நீதிமொழிகள் 7
My son, keep my words, And lay up my commandments with thee.
2 ௨ என்னுடைய கட்டளைகளையும் என்னுடைய போதகத்தையும் உன்னுடைய கண்மணியைப்போல் காத்துக்கொள், அப்பொழுது பிழைப்பாய்.
Keep my commandments and live; And my law as the apple of thine eye.
Bind them upon thy fingers; Write them upon the tablet of thy heart.
Say unto wisdom, Thou art my sister; And call understanding [thy] kinswoman:
5 ௫ ஞானத்தை நோக்கி, நீ என்னுடைய சகோதரி என்றும், புத்தியைப்பார்த்து, நீ என்னுடைய இனத்தைச் சேர்ந்தவள் என்றும் சொல்லு.
That they may keep thee from the strange woman, From the foreigner that flattereth with her words.
For at the window of my house I looked forth through my lattice;
And I beheld among the simple ones, I discerned among the youths, A young man void of understanding,
Passing through the street near her corner; And he went the way to her house,
In the twilight, in the evening of the day, In the middle of the night and in the darkness.
And, behold, there met him a woman With the attire of a harlot, and wily of heart.
(She is clamorous and wilful; Her feet abide not in her house:
Now she is in the streets, now in the broad places, And lieth in wait at every corner.)
So she caught him, and kissed him, [And] with an impudent face she said unto him:
Sacrifices of peace-offerings are with me; This day have I paid my vows.
15 ௧௫ ஆதலால், நான் உன்னைச் சந்திக்கப் புறப்பட்டு, உன் முகத்தை ஆவலோடு தேடினேன்; இப்பொழுது உன்னைக் கண்டுபிடித்தேன்.
Therefore came I forth to meet thee, Diligently to seek thy face, and I have found thee.
16 ௧௬ என்னுடைய மெத்தையை இரத்தினக் கம்பளங்களாலும், எகிப்து தேசத்தின் விசித்திரமான மெல்லிய துணிகளாலும் அலங்கரித்தேன்.
I have spread my couch with carpets of tapestry, With striped cloths of the yarn of Egypt.
I have perfumed my bed With myrrh, aloes, and cinnamon.
Come, let us take our fill of love until the morning; Let us solace ourselves with loves.
For the man is not at home; He is gone a long journey:
20 ௨0 பணப்பையைத் தன்னுடைய கையிலே கொண்டுபோனான், குறிக்கப்பட்ட நாளிலே வீட்டுக்கு வருவான் என்று சொல்லி,
He hath taken a bag of money with him; He will come home at the full moon.
21 ௨௧ தன்னுடைய மிகுதியான இனிய சொற்களால் அவனை வசப்படுத்தி, தன்னுடைய உதடுகளின் இனிமையான பேச்சால் அவனை இணங்கச்செய்தாள்.
With her much fair speech she causeth him to yield; With the flattering of her lips she forceth him along.
22 ௨௨ உடனே அவன் அவள் பின்னே சென்றான்; ஒரு மாடு அடிக்கப்படும்படி செல்வதுபோலவும், ஒரு மூடன் விலங்கிடப்பட்டு தண்டனைக்குப் போவதுபோலவும்,
He goeth after her straightway, As an ox goeth to the slaughter, Or as [one in] fetters to the correction of the fool;
23 ௨௩ ஒரு குருவி தன்னுடைய உயிரை வாங்கும் கண்ணியை அறியாமல் அதில் விழுவதற்கு விரைந்து போகிறதுபோலவும், அவளுக்குப் பின்னே போனான்; அம்பு அவனுடைய இருதயத்தைப் பிளந்தது.
Till an arrow strike through his liver; As a bird hasteth to the snare, And knoweth not that it is for his life.
Now therefore, [my] sons, hearken unto me, And attend to the words of my mouth.
Let not thy heart decline to her ways; Go not astray in her paths.
For she hath cast down many wounded: Yea, all her slain are a mighty host.
