நீதிமொழிகள் 7
[My] son, keep my words, and hide with thee my commandments. [My] son, honour the Lord, and thou shalt be strong; and fear none but him:
2 ௨ என்னுடைய கட்டளைகளையும் என்னுடைய போதகத்தையும் உன்னுடைய கண்மணியைப்போல் காத்துக்கொள், அப்பொழுது பிழைப்பாய்.
keep my commandments, and thou shalt live; and [keep] my words as the pupils of [thine] eyes.
And bind them on thy fingers, and write [them] on the table of thine heart.
Say that wisdom is thy sister, and gain prudence as an acquaintance for thyself;
5 ௫ ஞானத்தை நோக்கி, நீ என்னுடைய சகோதரி என்றும், புத்தியைப்பார்த்து, நீ என்னுடைய இனத்தைச் சேர்ந்தவள் என்றும் சொல்லு.
that she may keep thee from the strange and wicked woman, if she should assail thee with flattering words.
For she looks from a window out of her house into the streets, at one whom she may see of the senseless ones, a young man void of understanding,
passing by the corner in the passages near her house,
and speaking, in the dark of the evening,
when there happens [to be] the stillness of night and of darkness:
and the woman meets him having the appearance of a harlot, that causes the hearts of young men to flutter.
And she is fickle, and debauched, and her feet abide not at home.
For at one time she wanders without, and at [another] time she lies in wait in the streets, at every corner.
Then she caught him, and kissed him, and with an impudent face said to him,
I have a peace-offering; today I pay my vows:
15 ௧௫ ஆதலால், நான் உன்னைச் சந்திக்கப் புறப்பட்டு, உன் முகத்தை ஆவலோடு தேடினேன்; இப்பொழுது உன்னைக் கண்டுபிடித்தேன்.
therefore I came forth to meet thee, desiring thy face; [and] I have found thee.
16 ௧௬ என்னுடைய மெத்தையை இரத்தினக் கம்பளங்களாலும், எகிப்து தேசத்தின் விசித்திரமான மெல்லிய துணிகளாலும் அலங்கரித்தேன்.
I have spread my bed with sheets, and I have covered it with double tapestry from Egypt.
I have sprinkled my couch with saffron, and my house with cinnamon.
Come, and let us enjoy love until the morning; come, and let us embrace in love.
For my husband is not at home, but is gone on a long journey,
20 ௨0 பணப்பையைத் தன்னுடைய கையிலே கொண்டுபோனான், குறிக்கப்பட்ட நாளிலே வீட்டுக்கு வருவான் என்று சொல்லி,
having taken in his hand a bundle of money: after many days he will return to his house.
21 ௨௧ தன்னுடைய மிகுதியான இனிய சொற்களால் அவனை வசப்படுத்தி, தன்னுடைய உதடுகளின் இனிமையான பேச்சால் அவனை இணங்கச்செய்தாள்.
So with much converse she prevailed on him to go astray, and with the snares of her lips forced him from [the right path].
22 ௨௨ உடனே அவன் அவள் பின்னே சென்றான்; ஒரு மாடு அடிக்கப்படும்படி செல்வதுபோலவும், ஒரு மூடன் விலங்கிடப்பட்டு தண்டனைக்குப் போவதுபோலவும்,
And he followed her, being gently led on, and [that] as an ox is led to the slaughter, and as a dog to bonds, or as a hart shot in the liver with an arrow:
23 ௨௩ ஒரு குருவி தன்னுடைய உயிரை வாங்கும் கண்ணியை அறியாமல் அதில் விழுவதற்கு விரைந்து போகிறதுபோலவும், அவளுக்குப் பின்னே போனான்; அம்பு அவனுடைய இருதயத்தைப் பிளந்தது.
and he hastens as a bird into a snare, not knowing that he is running for [his] life.
Now then, [my] son, hearken to me, and attend to the words of my mouth.
Let not thine heart turn aside to her ways:
for she has wounded and cast down many, and those whom she has slain are innumerable.
