நீதிமொழிகள் 26
Kā sniegs vasarai un lietus pļaujamam laikam, tā ģeķim nepieder gods.
2 ௨ அடைக்கலான் குருவி அலைந்துபோவதுபோலவும், தகைவிலான் குருவி பறந்து போவதுபோலவும், காரணம் இல்லாமல் சொன்னசாபம் தங்காது.
Kā putns nolidinājās, kā bezdelīga aizskrien, tā nenopelnīti lāsti neaizņem.
Zirgam pātaga, ēzelim iemaukti un ģeķa mugurai rīkste.
Neatbildi ģeķim pēc viņa ģeķības, ka tu viņam līdzi netopi.
5 ௫ மூடனுக்கு அவனுடைய மதியீனத்தின்படி மறுஉத்திரவு கொடு; கொடுக்காவிட்டால் அவன் தன்னுடைய பார்வைக்கு ஞானியாக இருப்பான்.
Atbildi ģeķim pēc viņa ģeķības, ka viņš pats neturās par gudru.
Darbu uzticēt nelgam rokā, ir nocirst kājas un izbaudīt briesmas.
7 ௭ நொண்டியின் கால்கள் குந்திக்குந்தி நடக்கும், அப்படியே மூடர்களின் வாயிலுள்ள உவமைச்சொல்லும் குந்தும்.
Kā klibam karājās kājas, tā ģeķa mutē gudrības vārdi.
Kas ģeķim dod godu, ir kā kas akmeni piesien pie lingas.
Kā ērkšķi, kas tikuši piedzēruša rokā, tāds ir sakāms vārds ģeķu mutē.
10 ௧0 பலத்தவன் அனைவரையும் நோகச்செய்து, மூடனையும் வேலைவாங்குகிறான், மீறி நடக்கிறவர்களையும் வேலைவாங்குகிறான்.
Manīgs visu izdara; bet kas nelgu der, sader tekuli.
11 ௧௧ நாயானது தான் கக்கினதை சாப்பிடும்படித் திரும்புவதுபோல, மூடனும் தன்னுடைய மூடத்தனத்திற்குத் திரும்புகிறான்.
Kā suns atiet pie saviem vēmekļiem, tā pat ģeķis atgriežas atpakaļ pie savas ģeķības.
12 ௧௨ தன்னுடைய பார்வைக்கு ஞானியாக இருப்பவனைக் கண்டால், அவனைவிட மூடனைக்குறித்து அதிக நம்பிக்கையாக இருக்கலாம்.
Kad tu redzi vīru, kas savās acīs gudrs, tad no muļķa vairāk cerības, nekā no tāda.
Sliņķis saka: „Jauns lauva uz ceļa, lauva uz ielām!“
Durvis grozās eņģēs, un sliņķis savā gultā.
15 ௧௫ சோம்பேறி தன்னுடைய கையைக் கலத்திலே வைத்து அதைத் தன்னுடைய வாய்க்குத் திரும்ப எடுக்க வருத்தப்படுகிறான்.
Sliņķis slēpj savu roku azotē, un tam grūti to atkal pie mutes likt.
Sliņķis savā prātā gudrāks nekā septiņi, kas runā prātīgi.
17 ௧௭ வழியிலே போகும்போது தனக்கு சம்மந்தமில்லாத வழக்கில் தலையிடுகிறவன் நாயைக் காதைப் பிடித்து இழுக்கிறவனைப்போல இருக்கிறான்.
Kas garām ejot iejaucās citu ķildā, ir kā kas suni ņem aiz ausīm.
Tā kā, kad (ārprātīgs) par smieklu šautu ar šķēpiem un nāvīgām bultām,
19 ௧௯ அப்படியே, தன்னோடு இருந்தவனை வஞ்சித்து: நான் விளையாட்டுக்கல்லவோ செய்தேன் என்று சொல்லுகிற மனிதனும் இருக்கிறான்.
Tā pat ir, kas savu tuvāko pievīlis saka: Vai to par smieklu vien nedarīju?
Kad malkas nav, tad uguns izdziest, un kad lišķa nav, tad ķilda rimst.
21 ௨௧ கரிகள் தழலுக்கும், விறகு நெருப்புக்கும் ஏதுவானதுபோல, கோபக்காரன் சண்டைகளை மூட்டுகிறதற்கு ஏதுவானவன்.
Kā ogles liesmu un malka uguni, tā rējējs cilvēks saceļ ķildu.
Lišķa vārdi ir kā saldi kumosi un iet visai pie sirds.
Dedzīgi vārdi, bet neganta sirds ir poda gabals pārvilkts ar netīru sudrabu.
Kas tevi ienīst, ir ar muti draugs, bet savā sirdī viņš domā uz viltu.
Kad tas mīlīgi runā, tad netici viņam, jo septiņas negantības viņa sirdī.
Lai gan ienaidu aizsedz ar viltu, tomēr viņa niknums ļaužu priekšā nāks gaismā.
27 ௨௭ படுகுழியை வெட்டுகிறவன் தானே அதில் விழுவான்; கல்லைப் புரட்டுகிறவன்மேல் அந்தக் கல் திரும்ப விழும்.
Kas bedri rok, tas tanī iekritīs, un kas akmeni veļ uz to tas atvelsies.
Viltus mēle ienīst to, kam pati dzēlusi, un mīksta mute padara nelaimi.
