நீதிமொழிகள் 7
My son, keep my words, And treasure up my commandments with thee!
2 ௨ என்னுடைய கட்டளைகளையும் என்னுடைய போதகத்தையும் உன்னுடைய கண்மணியைப்போல் காத்துக்கொள், அப்பொழுது பிழைப்பாய்.
Keep my commandments and live! Yea, my teaching, as the apple of thine eye!
Bind them upon thy fingers, Write them upon the tablet of thy heart!
Say unto wisdom, “Thou art my sister!” And call understanding thy near acquaintance;
5 ௫ ஞானத்தை நோக்கி, நீ என்னுடைய சகோதரி என்றும், புத்தியைப்பார்த்து, நீ என்னுடைய இனத்தைச் சேர்ந்தவள் என்றும் சொல்லு.
That they may keep thee from the wife of another, From the stranger, that useth smooth words.
For through the window of my house, Through the lattice I was looking forth,
And I saw among the simple ones, I discerned among the youths, A young man void of understanding.
He was passing through the street near her corner, And was going the way to her house,
At twilight, in the evening, At midnight, yea, in the thick darkness.
And, behold, a woman met him, In the attire of a harlot, and subtle of heart, —
One noisy and unruly, Whose feet abide not in her house;
Who is now in the streets, now in the broad places, And lurketh near every corner.
She caught hold of him and kissed him, And with a shameless face said to him,
“Thank-offerings have been upon me, And this day have I performed my vows;
15 ௧௫ ஆதலால், நான் உன்னைச் சந்திக்கப் புறப்பட்டு, உன் முகத்தை ஆவலோடு தேடினேன்; இப்பொழுது உன்னைக் கண்டுபிடித்தேன்.
Therefore came I forth to meet thee, —Diligently to seek thy face, and I have found thee!
16 ௧௬ என்னுடைய மெத்தையை இரத்தினக் கம்பளங்களாலும், எகிப்து தேசத்தின் விசித்திரமான மெல்லிய துணிகளாலும் அலங்கரித்தேன்.
I have spread my bed with coverlets, With tapestry of the thread of Egypt.
I have sprinkled my bed With myrrh, aloes, and cinnamon.
Come, let us take our fill of love until the morning; Let us solace ourselves with caresses.
For the good-man is not at home; He is gone a long journey;
20 ௨0 பணப்பையைத் தன்னுடைய கையிலே கொண்டுபோனான், குறிக்கப்பட்ட நாளிலே வீட்டுக்கு வருவான் என்று சொல்லி,
He hath taken a purse of money with him; At the day of the full moon he will return.”
21 ௨௧ தன்னுடைய மிகுதியான இனிய சொற்களால் அவனை வசப்படுத்தி, தன்னுடைய உதடுகளின் இனிமையான பேச்சால் அவனை இணங்கச்செய்தாள்.
By her much fair speech she seduced him; By the smoothness of her lips she drew him away.
22 ௨௨ உடனே அவன் அவள் பின்னே சென்றான்; ஒரு மாடு அடிக்கப்படும்படி செல்வதுபோலவும், ஒரு மூடன் விலங்கிடப்பட்டு தண்டனைக்குப் போவதுபோலவும்,
He goeth after her straightway, As an ox goeth to the slaughter, Or as one in fetters to the chastisement of the fool,
23 ௨௩ ஒரு குருவி தன்னுடைய உயிரை வாங்கும் கண்ணியை அறியாமல் அதில் விழுவதற்கு விரைந்து போகிறதுபோலவும், அவளுக்குப் பின்னே போனான்; அம்பு அவனுடைய இருதயத்தைப் பிளந்தது.
Till an arrow strike through his liver; —As a bird hasteneth into the snare, And knoweth not that it is laid for its life.
Now, therefore, ye children, hearken to me, And attend to the words of my mouth!
Let not thy heart turn aside to her ways; Go not astray in her paths!
For many are the wounded which she hath cast down; Yea, countless is the number of those slain by her.
