let not thy heart, turn aside to her ways, Do not go astray, in her paths.
For, many, wounded, hath she caused to fall, —yea strong men, slain wholly by her:
